Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken «M. «W Oome Bert. Zaterdag 15 Mei 1926 21 ste jaargang *0 20 Dit blad verschijnt Zaterdags Van Huybargsn naar Po.itianak, Hi pers. Ze hebben tegen elkaar gaan MB 1 OKUKKEK UiTGKVKK ojfci: j es waagde? Misschien ze! Dat had Lien ’m nou es fijn ge- maar de vreugde over d’r cordate optreden was gauw ver hel geweld op Lien loastormde. D’r Abonnementsgeld f 1 25 per half jaar. (bij vooruit betaling) Zoolang men het abonnement niet opzegt wordt men geacht abonné te ijn. doen splijten, En niet ’n uurtje of zoo, maar tot ons vertrek Vrijdag middag 12 uur. Al gauw was heel m’n muzikaal gevoel tot zeeziekte geneigd. (Zeeziekte is me ’n term geworden om uit te drukken hoe onuitstaanbaar, en de keel uit han gend iets voor me is.) ’k Had er gauw meer dan genoeg van en ves tigde m’n aandacht meer op de drukte in de haven. Sleepbootjes voeren links en rechts, in groote ge- talle lagen de booten vastgemeerd aan den wal en steeds vertrok er een of kwam ’n plaatsje uitzoeken om voor eenigen tijd te bekomen van de reis. Dadelijk na aankomst was’t los sen en laden begonnen. In de Golf de Lion reeds was ’t ladingruim geopend en de landmasten in orde gemaakt, en al heel spoedig waren ze op drie vier plaatsen aan ’t werk, ’n Drukte van belang, ’t Viel me op dat de karren hier verbazend vol geladen werden. Meestal werden ze getrok ken door 3 paarden. Nu was de weg hier aan de haven buitenge woon mooi, maar eer zoo’n volge laden sleeperskar met ’n zestig tot zeventig zakken er op aan de gang was, ’t duurde ’n heele tijd en meer dan eens schoven de paarden uit, omdat ze op de gladde vast tegen elkaar liggende straatkeien geen houvast hadden. Twaalf uur was ’t diner en daarna ’n meid naar ’n andermans dood verlangen Bah wat is ’t gewone soort volk toch gemeen! Innerlijk woedend over da brutale ding, over de seringen, die ze ge bracht had, over d’r stommiteit dat ze zelf nie bijtijds voor ’n andere strijkvrouw gezorgd had, ging ze weer terug de trap af naar de salon ging daar achter ’t neergelaten gor dijn langs, naar buiten staan loeren Ze stond er werachtig nog én maar kijken én maar kijken Wacht nou zou Lien es even die snotpin ’n lesje geven. Ze trok met ’n ruk ’t breeje gordijn de hoogte in ging in d’r volle breedte voor de glazen staan, keek die waschmeid vlak in d’r gemeen gezicht en lekker, lekker, ’t was of die daar buiten ’nne schrik pakteweg was r I 11 IV» ouwe vent van 64 belangstelling lapt- sloten bleef-zoo’n sloerie van opge- musiceerd, dat ’t niet om aan te hooren was, valsch en hard, om van waanzinnigheid de straatsteenen te door Br. Switbertus (P. Gulickx) Congr. Huybergen. a/b S. S. Patria, 8 Maart 4e Brief. Zoo zal ik dan nu eindelijk weer ’ns doorgaan met m’n reisbeschrij ving, als ik ’t tenminste zoo noemen mag, die enkele regels. Zooals afge- kondigd was op de boot kwamen we ongeveer tien uur op te Marseille aan, op Witten Donderdag. Uit de verte reeds ontdekten we de Notre Dame de la Garde, gebouwd op den hoogen heuvel. Maar van ’t zoo spreekwoordelijk uit de verte toe glinsteren van ’t meer dan levens- groote beeld, was weinig te bespeu ren. Toch was ’t ’n heerlijke zonni ge zomersche dag, met wolkeloozen hemel en warme Junihitte. We voeren door twee sleepbooten getrokken de haven in. Pas waren we vastgelegd, de boot lievergezegd of daar klonken ons reeds rnuziek- klanken in de ooren ’t Waren ’n viertal muzikanten met viool, man doline en harmonica, die als wel komstgroet waarschijnlijk ’t Wien Neerlandsch Bloed ten gehore brach ten, zeker om door dien nationalen zang onze harten meer genegen te maken om onze portemonaies te openen. Doch spoedig begon ’n twintig meter verder ’n ander muzikaal ge zelschap blijken van aanwezigheid te geven, ’n vrouw met harmonica ’n jongen met nagemaakte viool een lat tot strijkstok, ’n meisje met klep- 3 Jaantje Boom stond aan den over kant, keek naar de ramen van het logeerkamertje en van ’t salon. Lien ging ’n paar passen achteruit, om goed te kunnen zien wat of die jonge meid daar om zes uur ’s morgens te maken had.