Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken ANONCIADE Het Gouden Ei. in Dit blad verschijnt Zaterdags 125cent per half jaar. Missie-actie. Zaterdag 4 Aug. 1923 Acfitiende jaarg. fóo 31 ze me- „Is het anders niets zeide me- zooals hij gewoon was, maar Annie volgde zijn voorbeeld niet en den grijsaard omhelzende gaf zij hem P. v. STEEN Kapelaan. Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer 15 cent. Kleine advertenties, dikwyls herhaald prijs bij overeenkomst. hoogst verstandig man, in de kracht van zijn leven op hem vooral stel- om Xavier te wou, als hij van Java). Het einde was gauwer gekomen dan iemand het verwacht bad. Zelfs Van Zutfen niet die al meer dan een jaar lang moeite had om tegenover zijn klanten een opgeruimd gezicht te toonen, terwijl een martelende zorg aan zijn hart knaagde. „Hoe maakt’t Arnold? Is hij haast DBUKKEK-UHUEVEK (Bij vooruitbetaling.) Proefnummers worden op aanvraag gratis I to^gezonden. eer u Wederom heb ik de prachtige Missie-Kunstkalenders out vangen Hij mag in geen huisgezin ont breken. Hij is een sieraad voor elke kamer. Daar geen neutrale kalen ders uwe wanden sieren. Hetspreek- woord zegt: „Aanzien doet geden ken”. Welnu, wanneer men dage lijks iets van het Missiewerk inbeeld ziet, zullen wij dikswijls een gebed storten voor onze Missionarissen en hen gaarne van tijd tottijdstoffelijk steunen. Gedenk de arme Missionarissen wanneer de Dames zelatriceh U de Kalenders te koop aanbieden en stuur hen niet door.. Gedenk ook eens de Missie busjes diein verschillende winkels geplaatst zijn. God zal het U loonen,en nog nooit is iemand door aalmoezen arm geworden. al» 1 bezoek vereerd te worden, dit had 1rbetere stemming dan ooit te voren. Xavier, zoo”, zeide de oude 1 Te Brussel bleven zij slechts zeer briseux, waar hun een feestelijke ontvangst wachtte. vrouw de Colaert, „ik zal straks den dokter voor den armen Hubert laten halen en wat het orgel betreft, als mijnheer pastoor het to««hwit, zal ik het dezen middag wel bespelen”. Dit voorstel vond natuurlijk bij val en weldra ruischten door het oude kerkje tonen zooals zeker geen der kerkgangers ooit gehoord had. Annie zelve gevoelde zich door haar eigen spel meegesleept, de branden de kaarsen op het hoogaltaar, de weinige bloemen, die een krans om het altaar vormden, de laatste zon nestralen, welke door de smalle ruitjes vielen, de gedachte vooral, dat zij voor ’t eerst, in de tegen woordigheid Gods, Zijn lof verhief, gaven haar spel een meer dan gewo ne bezieling en toen de godsdienst oefening afgeloopen was en allen zich verwijderden, verwondert over zooveel kunst, kon zij niet van het instrument scheiden en bleef nog lang voortspelen. Ondertusschen was een vrouw in een rijtuig van het naaste station komen rijden en op een half uur af begaan, alles wat hij haar zag doen beviel hem, ofschoon hij niet kon den oudenman alleregels handelen als zij Nog altijd stondhet i beeld zijner moeder tusschen hem en zijn vader. In de weinige dagen, I (1 n X l. «X V» rt.X. i' v. ,x n n<“3 Zx V. te gezicht en ontzenuwde gebaren het harde woord: »U zelfheeft me dat geleerd!” Dat woord striemde als ’n zweep- slag, richtte den vader overeind en zijn oogen bliksemden: „Ik? Ik Dat is te veelHoe durf je dat te zeggen En de gewezen student strekte den arm uit en wees naar de bier kraan, die glimmend op de toon bank stond: „Daar daar heb ik ’t geleerd Als kind al, gaf U me bier te drinken, u wou dat ik lekker zou vinden, en vond ’t aardig, als ik daarin de groote menschen neaapte. Later vond ’t lekker, den alcohol kon ik niet meer missen. Ik moest drinken, om vroolijk te zijn en te genieten En als ik gedronken bad. wou ik spelen en als ik den volgen den morgen slap en akelig wakker werd, verlangde ik weer naar drank en spel om nieuwen lust, nieuw’ ver maak te vinden Langzamerhand is ’teen hartstocht geworden aanu heb ik ’t te danken.” Lusteloos zweeg hij, liet zich op een stoel neer en keek dof naar buiten, naarde drukke straat, waar het verkeer voorbijging. Toen keek hij om want een harde slag schrikte hem op. Van Zutfen was met het hoofd op een tafel gevallen en schreide als een hulpeloos kind. H B. van der Sande. meester Als de menschen dat vroegen, kwam er ’n eigenaardige grijns om den mond van den kastelein. „O, laat dien jongen maar loopen, die komt er wel 1” En hij dronk haastig zijn glas leeg niet omdat hij dorst had, maar omdat hij vergeten wou. Maar weten mochten