Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
ANONCIADE
Het Gouden Ei.
in
Dit blad verschijnt Zaterdags
125cent per half jaar.
Missie-actie.
Zaterdag 4 Aug. 1923
Acfitiende jaarg. fóo 31
ze
me-
„Is het anders niets zeide me-
zooals hij gewoon was, maar Annie
volgde zijn voorbeeld niet en den
grijsaard omhelzende gaf zij hem
P. v. STEEN
Kapelaan.
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertenties, dikwyls herhaald
prijs bij overeenkomst.
hoogst verstandig man, in de kracht
van zijn leven op hem vooral stel-
om Xavier te
wou, als hij
van Java).
Het einde was gauwer gekomen
dan iemand het verwacht bad. Zelfs
Van Zutfen niet die al meer dan een
jaar lang moeite had om tegenover
zijn klanten een opgeruimd gezicht
te toonen, terwijl een martelende
zorg aan zijn hart knaagde.
„Hoe maakt’t Arnold? Is hij haast
DBUKKEK-UHUEVEK
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis I
to^gezonden.
eer u
Wederom heb ik de prachtige
Missie-Kunstkalenders out vangen
Hij mag in geen huisgezin ont
breken. Hij is een sieraad voor elke
kamer. Daar geen neutrale kalen
ders uwe wanden sieren. Hetspreek-
woord zegt: „Aanzien doet geden
ken”. Welnu, wanneer men dage
lijks iets van het Missiewerk inbeeld
ziet, zullen wij dikswijls een gebed
storten voor onze Missionarissen en
hen gaarne van tijd tottijdstoffelijk
steunen.
Gedenk de arme Missionarissen
wanneer de Dames zelatriceh U de
Kalenders te koop aanbieden en
stuur hen niet door..
Gedenk ook eens de Missie busjes
diein verschillende winkels geplaatst
zijn. God zal het U loonen,en nog
nooit is iemand door aalmoezen arm
geworden.
al» 1
bezoek vereerd te worden, dit had
1rbetere stemming dan ooit te voren.
Xavier, zoo”, zeide de oude 1 Te Brussel bleven zij slechts zeer
briseux, waar hun een feestelijke
ontvangst wachtte.
vrouw de Colaert, „ik zal straks den
dokter voor den armen Hubert laten
halen en wat het orgel betreft, als
mijnheer pastoor het to««hwit, zal ik
het dezen middag wel bespelen”.
Dit voorstel vond natuurlijk bij
val en weldra ruischten door het
oude kerkje tonen zooals zeker geen
der kerkgangers ooit gehoord had.
Annie zelve gevoelde zich door haar
eigen spel meegesleept, de branden
de kaarsen op het hoogaltaar, de
weinige bloemen, die een krans om
het altaar vormden, de laatste zon
nestralen, welke door de smalle
ruitjes vielen, de gedachte vooral,
dat zij voor ’t eerst, in de tegen
woordigheid Gods, Zijn lof verhief,
gaven haar spel een meer dan gewo
ne bezieling en toen de godsdienst
oefening afgeloopen was en allen
zich verwijderden, verwondert over
zooveel kunst, kon zij niet van het
instrument scheiden en bleef nog
lang voortspelen.
Ondertusschen was een vrouw in
een rijtuig van het naaste station
komen rijden en op een half uur af
begaan, alles wat hij haar zag doen
beviel hem, ofschoon hij niet kon
den oudenman alleregels handelen als zij Nog altijd stondhet
i beeld zijner moeder tusschen hem
en zijn vader. In de weinige dagen,
I (1 n X l. «X V» rt.X. i' v. ,x n n<“3 Zx V.
te gezicht en ontzenuwde gebaren
het harde woord:
»U zelfheeft me dat geleerd!”
Dat woord striemde als ’n zweep-
slag, richtte den vader overeind en
zijn oogen bliksemden:
„Ik? Ik Dat is te veelHoe durf
je dat te zeggen
En de gewezen student strekte
den arm uit en wees naar de bier
kraan, die glimmend op de toon
bank stond:
„Daar daar heb ik ’t geleerd
Als kind al, gaf U me bier te
drinken, u wou dat ik lekker zou
vinden, en vond ’t aardig, als ik
daarin de groote menschen neaapte.
Later vond ’t lekker, den alcohol
kon ik niet meer missen. Ik moest
drinken, om vroolijk te zijn en te
genieten En als ik gedronken bad.
wou ik spelen en als ik den volgen
den morgen slap en akelig wakker
werd, verlangde ik weer naar drank
en spel om nieuwen lust, nieuw’ ver
maak te vinden Langzamerhand is
’teen hartstocht geworden aanu
heb ik ’t te danken.”
Lusteloos zweeg hij, liet zich op
een stoel neer en keek dof naar
buiten, naarde drukke straat, waar
het verkeer voorbijging. Toen keek
hij om want een harde slag schrikte
hem op.
Van Zutfen was met het hoofd op
een tafel gevallen en schreide als een
hulpeloos kind.
H B. van der Sande.
meester
Als de menschen dat vroegen,
kwam er ’n eigenaardige grijns om
den mond van den kastelein.
„O, laat dien jongen maar loopen,
die komt er wel 1”
En hij dronk haastig zijn glas
leeg niet omdat hij dorst had,
maar omdat hij vergeten wou. Maar
weten mochten zeniet, geen vau allen
al moest hij zijn iaatsten gulden van
dè bank halen, al moest hij hypo
theek nemen op zijn zaak, die hij
eerst al na enkele jaren had vrij ge
kocht.
