Weekblad voor Baarle-Nassau Hertog en Omstreken
ANONCIADE
OORSPRONKELIJKE NOVELLE
B
z
Dit blad verschijnt Zaterdags
I
125 cent per halfjaar.
Dansen.
\A/
Aa?
Zeventiende jaarg. Rg 48
Zaterdag 2 Dec. 1922
van een vroolijk bedrijf. Het
niet de minst bekenden
voor
eens
DRUKKKR-UITDE V EK
JONGJ-BAI.
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
drukt
ken.
blijft, dat men veel doet in de dans
zaal wat men in de huiskamer nooit
zou doen of toelaten. Én dan is men
nog zoo vaak beschermd door gods-
dienstipe opvoeding, omgeving,
aanleg, enz. Wat moet het zijn voor
anderen, welke een van die steun-
middelen missen Kinderbals heb
ik altijd afschuwelijk gevonden
Absoluut dansen-leeren verbieden
het klinkt wel heel streng maar
moet men er niet toe komen?”
Ik weet niet hoe de laatste vraag
van dit schrijven, met zoo bevoegd
oordeel gegeven, beantwoord moet
worden. Ik voor mij persoonlijkheid
tegenwoordige wereld, in onze mo
ta - - -onder de Nederlandse Le Katholiek
nadenkend Dat zij i^de Moloch-armen, die zich
en op gebied van volksopvoeding, wi~
A/v nrr»n h/1 anw/4 1
mochten ontvangen. Men kan i
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertenties, dikwijls herhaald
prijs bij overeenkomst.
waren
en
en ijverigen
wier
gewaardeerde adhaesie-betuigen wij
mochten ontvangen. Men kan in
theorie al denken over dit vermaak
zoo men wil, practisch blijf het een
uiterst moeilijke en delicate quaestie
hen van de meest hoogstaande on
der de bekende vrouwen figuren on
zer dagen, aan wie o.a. ik mijn ar
tikelen ter inzage had opgezonden
schreef mij letterlijk aldus ik
heb het (artikel) doorgelezen en ben
het geheel met U eens. Het is een
heel moeilijke quaestie maar feite
lijk is het toch een schande, dat wij
Roomschen, aan zulke dingen mee
doen. In m’n meisjesjaran heb ik
veel gedanst, de dansen waren toen
heel anders e.j toch de waarheid
MATHILDE (Malati van Java.)
20
»U weet dat ik mij zeer interes
seer voor een verarmde familie hier
in de stad”.
“Vooreen enkele, Annie?*’
Een donkere blos overtoog haar
gelaat; dat onbescheiden woord
baars vaders maakte haar grootst
en eenigst geheim bekend
«Och! papa, val me nu niet in de
rede Van middag ben ik daar weer
geweest en ach! er is zoo weinig
hoop! De dokter zei, dat het van
nacht misschien, morgen zeker
afloopt met mevrouw Balzoni”,
»Dat is treurig, en de zoon?”
«De zoon is in Utrecht voor de
behandeling van zijn oogen; er
schijnt eenige kans tot genezing te
bestaan, ofschoon het bijna te laat
was. Met moet hem echter alle aan
doening besparen, en dus den hope-
loozen toestand zijner moeder ver
bergen. Die arme Julie is nu geheel
alleen; zonder ©enigen steun blijft zij 1
aan ’t licht kwam tengevolge van
nonthullingen” of pennestrijd e.d.
Het moet toch een i
mensch wel tot ernst stemmen, wan
neer hij hoort, dat in 1914 het
D jorluchtig Episcopaat met apostel-
moed zich schrap zette tegen «de
heidensche zeden”, die «zich heden
ten dage vertoonen in ’t dans-
vermaak, dat het prikkelen der zin
nelijke driften ten doel en wel tot
eenig doel heeft”.
De dansen die tegenwoordig
tamelijk algemeen hetzij dan in
meer of min verzachten en «gepo-
lijsten” vorm op «partijen” ge
danst worden die dansen zijn
dezelfde, welke Hector Treub brand
merkte als «meer dan bar gemeen”
dezelfde, die H. J. Polak, dans-
leeraar, noemde: „wanpraestaties
op dansgebied., prikkelende speci-
aliteitnummers, waarin men weige
ren moet onderricht te geven”
dezelfde, die Cléo de Mérode bo-
treurenswaardige uit wassen heette
dezelfde, die Keizer Wilhelm II
aan zijn officieren verbood, die
George V van Engeland, de koning
vau Beieren en zooveel andere men-
schen van den hoogsten toougeven-
den stand uit hun salons weerden
dezelfde dansen zijn het, waarte
gen de dansleeraar J. de Haas zich
verklaarde, omdat ,,in dat soort van
dansen (verdient het wel den naam
van dansen?) geen kunst zit”.
Dat zijn de dansen, die bij onze
Vervolg. i
romanschrijver Jacobi zegt!
zou te wenschen zijn, dat onze
dochters, die nog schaamte hebben,
zich somtijds eens plaatsen in een
hoikje, waar zij niet konden gezien
worden, om eens te hooren, hoe
diezelfde jongens, met wie zij dan
sen, over haar spreken
Stall beweert ook: dat het dansen
inderdaad beschouwd moet worden-
als een der vermaken, die da deugd
in gevaar brengen.
Nu hebben wij met opzet zooveel
mogelijk over den dans in ’t alge
meen en zoo weinig mogelijk over
de moderne dansen gesproken. Over
deze laatste toch moet ieder wel
denkend mensch, laat staan geloovig
en practiseereud christen den groot-
■ten afschuw hebben. De z g. steps
zijn afkomstig uit Zuid-Amerika,
zijn negerdansen, die daar in zekere
«huizen” gedanst worden!
