Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
fciDit blad verschijnt Zaterdags
Zaterdsg 29 Mei 1926
21 ste jaargang Me 22
Van Huybergen naar Pontianak,
c
Over :t onderste dek sloegen aan
de gewoonte
er
ging kosten, nou de kinderen groot nog zoo’n bietje ’nnen band onder j
vreten
«Motte gij nie ’n boterham-
ren in de Ionische Zee. ‘s Nachts
reeds kon ik merken, dat we de
UKUKKEK UlTGEVEh
ojec j<c>IW<^-JE3AXjriMLja;i=itïss
door Br. Switbertus (P. Gulickx) goed beschutte Straat van Messina
Abonnementsgeld f 1.25 per hall'
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
?ijn.
Truus durfde niet zoolang naar
.ngementstijd haalde ze Jetje even aan:
Jij groei me boven de kop
wat ’n meid, kijk es wat ’n beenen.
Allemaal van ’t goed levenje kun
wel zien waar de centen zitten!”
de I weggeslagen, ‘n paar banken
zee nog wat erger, en de zeeziekte gesleurd.
ook, dat heb ik tenminste ondervon
den. We hadden geen H. Mis dien
dag omdat de Pater niet in orde was
’s Morgens zocht ik ’n plaatsje op
boven op ’t dek en huurde dat af
VvOr ’n hsslen dag. ’klladheelemaal
geen trek in eten, maar toch liet ik
’tïpaar beschuiten brengen, want als
je niet eet wordt je nog beroeder en
akeliger, je krijgt last van hoofd
pijn, en dan is ’t heelemaal mis.
Prijzen der advertentie’s Minstens
5 regens 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
wassen, voeg ik er maar dadelijk bij gemaakt,
dat we «en compagnie” stonden.
Een der Zusters kreeg ‘t na Pl
der H. Mis zoo benauwd, dat
ten kennis terecht kwam,
wel ‘n half uur geduurd, voor
weer bijkwam. Per draagbaar is ze
dig daarop volgde ’n K. B. met te
rugwerkende kracht, waaraan niet
viel te ontkomen.
Omstreeks 'elf uur was ik zoover
er mee klaardat er iets in bleef.
Rond 12 uur werd de zee iets kal
mer, we kwamen toen achter ’t
eiland Kreta, zoodat de wind niet
meer zoo sterk was, maar daar
voorbij was ’t weer ’t zelfde.
Scheepvarendeu hier op de Patria
hebben gezegl, dat ze in twee jaar
zoo’n storm niet meer hadden mee-
werden, toen Jos ineens over den
blinde darm begon te filosofeeren
«Je zou toch zeggen, wat doet
zoo’n ding in ’n mensch z’n lijf as ’t
er niet in noodig is? Dan is 't
menschel ijk lichaam toch nie zoo
volmaakt, als ze wel zeggen”.
«Dat zog ik ook” vulde Da aan
»ik ben as de dood voor ’n eier-
schaalfje, ik lus geen eens meer ha
vermout met al die «pellekes” d’r
in.”
- «De operatie is anders nie ge
vaarlijk”.
«Dat leed er aan”.
»Op zijnen leeftijd!”
»Hoores, we moeten ons nog
l tus- I razend, da jong, daar kan ie
was. En dat vond ze beroerd want j schen «Negentig percent komt
arm gehouen. Juist wou ze gaan be-
weren, dat ze ’t wel goed had maar j
dat d’r huishouen met den dag meer 1
v Congr. Huybergen.
a/b S. S. Patria, 8 April
4e Brief.
Ook Paaschzaterdag is heel
gewoontjes voorbijgegaan,
van de liturgische plechtigheden, gelijk. Voor’t zekerste hield ik me
niets van de indrukwekkende mor- maar met beide handen aan den
gendiensten, zooals we die mee- j
maakten ieder jaar in Huybergen. weten, en op ’n hoogte van bijna
2 M. doe je allicht wat voorzichti
ger dan wanneeer je op den grond
ligt.
8 uur Paaschmis. Bij ’t opstaan
voelde ik al, dat ik niet vaststond,
en ook dat in mijn binnenste alles
niet vastzat, maar bijzondere explo
sies hadden toch niet plaats. Toen
ik even voor achten in de salon
kwam, waren er maar enkele aan
wezig en ik vermoedde niet, dat ik
ook zoo gauw tot de afwezigen zou
behooren.
Evenals op ’t land waren ook hier
enkelen die precies op ’t laatste nip
pertje kwamen, maar ook voortdu
rend aan bleven er komen, tot zelfs
na ’t Agnus Dei, toen er nog ’n paar
binnenkwamen.’k Heb dat wel op
meer plaatsen gezien, maar hier op
de boot had ik’t toch niet verwacht.
Onder de H. Mis kreeg ik ’t te
kwaad en moest met haastig en spoed
zorgen, dat ik naar buiten kwam.
Wat ik toen gedaan heb, zal ik maar
verzwijgen, alleen dit wil ik wel
zeggen, dat ik zooveel mogelijk met
m’n hoofd boven ’t zeewater bkef
om naar de vischjes te kijken.
Om mezelf ’n beetje schoon te
zou zij d‘r op bieden, op de pen
dule en op de zware zilvere theele
peltjes.
«Gehoord tegeswoordig niks an
ders dan blinde darm, blinde darm
blindedarm" zei Gerrit terwijl ie
z’n zware mahonie - stoel tusschen
‘k Was wat blij toen we Dinsdag
6 April ‘s avonds ongeveer 7 uur te
Port Saïd aankwamen.
Heel spoedig was alle icstjes van
zeeziekte verdwenen, waartoe ver-
sohi'l.ide ooi zaken meehielpen als:
rustige zee voor de hazen en de af
leiding door kooplui en kolenduivels.
