Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken t Perses Dit blad verschijnt Zaterdags Van Huyborgan naar Pontianak. Zaterdag^ 24 April 1926 boven uit de vuurtoren, die nu aan de varenden op zee bij nacht tot steun dient met z’n lichtende koepel. Vroeger leefden daar in stille afzon dering de monniken, die, evenals nu de vuurtoren z’n werkelijk licht uitzendt, vroeger hun geestelijk licht over de menschen uitzonden. Maar de revolutie kwam; de monni ken werden verdreven. Doch steeds nog blijft ’t oude klooster aan de voorbij varenden getuigen, dat daar eens woonden mannen van gebed, die door hun werken ’n lichtende vuurtoren waren voor op de we reldzee verdoolde zielen, evenals nu heden ten dage de vuurtoren aan de reizigers tot steun en hulp is, om tot ’t doel hunner reis te komen Kaap St Vincent. Heerlijk voor- i wen. 1. die kaap voorbij, dan zoiv’t voor ons Nolleke stond hevig verschrokken op, bibberend alsof ie voor ’tgerecht stond. Zoo had ie Jaan nog nooit gehoord. «Schiet oe schoenen aan! Ier is oewe jas. Veruit, want mid ’nnen dief wik nie getrouwd blijven. Dan zal de pustoor mijn wel ’nnen dienst geven ik ben fesoendelijk ik ben eerelijk!” Nolleke gehoorzaamde heel ge dwee, trok z’n schoenen aan, schoot in z’nne Zondagsche jas, Jaan trok de grendel van ’t voordeurtje, en 21 ste jaargang fco 17. 2e Brief. Vrijdag morgen ongeveer 10 uur passeeren we ’t eiland Quessant. Door de mist was er niet veel van te zien. Daarenboven werd ’t weer ook wat onrustiger, *n slecht vooruit zicht om daarmee de befaamde Golf van Biskaje in te gaan. Van nu af ook gingen we verder van de kust af, zoover dat ook bij helder weer geeu land moer te be kennen was, voor gisteren den 29st011 Maart toen we weer voor ’t eerst heel in de verte, heel vaag de om trek van Kaap du Roca konden zien. Gedurende al dien tijd hebben we veel last gehad van ’t schomme len. De eerste dag reeds in de Golf, verscheen van ons religieus gezel sch ip, bestaande uit tien personen, maar twee, zegge twee heele men- schen aan tafel, te weten ’n zuster van Etten en mijn persoon, ’k Zei nog tegen die zuster. We zullen ’ns zien wie van ons ’t langste volhoudt. De geheele dag ging ’t verder goed met me. ’k Kwam telkens nog aan tafel maar heelemaal in orde was ’k toch niet en den volgenden dag ’s avonds moest ik toch ook van tafel weg. ’k had er me tegen in gezet, zooveel ik kon, maar moest ’t op den duur toch opgeven Niet dat ik nu zoo erg zeeziek was, maar binnen werd ’t me toch benauwd, vooral in de eetsalon, ’k Heb toen boven op *t dek m’u maal maar laten brengen Abonnementsgeld f 1.25 per half jaar. (bij vooruit betaling) Zoolang men het abonnement niet opzegt worit men geacht abonné to 5 ijn. door Br. Switbertus (P.Gulickx) verdwenen. De overigen Congr. Huybergen. o—-- a/b S. S. Patria, Zondag, Palm zondag. Vele passagiers verschenen-ook niet aan tafel, meer dan de helft was l waren, op enkele uitzonderingen na, allemaal menschen, die reeds voor de derde of de vijfde maal de reis meemaak ten. Alles tezamen genomen heb ik dus tot nu toe nog heel weinig last gehad van de zeeziekte, vergeleken bij ’n paar zusters of dames, die reeds van de eerste dag af tot nu toe op bed liggen en nu bij 't voor anker liggen in Tanger pas voor ’t eerst te voorschijn kwam. 29 Maart Maandag We passeeren ongezear vier uur ’s avonds Aaap Vincent, na weer 'n heele tijd niets gezien te hebben dan water en nu en dan ’n schip, ’n En kele maal zagen we ’n afdeeling torpedojagers, negen in getal, ’t I uitzicht ook voor ons Waren beter worden. We kregen dan de wind meer van achter, zoodat we niet zooveel last meer hebben van delinks en rechtscheschommelingen Tóch is de zee bij storm wel prach tig, zwartblinkend vloeibaar mar mer, met doorschijnend groene schuimkoppen, te mooi om te be schrijven- Ook de Pater had die morgen en ook den dag van te vo'ren reeds veel hst gehad van zeeziekte. Was in ’n paar dagen niet aan tafel verschenen Hij durfde dan ook geen H Mis te doen Verder ging ’t sbhip, de golven doorklievend, recht op de eerstvol gende haven aan. Pas den volgen den morgen zouden we Tanger be reiken om ’n uur of zes. Dinsdag 30 Maart. Om vijf uur reeds uit de veeren. stallen was. Daar stond ie stil hij ging liever honderd keer te biechten as ier bij Neeven, bij Neeven- Zouen z’al aan t’ voeieren zijn Ja, ’t bietenloof was weg en in den stal brandden lantaarns. Zou ie ’t doen Of teruggaan en tegen Jaan zeggen dat ie ’t gedaan had? ’n Jaar pacht zou ie willen betalen, as ie d’r af was. Waarom had Jaan ’m z’nne Zondagsche jas aangetrokken nou kon ie nie zeggen, dat ie ’t uit erremoei