Er is tegen ds invoering van die
moderne bordeeldansen veel
geageerd, zoowel in Holland, waar
het publiek, als in Duitschland en
in Engeland, waar het hof openlijk
afkeurenswaardige woorden liet
hooren. Hier zou de geweldige strijd
dien Hector Treub in 1913 daarte
gen voerde een vermelding waard
ïijn.
Beter is het echter misschien hier
alle vuil niet op te halen, dat reeds
Hierin had Willem gelijk; niets
hoorde de heer Reyersberg zoo
gaarne dan dat zijn dochter in vloei
ende Italiaansche verzen met een
bezielden blik in de oogen het een
of ander improviseerde; dat bracht
hem zijn Bettina weer te binnen.
Annie begon, Willem verstond niets
van de melodieuze tonen, die haar
uit de keel rolden, maar toch klon
ken zij hem als muziek in de ooren
En wat zei Annie”, vroeg hij toen
’t meisje glimlachend eindigde en
de vader haar hand met verteede-
ring kuste
«Jammer dat je het niet verstaan
hebt, Willem, ’t Was op jou gemunt
En als ik ’t je vertaal, dan verwa
ter ik het stellig. Doch luister nu
maargoed! Er was een braaf man,
die al zijn geld in aalmoezen uit
deelde; hij gaf ze aan ieder, die ze
hem vroeg, of zij het verdienden of
niet. Eens kwam de vijan.1 der
menschen en hij wilde den weldadi
ge beproeven, hem een aalmoes vra.
gen en dan verbitteren door zijnbe-
drog. Hij nam dus de gedaante Van
een zieke vrouw aan en kwam; bij
den man een aalmoes bedelen. De
achter”.
«Gelukkig dat ge je haar hebt
aangetrokken”.
.,0, de japon die me in de gelegen
heid stelde hen te helpen zal me al
tijd lief zijn; doch wat zal nu het lot
worden van Jullie?”
«We zullen een betrekking voor
haar zoeken”!
»Ja, maar welke Voor modiste
of kindermeid is zij te goed opge
voed, voor gouvernante niet be
kwaam genoeg”.
«Neem haar bij je als juffrouw
van gezelschap”, meende Willem.
«Neen, daar ben ik bepaald te
gen”, sprak de heer Reyersberg,
«dat geeft aanleiding tot misver
stand en moeilijkheden. Zij is goed
opgevoed en zal spoedig te vertrou
welijk zijn met Annie om als dienst
bare te worden behandeld, en op
gelijken voet te leven, dat zou ook
moeilijk gaan; wij konden daardoor
de geheele toekomst van ’t meisje
bederven”.
«Maar wat dan, papa? Wat raadt
u mij ?’t
«Schrijf er juffrouw van Beke
®®ns over; misschien weet zij wel
derue salons geeischt worden!
uitstre ken naar de lichamen t_
zielen an|onze kindeern - ja nog
kinder n.
Nu i iag men al beweren, dat men
onschuldig kan dansen dit laat
ste is v aar, dat de moderne dansen
on.'-cb'.. dig of althans zonder on-
middel ;k en direct gevaar gedanst
kunnei worden is niet waar!
II J Polak, die ’t weten kan,
zegt ht De bewering, dat ook de
wals ei andere oude dansen gemeen
zouden kunnen gedanst worden,
kan iK aiet tegenspreken, doch men
moet d. t gemeene dan ook willen.
Deze bewegingen zelf geven hier
toe gec aanleiding. Bij de two step
one ste Turkey-trot, pas de Tours
Tan ,z is dit echter wel het
geval In deze dansen is wel de
gelijk de bedoeling van den Ameri-
kaanschen neger duidelijk uitge-
n.l. den hartstocht opwek-
Dat is nu dat salon-vuil, waarme
de men tegenwoordig op zoovele
partijen bezwadderd wordt, waar
van Pr. Treub zeide: ik ben tegen
dien dans opgekomen, omdat ik als
gynaeloog weet, dat er physiek en
moreel gevaar in schuilt.
Er is een heele tijd verloopen sinds
wij in de Kath. Vrouw een drietal
artikelen over het onderhavige on
derwerp plaatsten: de ernstige zijde
raad. Ik ben al te weinig bekend
met die zaken om mij er mede te
bemoeien. Zie je, Willëm Annie kan
zich maar nooit half en half met
eene zaak inlaten. Interesseert zij
zich voor iets dan is ’t met hart en
ziel”.
«En misschien doet zij ’t
lui die ’t niet waard zijn”.
«Dikwijls genoeg; zij is wel
bedrogen”.
«Dat is licht te begrijpenwelda
dige menschen worden dikwijls om
den tuin geleid, en er is niets onaan
genamer dan zijn hulp aan onwaar-
digen te hebben verleend”.
«Willem”, vroeg Annie, «ken je
Italiaansch?”
«NeenAnnie, ikkener nietsvan”,
«Dat spijt me”.
«Heb je een improvisatie in je
hoofd?” vroeg de vader. «Nu dan
begin maar, we zullen Willem den
zin vertalen”.
Sta je bet toe, Willem? ’t Is Jam
mer, dat juist jij het niet verstaan
kunt”.
«Annie, i|t leer Italiaansch, dat is
zeker, begin nu, je papa verlangt
er naar”.
'e
Abonnementsprijs
NIEUWS- EB ADVERTENTIEBLAD
BAARL’S
Prijs der Advertentiën
DOOR
O nuiuiu, 1U UllZitd IJLll