-Strijkgoed thuis brengen? Flaauwe kul! ’s Morgens om zes uur-Jaantje wandelde aan den overkant op en neer, keek stikem nu en dan schuin naar boven en opeens kwam er in Lien ’n aigrij- selijk vermoeden: Zou Bert met Zou Jaanfje met hem Ze werd er koud van-maar ’t kon ook belangstelling van d’r zijn neeje, neeje, kunde begrijpen’n jonge meid van 20 belangstelling in ’n in z’n centen! Kijken of ie dood was besloten we om ’ns aan wal te en de stad te bezichtigen. ’n Taxi was gauw gevonden en nadat we ’t eens waren over den prijs stapten we in. ’k Zat nog niet of er hing al een kaartenverkoopster door ’t raampje:,één gulden m’sieur een gulden, ’n Boekje van Marseille 36 kaarten, ’k Moest er nog niets van hebben. Voor we vertrokken hadden we nog tijd genoeg om ’t een en ander te bemachtigen. Dade lijk na aankomst immers kwamen van alle kanten koopiui met hun waren afgezet, zelfs verschillende per taxi en al heel spoedig was’t voor de boot marktdag. Van alles was er te krijgen: kaarten, klee- dingstukken voor Indië, pijpen, ea i de cologne, brillen, verrekijkers en weet ik wat al meer. En alles we- ge is den lagen franc tegen zeer la g ‘t Scheelde soms zooveel met die in Holland, dat je je zelf ge weld aan moest doen om niet te koo- pen. Goede waartegen 1/4 van den Hollandsche prijzen, zooals eau de cologne, verrekijkers, enz. Wij zou den volgenden dag wel ‘ns kijken en tuften nu de stad in, tusschen stapels kisten en pakken door. Al gauw m irkten wij, dat we de wegen niet precies goed konden noemen. Integendeel we werden door elkaar geschokt en geschud en waren blij, als de auto ’ns stil hield In de voornaamste straten was de weg echter goed. Eerst bezochten we deKathedraal witten Donderdag, uitstelling dus van ’t Allerheiligste. moes iets pebeurd zijn tusschen Bert en Jaantje d’r liepen praatjes iets moes er toch van aan zijn. Waar om kwam zij anders voor dag en dauw naar boven staan kijken? Zou ie ze misschien beloofd hebben d’r in z’n testament te zetten? Ze voelde zich flauw worden. Altijd as ze d’r eigen beroerd maakte, kreeg ze last van d’r maag, wier ze misselijk. Maar ’t was toch ook om duuvels te worren! As ie da dee, as ie haar onterfde en die meid van de straat ’t meeste gaf, dan, dan, werach- tig ’t was zonde da ze ’t zee maar ze zou ’m uit z’n graf krabben! Dèr! Kon ze kon ze toch maar es bij z’n sleutels! Vijf en twintig gul den was 't d’r waard! Want as ie z’n i familie te kort gedaan had voor die dweil van ’n meid, kon ze toch voor z’n operatie, voor 1 uur de notaris nog laten komen, en ^1 1 -t 1 dat ie zoo nie sterven kon dat ie ieder z’n gerechtigheid moes geven. ge Prijzen der advertentie’s Minstens 5 regens 75 ct. Elke regel meer 15 ct. Advertentie’s dikwijls herhaald en bij contract prijzen bij overeenkomst. ’k Weetniet, wat ik voelde, toen ik voor :t eerst weer neerknielde in de donkere, rustige kathedraal, na die week op zee Als van zelf was m’n gebed een dankbede voor de af- loopen reis en ’n smeeken vooz ’t nog komende gedeelte. Na ’n kort bezoek nog even de kerk bezichtigen en voort ging het weer, nu naar de de St. Lazare, ’n zeer oude kerk, dateerend uit de eerste eeuwen. Klein is ze, het licht valt alleen naar binnen door ramen heel bovenaan in de kerk. W’e ston den ’n beetje alles af te kijken, toen de koster op onz toekwam en ons aansprak aisof we gewoon op straat waren. Hij vroeg, of we de crypte eens wilde zien Opons toestemmend antwoord maakte hij een deur open in de hooge grijze zijmuur en ging ons voor een trap af, uitgehouwen inden grond. Heel goed kon je op de wanden ’t ruwe van t kappen zien. Verschillende kappellen met tomben, onder de grond liet, hij ons zien, zeer oude beelden van 0 L. Vrouw, Maria Magdalena, voorge- stfcld als boetelinge voor het altaar, van St. Elzearius en ook de zwarte 0. L. Vrouw, versierd en omgeven met verschillende ex-vote’s en ge denksteenen Alles te zamen gem men leek mij de ruimte onder den grond veel grooter dan de kerk erboven. Toch wordt de crypte niet meer gebruikt voor «den H. Dienst: de altaren zijn van bun deksteenen en reliquien beroofd en duidelijk is nu te zien de tombe van St. Lazare. As ze ’t nou sliep ie nou. Ze keek door de deurkier, ja, Bert lag rustig met z’n mond open te slapen. Op d’r teenen liep ze d’r binnen. Daar aan ’t kleine kapstok- je hing z’n grijze broek met bretels In z’n rechter-broekzak zaten z’n sleutels-maar as ’t testament nou es in ’n enveloppe zat? Da’s niks dan boven de wasem van den ketel maar im ens klonk buiten ’t geraas van ’n stoomfiets ’t hield vlak voor de deur op zeker den dokter. Ze trok vlug d’r hand terug, liep natir beneden, trok den grendel van de deur weg, maakte heel gedienstig open: Watte!- bende gij daar Jos?” Ja, ’k ben vannacht in den Bosch ge weest en noukoomik es eventjes vandaag twaalf aanwippen.” 1 -nEdde m’n tillegram dan nie de pugtoor, die moes ’m ook zeggen gekrege?” - Tillegram? niks gekre- BAARL’S ÏS- EN ADVERTENTIEBLAD j dïï w^«i»a1x3s»Maw j*' in a’n nanfonl Tfiilz/m ^4* ir» .i j --- Waö u, x vvmaiJü uptieutJU Witb g’ttU.W VGF- da kwam ze doen, kijken of er ge- dwenen voor de onrust, diemetdub-

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1926 | | pagina 1