zeniet, geen vau allen al moest hij zijn iaatsten gulden van dè bank halen, al moest hij hypo theek nemen op zijn zaak, die hij eerst al na enkele jaren had vrij ge kocht. Zijn vrouw had hier niet meer de schande van hun zoon behoeven aan te zien. Die was heengegaan met de gedachte dat hun jongen iets bizou- ders zou worden, dat hij nu spoedig zorg en moeite beloonen ging. De meisjes wisten ’t wel en hadden beiden uitgezien naar een betrekking, want ze raadden, wat er komen moest en zij durfden hun vader niet v ijzen op den naderen den ondergang. Van Zutfen zag ’t aankomen en huiverde. Zijn zoon een verloopen student, een speler, die in een nacht verdobbelde wat zijn vader verdien de En nog, nog hoopte hij, dat Ar nold het telkens weer gegeven woord zou houden. De menschen waren nog onkun dig van de dreigende ramp al leen de dokter en zijn zoon konden er van spreken, maar die zwegen een hartelijken kus en tevens de verzekering, dat zij altijd een dochter voor hem zou zijn. Zulke woorden van liefde had de vader in jaren niet gehoord en tra nen i i wijl hij haar bij de hand OORSPRONKELIJKE NOVELLE MATHILDE. (Malati van Java). neu ro|j0U jan^B zijn wangen, ter- 50 j wijl hij baar bij de hand nam en Hun eerste bezoek in België gold naar binnen leidde Xavier liet haar Xavier’s vader Annie had het zoo gewild en hij stelde er ook prijs op tegenover der beleefdheid te bewaren. Dö oude heer stond den tuin te spitten toen Xavier en Annie hem plotseling kwamen overvallen. Hij zijn zoen, doch zoo spoedig met hun geen onaangename discussies plaats, de Annie haar hoop t Annie het kasteel hij niet durven hopen- Zoo, man half verbluft, „laat je vrouw eeus zien „Ja, papa, ik heb de oor u. vrouw Anonciade de Colaert voor te stellen”, sprak Xavier koud en stijf October. Dringende zaken hadden geroepen en bracht den tijd, dien zij gebruikt kon worden, alleen in een onbekende streek moest L Het was op een Zondagmiddag in boom geklommen ta .1 ii. ij ii i.,.,., Xavier voor een week naar Brussel i rrjedelijdend. En als Arnold nu maar j nu maar spel en brasse- rij varen liet en zich ernstig aan de studie wijdde, zou ’t ergste nog ver meden kunnen worden. Maar’t einde kwam „Het Gouden Ei” stond te koop. De gasten bleven weg, ze konden het vei wrongen ge zicht van den ontgoochelden, in zijn teleurstelling geknakten vader niet aanzien. En ze kwamen immers niet in een cafe, om er ontsteld en ge drukt weer uit te gaan. ’tWas te erg: zoo’n bloeiende zaak, die ten ouder ging, omdat zoo’n vlegel van ’n student schulden maakte en som men verspeelde, alsóf hij millioenen te verliezen had. Vader en zoon stonden tegenover "aar in de Je. ge herbergzaal. Twee geknakte levens, heteene door over maat van zorg en leed, het tweede door uitspatting en ongebondenheid. En zoozeer was de vader door zijn verdriet terneergeslagen, dat de eens zoo sterke man geen kracht meer vond, om den gewetenloozen brasser zijn ellendig gedrag in hef tige verontwaardiging te verwijten. Zijn stem kreunde erbarmelijk. „Hoe heb je ’t kunnen doen Alles hebben wij voor je over ge had Althoos zijn wij je goed voor gegaan Hoe ben je d’r toe gekomen Wie heeft je dat ge leerd En toen zei de zoon met het mat- blijven, zoo goed mogelijk door, goede In ’t dorp, dat meest uit behoeftigen bestond, had zij reeds talrijke vrien den verworven tot dusverre was ’t kasteel onbewoond geweest na den dood van den oudeir gierigaard, en nu bevond er zich een jonge vrouw, wier hart en hand altijd voor hun lijden geopend waren. Geen wonder dat die behoeftigen het uur zegen den, waarop mevrouw de Colaert in hun midden was gekomen. De pas toor, wien beiden reeds in de eerste dat het jonge paar bij den ouden dagen een bezoek brachten, was een man verbleef, won Annie zijn gehee- droeg wel kennis van het huwelijk le har!dank aan haar hadden er en vader en zoon scheidden in veel j veranderen. Op dien middag verliet betere stemming dan ooit te voren. I Annie het kasteel en begaf zich naar de dorpskerk om het Lof bij te wo- j kort, en vertrokken toennaar Mont- nen. Ze vond er de goede gemeente in groote verslagenheid dejeugdige I organist was dien morgen in een vom geklommen, er uit gevallen en had zijn been gebroken, zoodat het orgel bij den avonddienst niet Pr(]s der Advertentiën BAARL’S Abonnementsprijs 1 /*i 1 J*0 Ir/M'f- an varl-..rnIzlran fnan naar eïs a advibtehtiebu DOOR

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1923 | | pagina 1