Zijn vrouw had hier niet meer de
schande van hun zoon behoeven aan
te zien. Die was heengegaan met de
gedachte dat hun jongen iets bizou-
ders zou worden, dat hij nu spoedig
zorg en moeite beloonen ging.
De meisjes wisten ’t wel en
hadden beiden uitgezien naar een
betrekking, want ze raadden, wat
er komen moest en zij durfden hun
vader niet v ijzen op den naderen
den ondergang.
Van Zutfen zag ’t aankomen en
huiverde. Zijn zoon een verloopen
student, een speler, die in een nacht
verdobbelde wat zijn vader verdien
de En nog, nog hoopte hij, dat Ar
nold het telkens weer gegeven woord
zou houden.
De menschen waren nog onkun
dig van de dreigende ramp al
leen de dokter en zijn zoon konden
er van spreken, maar die zwegen
een hartelijken kus en tevens de
verzekering, dat zij altijd een
dochter voor hem zou zijn.
Zulke woorden van liefde had de
vader in jaren niet gehoord en tra
nen i
i wijl hij haar bij de hand
OORSPRONKELIJKE NOVELLE
MATHILDE. (Malati van Java). neu ro|j0U jan^B zijn wangen, ter-
50 j wijl hij baar bij de hand nam en
Hun eerste bezoek in België gold naar binnen leidde Xavier liet haar
Xavier’s vader Annie had het zoo
gewild en hij stelde er ook prijs op
tegenover
der beleefdheid te bewaren.
Dö oude heer stond den tuin te
spitten toen Xavier en Annie hem
plotseling kwamen overvallen. Hij
zijn zoen, doch zoo spoedig met hun geen onaangename discussies plaats, de Annie haar hoop
t Annie het kasteel
hij niet durven hopen-
Zoo,
man half verbluft, „laat je
vrouw eeus zien
„Ja, papa, ik heb de oor u.
vrouw Anonciade de Colaert voor te
stellen”, sprak Xavier koud en stijf October. Dringende zaken hadden
geroepen en bracht den tijd, dien zij gebruikt kon worden,
alleen in een onbekende streek moest
L
Het was op een Zondagmiddag in boom geklommen
ta .1 ii. ij ii i.,.,.,
Xavier voor een week naar Brussel
i
rrjedelijdend. En als Arnold nu maar
j nu maar spel en brasse-
rij varen liet en zich ernstig aan de
studie wijdde, zou ’t ergste nog ver
meden kunnen worden.
Maar’t einde kwam „Het Gouden
Ei” stond te koop. De gasten bleven
weg, ze konden het vei wrongen ge
zicht van den ontgoochelden, in zijn
teleurstelling geknakten vader niet
aanzien. En ze kwamen immers niet
in een cafe, om er ontsteld en ge
drukt weer uit te gaan. ’tWas te
erg: zoo’n bloeiende zaak, die ten
ouder ging, omdat zoo’n vlegel van
’n student schulden maakte en som
men verspeelde, alsóf hij millioenen
te verliezen had.
Vader en zoon stonden tegenover
"aar in de Je. ge herbergzaal. Twee
geknakte levens, heteene door over
maat van zorg en leed, het tweede
door uitspatting en ongebondenheid.
En zoozeer was de vader door
zijn verdriet terneergeslagen, dat de
eens zoo sterke man geen kracht
meer vond, om den gewetenloozen
brasser zijn ellendig gedrag in hef
tige verontwaardiging te verwijten.
Zijn stem kreunde erbarmelijk.
„Hoe heb je ’t kunnen doen
Alles hebben wij voor je over ge
had Althoos zijn wij je goed
voor gegaan Hoe ben je d’r toe
gekomen Wie heeft je dat ge
leerd
En toen zei de zoon met het mat-
blijven, zoo goed mogelijk door,
goede In ’t dorp, dat meest uit behoeftigen
bestond, had zij reeds talrijke vrien
den verworven tot dusverre was ’t
kasteel onbewoond geweest na den
dood van den oudeir gierigaard, en
nu bevond er zich een jonge vrouw,
wier hart en hand altijd voor hun
lijden geopend waren. Geen wonder
dat die behoeftigen het uur zegen
den, waarop mevrouw de Colaert in
hun midden was gekomen. De pas
toor, wien beiden reeds in de eerste
dat het jonge paar bij den ouden dagen een bezoek brachten, was een
man verbleef, won Annie zijn gehee-
droeg wel kennis van het huwelijk le har!dank aan haar hadden er
en vader en zoon scheidden in veel j veranderen. Op dien middag verliet
betere stemming dan ooit te voren. I Annie het kasteel en begaf zich naar
de dorpskerk om het Lof bij te wo-
j kort, en vertrokken toennaar Mont- nen. Ze vond er de goede gemeente
in groote verslagenheid dejeugdige
I organist was dien morgen in een
vom geklommen, er uit gevallen
en had zijn been gebroken, zoodat
het orgel bij den avonddienst niet
Pr(]s der Advertentiën
BAARL’S
Abonnementsprijs
1 /*i 1 J*0 Ir/M'f- an varl-..rnIzlran fnan naar
eïs a advibtehtiebu
DOOR