gedaan had, uit erremoei? Tegen Neeven zeggen, dat ie ’t er- remoeig had. Toch, ondanks z’n warrellende gedachten-strijd liep ie voetje voor voetje ’t erf op, langs de rij leeg staande melktonnen en juist toen ie op de deur kloppen wóu, kwam Neeven d’r uit, liep 'm bijna omver: «Hé? Watte? Zijde gij daar? Durfde gij óe pooten ier nog in uis de te zetten? Prijzen der advertentie’s Minstens 5 regens 75 et. Elke regel meer 15 ct. Advertentie’s dikwijls herhaald en bij contract prijzen bij overeenkomst. We moesten n. 1. wat vroeger zijn met de godsdienstoefeningen. Het was te verwachten dat de passagiers allen vroeg ter been zouden zijn en omdat wij van de damessalon eerste klas gebruik maakten moesten we voor dien tijd opgeruimd zijn en klaar met de II. Mis Wat ik nog vergeten heb te zeg gen. Ik fungeer op ’t oogenblik zoo’n beetje als koster, wat daarin bestaat, dat ik alles klaar zet voor de H. Mis, de pater wat help bij’t aankleelen, wat eigenlijk niet noo- dig is, en dan ook nog alles opruim als de H. Mis geëindigd is. Zes uur. We waren reeds verdwe nen uit de damessalon. Reeds waren we de rede van Tanger binnengeva ren en dadelijk zou 't anker uitge worpen worden. Van de wal uit kwam reeds’n bootje op ons schip at. Dichterbij gekomen bleek ’t ’n bootje met kooplieden te zijn. Echte joden zijn die lui, ten minste, wat hun marchandeeren betreft. Dade lijk hebben ze gezien met wie ze te doen hebben en als je niet oppast zetten ze je af dat ’t klapt, ’n Groo- te mat wordt op ’t dek uitgespreid en al hun koopwaar wordt daarop uitgestald. Meest zijn ’t kussens of of tassen van leer, dat echt Marro- kaanache leer. Schrik niet van de prijzen. Voor ’n kussen vragen ze 3 a 4 P. St. (40 - 50 gld.) Wij d’r naar toe. Veel te duur natuurlijk. We lachten hem uit, omdat ie zoo veel vroeg (daar kunnen ze best te gen hoor) en boden acht schilling (tl. 4 80-fl. 5) ’n Beweging of we g- k waren was ’t antwoord en we gingen naar’n ander, ’n Half uur Dat was ’n slag die Nolleke deed duizelen en stamelend, half-huilend als ’n kind, kwam ’t er uit: Neeven ik Jaan ee ge- zeed aa dak mak asteblief ver giffenis vragen?” De groote, krachtige, weldoor voede heereboer was ’n paar stap pen teruggegaan, wees met z’n vin ger naar binnen «Gaat er in!” Nolleke slofte koud van angst voor wat volgen zou, de breede ka mer in, waar de hooge kast met koperen handvatten stond, waar onder de breede schouw de hammen hingen, waar de prachtige oud-Bra- bautsche klok zoo langzaam tikte. Neeven deed de deur stijf dicht en zei langzaam, ieder woord aandik kend «Gij moes oe eigen oe oogen uit oewe kop schamen. Bijkans 60 jaar, ’nne grijze kop en dan «stelen” was mooi om te zien hoe kalm zè voorbijdreven, precies op dezelfde afstand van elkaar en heel langzaam om niet te veel kolen te verbruiken Heel in de verte schemerde kaap St. Vincent door de dunne mist heen Langzaam aan werd ze duidelijker, we stevenden er recht naar toe. Dichtbij gekomen, d. w. z. op ’n goeie duizend mater afstand konden we met de kijker duidelijk de rots waarnemen. Bijna steil opschietend uit de woelige, schuimende zee ver heft ze zich ’n 70 honderd meter boven de waterspiegel, bruin en groen getint, met vele regenplooien voren en spleten, door ’t regenwater uitgespoeld, of dwars er op de vele inkervingen door de golfslag veroor zaakt. Roven op de voorüitstekend- ste punt, wit als de reihe onschuld, ’n oud klooster witte muren en daar Maar ’t moes ’t moes anders ging hij ’t spinuis in en Jaan liep weg, dan was ie geelegans gerinne- weerd. As Neeven ’t perses bij Wouters terug wou laten alen, kwamp er niks van. Maar da was nog de vraag As ie ’t nie dee, had ie vur niks vergiffenis gevraagd. Hij stapte zon der iets te zien van alles om zich heen, den keiweg op. Vergiffenis vragen hoe moes ie da nou doen? Jaan had lekker lullen as ze nou nog meegegaan was, dan had zij kunnen beginnen te praten As ie es terugging om ze te halen? Maar da dierf ie ook nie. Van Jaan was ie nou bèkant net zoo bang as toen stond ie in ’t donker buiten van Neeven en bij Neeven was ie voor z’n armzalig gedoeike. nou ’t dichtste. Hij kon aan den Vergiffenis vragen-vergiffe- voorkant al zien, dat er achter al nis vragen aan Neeven. Hij had nog veul licht brandde. Hij liep de spij- liever errepel vur errepel terugge- len van ’t hek langs, de buukedreef j bracht naar den akker. in, waar dn breede inrij naar BAARL’S I UWS- EN ADVERTENTIEBLAD ÜKUKKEK-UlTGKVlGh OJEEJU A T JTVaLJEC«» 6 KillWimiiniSIWSMMMmiMMMIM—«MHM WIT IM—MMM— ■MwsaMMWMMMMaBMMnaMMKas*.,, 3- i 4

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1926 | | pagina 1