Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
«M. «W
Oome Bert.
Zaterdag 15
Mei 1926
21 ste jaargang *0 20
Dit blad verschijnt Zaterdags
Van Huybargsn naar Po.itianak,
Hi
pers. Ze hebben tegen elkaar
gaan
MB
1
OKUKKEK UiTGKVKK
ojfci: j
es waagde? Misschien
ze! Dat had Lien ’m nou es fijn ge-
maar de vreugde over
d’r cordate optreden was gauw ver
hel geweld op Lien loastormde. D’r
Abonnementsgeld f 1 25 per half
jaar. (bij vooruit betaling)
Zoolang men het abonnement niet
opzegt wordt men geacht abonné te
ijn.
doen splijten, En niet ’n uurtje of
zoo, maar tot ons vertrek Vrijdag
middag 12 uur. Al gauw was heel
m’n muzikaal gevoel tot zeeziekte
geneigd. (Zeeziekte is me ’n term
geworden om uit te drukken hoe
onuitstaanbaar, en de keel uit han
gend iets voor me is.) ’k Had er
gauw meer dan genoeg van en ves
tigde m’n aandacht meer op de
drukte in de haven. Sleepbootjes
voeren links en rechts, in groote ge-
talle lagen de booten vastgemeerd
aan den wal en steeds vertrok er een
of kwam ’n plaatsje uitzoeken om
voor eenigen tijd te bekomen van
de reis.
Dadelijk na aankomst was’t los
sen en laden begonnen. In de Golf de
Lion reeds was ’t ladingruim geopend
en de landmasten in orde gemaakt,
en al heel spoedig waren ze op drie
vier plaatsen aan ’t werk, ’n Drukte
van belang, ’t Viel me op dat de
karren hier verbazend vol geladen
werden. Meestal werden ze getrok
ken door 3 paarden. Nu was de
weg hier aan de haven buitenge
woon mooi, maar eer zoo’n volge
laden sleeperskar met ’n zestig tot
zeventig zakken er op aan de gang
was, ’t duurde ’n heele tijd en meer
dan eens schoven de paarden uit,
omdat ze op de gladde vast tegen
elkaar liggende straatkeien geen
houvast hadden.
Twaalf uur was ’t diner en daarna
’n meid naar ’n andermans dood
verlangen Bah wat is ’t gewone
soort volk toch gemeen!
Innerlijk woedend over da brutale
ding, over de seringen, die ze ge
bracht had, over d’r stommiteit dat
ze zelf nie bijtijds voor ’n andere
strijkvrouw gezorgd had, ging ze
weer terug de trap af naar de salon
ging daar achter ’t neergelaten gor
dijn langs, naar buiten staan loeren
Ze stond er werachtig nog én
maar kijken én maar kijken
Wacht nou zou Lien es even die
snotpin ’n lesje geven. Ze trok met
’n ruk ’t breeje gordijn de hoogte in
ging in d’r volle breedte voor de
glazen staan, keek die waschmeid
vlak in d’r gemeen gezicht en
lekker, lekker, ’t was of die daar
buiten ’nne schrik pakteweg was
r I 11 IV»
ouwe vent van 64 belangstelling lapt-
sloten bleef-zoo’n sloerie van
opge-
musiceerd, dat ’t niet om aan te
hooren was, valsch en hard, om van
waanzinnigheid de straatsteenen te
door Br. Switbertus (P. Gulickx)
Congr. Huybergen.
a/b S. S. Patria, 8 Maart
4e Brief.
Zoo zal ik dan nu eindelijk weer
’ns doorgaan met m’n reisbeschrij
ving, als ik ’t tenminste zoo noemen
mag, die enkele regels. Zooals afge-
kondigd was op de boot kwamen we
ongeveer tien uur op te Marseille
aan, op Witten Donderdag. Uit de
verte reeds ontdekten we de Notre
Dame de la Garde, gebouwd op den
hoogen heuvel. Maar van ’t zoo
spreekwoordelijk uit de verte toe
glinsteren van ’t meer dan levens-
groote beeld, was weinig te bespeu
ren. Toch was ’t ’n heerlijke zonni
ge zomersche dag, met wolkeloozen
hemel en warme Junihitte.