Vermakelijk is de aankomst van
zoo’n boot. Heel spoedig is hij om-
j zwermt door kleine roeibootjes
’k Begon dus te etan, maar spoe waarin ofwel kooplui ofwel kolen-
1 1 Tr sjouwers, zoo zwart en vies als je
zich niet kunt voorstellen. Verder
politieagenten in motorbootjes. En
dat alles kwijkt en schreeuwt tegen
elkaar op dat hooren en zien
vergaat.
De kapitein daalde de valreep af
en overhandigde eenige papieren
aan de politie, ’n Paar bruine agen
ten in lange blauwe jas met de roo-
de fez. op het hoofd namen post aan
’t einde van de reep.
En toen begon wie ’t eerst op ’t
mekaar”.
Jetje nie tegen de pooten van
de tafel schuppen.'’
«Gimmijn nog
rokvleesch”.
--„Wa gebruikt ie nou zoo’nen
heelen dag?”
»’n Slokske melk at en toe.”
»’t Is toch iets te zeggen, den
beste uit ’t nest!”
«God gift dat dieje slag nie
valt!”
«Maakt oe eigen nou weer nie
t zoo zenuwachtig, Lien!”
I «Oude veul van oe peetoom
I jongen?”
«Da’s nog al glad, éh jongen”
«Met ons Tooke is ie toch zoo
mee
knuffelen, die zou ie wel willen op-
I meke Lien? Wil ik es ’n sneeke voor
J oe smeere?
«Ikke? Wilde gelooven da ’k
Toen Paaschzaterdag ben ik m‘n
gedachten meer dan eens terugge
voerd naar de stemmige kapel en
de indrukwekkendste oogenblikken
kwamen weer helder voor m‘n geest
‘t Lumen Christi, als heel de kapel
in ‘fc duister was en de priester van
achter de kapel binnenkwam en op
‘t drievoudige Lumen Christi de
driearmige waskaars ontstak de
wijding der Paascbkaars, waarbij
de bijzonder mooie lezing en
vooral ‘t drievoudige Alleluia.
En hier In de stilte der da
messalon, alleen bijgewoond door
ons, Broeders en Zusters de stille
Mis. Daarbuiten ‘t spuiten en schu
ren der matrozen, die ‘t dek aan ‘t
schoonmaken waren, en af en toe
de onverstaanbare klanken der Ja-
vaansche bedienden, die naast ons
‘t koper aan ‘t poetsen waren.
Doch beter nog voor me was de
ze Zaterdag met z‘n stille plechtig
heid, dan den volgenden Zondag,
PaaschZondag. We waren n. 1. ‘s
nachts Messina gepasseerd en toen
we de volgende morgen opstonden
was in de verte de vuurtoren van
Kaap DelPArmi nog te zien. We wa-
Óome Bert.
5
Gerrit kuste z’n drie zusters om-
dat ie nie anders durfde dat was zoo j
de gewoonte as ze mekaar nu en
dan zagen, maar dat kussen gaf ‘m Da en Wies inschoof-
1 1 P 1 1 i I’ «1 C« zj 11 W* 1 y-x 4-
dezelfde gewaarwording als ‘n kop
koffie met‘n dikke melkvel d‘r in J den schoorsteen blijven kijken,
Truus was anders, die kuste even want Lien was zoo glad als ’n aal,
makkelijk d’r mans familie as d’r die raaide wat je dacht, daarom
man zelf, die had in ai
geleerd dat ze comedie tegen d’r
schoonzusters moes spelen en ze te
gelijk in de gaten moest houen,
daarom vond ze ‘t beste direct te
beginnen met Bert te beklagen.
»‘t Is toch iets te zeggen, dat we
mekaar zoo terug moeten zien."
Tegelijk keek ze naar de groote an
tieke pendule onder de stolp op
den schoorsteen, daar had ze al
jaren lang zin in gehad. Als er ven
dutie van de meubets gehouen werd
melijk wel, d. w. z. als ik boven
bleet, maar als ik beneden kwam
draaide m’n barrometer naar onvei
lig. ‘k Heb toen m’n maal telkens
maar boven laten brengen.
Den volgenden morgen was
’n stukske
afloop houdend de golven overheen. Bij ’t
ze bui- i tweede dek moest je nier aan de
‘t Heeft windzijde loepen want dan was je
ze gauw doorna’.
Bovenop ‘t sloependek, ruim 15
toen naar de hut gebracht, ‘n Paar M. boven de zee, lag ik in ’n hoekje
dagen later was ze weer aan ‘tdek. niet aan de windzijde, maar toch
Ik voor mij voelde me die dag ta- was m’n jas ‘s avonds aan de voor
zijde üeeiomaal uitgebeten door ‘t
zeewater.
Dt; gevolgen bleven niet uit
Ruim 75 °/0 der passagiers ziek,
n trap bij de eerste klas werd totaal
mee-
uit liepen, want af en toe werd ik
wakkergerold in m’n bed, door ’t
schommelen van 't sbhip. Spoedig
heel sliep ik telkens weer in, maar tegen
Niets deii morgen was ’t me niet meer mo
de liturgische’plechtigheden, gelijk. Voor ’t zekerste hield ik
rand van het bed vast. Je kon nooit
van bijna
Wies snapte direct, dat dat goed j nie te benauwd maken”, dreunde
leven op haar huishouwen bedoeld j Gerrit er met z’n zware stem 1
bij Oome Bert had ze d’r eigen altijd van bovenop”.
«Ik oop ’t!”
«Wie oopt da nie!”
«Den oudste uit de familie gif
BAARL’S
raws- EH ADVERTENTIEBLAD
n
.j -