We voeren door twee sleepbooten
getrokken de haven in. Pas waren
we vastgelegd, de boot lievergezegd
of daar klonken ons reeds rnuziek-
klanken in de ooren ’t Waren ’n
viertal muzikanten met viool, man
doline en harmonica, die als wel
komstgroet waarschijnlijk ’t Wien
Neerlandsch Bloed ten gehore brach
ten, zeker om door dien nationalen
zang onze harten meer genegen te
maken om onze portemonaies te
openen.
Doch spoedig begon ’n twintig
meter verder ’n ander muzikaal ge
zelschap blijken van aanwezigheid
te geven, ’n vrouw met harmonica
’n jongen met nagemaakte viool een
lat tot strijkstok, ’n meisje met klep-
3
Jaantje Boom stond aan den over
kant, keek naar de ramen van het
logeerkamertje en van ’t salon. Lien
ging ’n paar passen achteruit, om
goed te kunnen zien wat of die jonge
meid daar om zes uur ’s morgens te
maken had.-Strijkgoed thuis
brengen? Flaauwe kul! ’s Morgens
om zes uur-Jaantje wandelde
aan den overkant op en neer, keek
stikem nu en dan schuin naar boven
en opeens kwam er in Lien ’n aigrij-
selijk vermoeden: Zou Bert met
Zou Jaanfje met hem Ze werd
er koud van-maar ’t kon ook
belangstelling van d’r zijn neeje,
neeje, kunde begrijpen’n jonge
meid van 20 belangstelling in ’n
in z’n centen! Kijken of ie dood was
besloten we om ’ns aan wal te
en de stad te bezichtigen.
’n Taxi was gauw gevonden en
nadat we ’t eens waren over den
prijs stapten we in. ’k Zat nog niet
of er hing al een kaartenverkoopster
door ’t raampje:,één gulden m’sieur
een gulden, ’n Boekje van Marseille
36 kaarten, ’k Moest er nog niets
van hebben. Voor we vertrokken
hadden we nog tijd genoeg om ’t
een en ander te bemachtigen. Dade
lijk na aankomst immers kwamen
van alle kanten koopiui met hun
waren afgezet, zelfs verschillende
per taxi en al heel spoedig was’t
voor de boot marktdag. Van alles
was er te krijgen: kaarten, klee-
dingstukken voor Indië, pijpen,
ea i de cologne, brillen, verrekijkers
en weet ik wat al meer. En alles we-
ge is den lagen franc tegen zeer la
g ‘t Scheelde soms zooveel
met die in Holland, dat je je zelf ge
weld aan moest doen om niet te koo-
pen. Goede waartegen 1/4 van den
Hollandsche prijzen, zooals eau de
cologne, verrekijkers, enz. Wij zou
den volgenden dag wel ‘ns kijken
en tuften nu de stad in, tusschen
stapels kisten en pakken door.
Al gauw m irkten wij, dat we de
wegen niet precies goed konden
noemen. Integendeel we werden
door elkaar geschokt en geschud en
waren blij, als de auto ’ns stil hield
In de voornaamste straten was de
weg echter goed.
Eerst bezochten we deKathedraal
witten Donderdag, uitstelling dus
van ’t Allerheiligste.
moes iets pebeurd zijn tusschen Bert
en Jaantje d’r liepen praatjes
iets moes er toch van aan zijn. Waar
om kwam zij anders voor dag en
dauw naar boven staan kijken? Zou
ie ze misschien beloofd hebben d’r
in z’n testament te zetten? Ze voelde
zich flauw worden. Altijd as ze d’r
eigen beroerd maakte, kreeg ze last
van d’r maag, wier ze misselijk.
Maar ’t was toch ook om duuvels te
worren! As ie da dee, as ie haar
onterfde en die meid van de straat
’t meeste gaf, dan, dan, werach-
tig ’t was zonde da ze ’t zee maar
ze zou ’m uit z’n graf krabben! Dèr!
Kon ze kon ze toch maar es
bij z’n sleutels! Vijf en twintig gul
den was 't d’r waard! Want as ie z’n i
familie te kort gedaan had voor die
dweil van ’n meid, kon ze toch voor
z’n operatie, voor 1
uur de notaris nog laten komen, en
^1 1 -t 1
dat ie zoo nie sterven kon dat ie
ieder z’n gerechtigheid moes geven. ge
Prijzen der advertentie’s Minstens
5 regens 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Advertentie’s dikwijls herhaald en
bij contract prijzen bij overeenkomst.
’k Weetniet, wat ik voelde, toen
ik voor :t eerst weer neerknielde in
de donkere, rustige kathedraal, na
die week op zee Als van zelf was
m’n gebed een dankbede voor de af-
loopen reis en ’n smeeken vooz ’t
nog komende gedeelte.
Na ’n kort bezoek nog even de
kerk bezichtigen en voort ging het
weer, nu naar de de St. Lazare, ’n
zeer oude kerk, dateerend uit de
eerste eeuwen. Klein is ze, het licht
valt alleen naar binnen door ramen
heel bovenaan in de kerk. W’e ston
den ’n beetje alles af te kijken, toen
de koster op onz toekwam en ons
aansprak aisof we gewoon op straat
waren. Hij vroeg, of we de crypte
eens wilde zien Opons toestemmend
antwoord maakte hij een deur open
in de hooge grijze zijmuur en ging
ons voor een trap af, uitgehouwen
inden grond. Heel goed kon je op
de wanden ’t ruwe van t kappen
zien. Verschillende kappellen met
tomben, onder de grond liet, hij ons
zien, zeer oude beelden van 0 L.
Vrouw, Maria Magdalena, voorge-
stfcld als boetelinge voor het altaar,
van St. Elzearius en ook de zwarte
0. L. Vrouw, versierd en omgeven
met verschillende ex-vote’s en ge
denksteenen
Alles te zamen gem men leek mij
de ruimte onder den grond veel
grooter dan de kerk erboven.
Toch wordt de crypte niet meer
gebruikt voor «den H. Dienst: de
altaren zijn van bun deksteenen en
reliquien beroofd en duidelijk is nu
te zien de tombe van St. Lazare.
As ze ’t nou
sliep ie nou.
Ze keek door de deurkier, ja,
Bert lag rustig met z’n mond open
te slapen. Op d’r teenen liep ze d’r
binnen. Daar aan ’t kleine kapstok-
je hing z’n grijze broek met bretels
In z’n rechter-broekzak zaten z’n
sleutels-maar as ’t testament
nou es in ’n enveloppe zat? Da’s
niks dan boven de wasem van
den ketel maar im ens klonk
buiten ’t geraas van ’n stoomfiets
’t hield vlak voor de deur op zeker
den dokter. Ze trok vlug d’r hand
terug, liep natir beneden, trok den
grendel van de deur weg, maakte
heel gedienstig open: Watte!-
bende gij daar Jos?”
Ja, ’k ben vannacht in den Bosch
ge weest en noukoomik es eventjes
vandaag twaalf aanwippen.”
1 -nEdde m’n tillegram dan nie
de pugtoor, die moes ’m ook zeggen gekrege?”
- Tillegram? niks gekre-
BAARL’S
ÏS- EN ADVERTENTIEBLAD
j
dïï
w^«i»a1x3s»Maw j*'
in a’n nanfonl Tfiilz/m ^4* ir» .i j
--- Waö u, x vvmaiJü uptieutJU Witb g’ttU.W VGF-
da kwam ze doen, kijken of er ge- dwenen voor de onrust, diemetdub-