Weekblad voor Baarle-Nasaan-Hertog en Omstreken
ANONCIADE
Dit blad verschijnt Zaterdags
125 cent per halfjaar.
Teekenen des tijds.
Aardappelen.
Zeventiende jaarg. No 44
Zaterdag 4 November 1922
t
gaan nog
ORUKKERUITGEVEH
i jh; jon«-eatjivi*ch:!ei
gen.
Doch het record werd geslagen in
Amsterdam en in Amerika.
In Amsterdam door ’n baby-show
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
l
stellingsgebouw aan hun kleinen te
besparen, handelen ze juist anders
om.
worden vriendelijk doch.
Dinsdag- 5
--
marktten toon gesteld. In ’t zelfde
ding.
De baby-show. Tentoonstelling
I van zuigelingen. Denkt U eens even
in.
De jonge schapen, die niets nco-
dig hebben dan moeders echte liefde
en hartelijkc verzorging, als op ’n
nis verhaalde, zonder ietste verzwij-
J gen: hun vroegere welvaart: bun
j geluk, hun verlies, moeder’s ziekte
en eindelijk die ramp, de zwaarste
van allen, Carlo’s ongeluk. Toen zij
onze da
daarom de kinderen zelf ook zooveel plaats van zenuwstorende drukte en
mogelijk vrijlaten, dat ligt in de lijn alle inconvenienten van een tentoon-
van den tegenwoordige!! tijd.
Geuren met het uiterlijk van z’n
kind en het innerlijk zoo niet beder-
hier bij de kachel zitten, uzult het
wel koud hebben”.
’t Was lang geleden dat een def
tige dame haai’ zoo vriéndelijk aan
sprak; Jullie gevoelde zich vertee-
derd; ze had hardop kunnen schrei
en.
„Ach, juffrouw”, zeide ze, »ik
kan me niet lang ophouden; mijn
moeder is ziek en heeft niemand bij
zich?”
„Uw moeder ziek? Wat scheelt
haar dan?”
’t Jonge meisje had op dit oogen-
blik aan niets meer behoefte dan
lucht te geven aan haar beklemd
hart en de jonge dame scheen zoo
voorkomend, zoo goed, dat zij zich
Baby-Show. Poppenvergoding.
We beleven wel potsierlijke din j
gen in onze dagen. Als men spreekt’
van levensernst wordt men schok- j
schouderend aangekeken.
Als men de lasten van een zeker
kindertal naar behooren draagt, is
men onpractisch in het oog van den
wereldling.
Als men dan al kinderen heeft,
moet men toch zooveel mogelijk
zorgen, dat ze ons eigen bestaan niet
al te zeer veranderen
Ze niet meer voeden, dat weten
we reeds lang. Zich voor het ouder
schap niet al te veel lasten opleggen,
blijven uitgaan, zooveel het kan en
eenigzins doen vergeten wat'hij ver
loren heeft”.
Zoo was zij langzamerhand op
het bezuidenhout gekomen en nu
kon ze de nummers tellen. Een
oogenblik later vond zij het gezoch
te nummer en belde aan. ’t Was een
groot, deftig heerenhuis aan den
rand zan ’t bosch gelegen, met een
balkon, waaronder men eenigszins
tegen de regendroppels beveiligd
was. Jullie werd terstond binnenge
laten; een knecht ging haar voor,
den trap op naar een klein, maar
keurig salon. Een jeugdige dame
*zat aan de tafel te teeken; alles ron
dom haar verried goeden smaak;
het vergulde behangsel, de fraaie
schilderijen, de lamp met fijn licht
gekleurde abat-jour, de vazen op
den schoorsteen en duizende kleine
nietigheden, welke van detegewoor-
digheid eenerfijn beschaafde vrouw
getuigen. De bewoonster was zeer j
jong, de perste indruk, dien men j
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertenties, dikwjjls herhaald
prijs bij overeenkomst.
gebouw waar ook honden- Paasch-j
vee tentoonstellingen georganiseerd
worden.
Daar trekt dan dat de l van de
hoofdstad, dat iets nieuws wil bele
ven, langs de rijen van geëtaleerde
kleuters, die ze niet kennen en als
ze buiten zijn weer vergeten.
Ze kijken als jury-leden, naar de
beste en oogenschijnlijk meest ver-ï
zorgde. Is dat dedikste? Waarschijn
lijk wel, want de wurmen werden
door de jury naakt gekeurd.
En de mama’s gevoelen zich ge
vleid door de bewondering der om
standers. Ze meenen verdienstelijk
werk te hebben gedaan, door hun
kind daar te brengen „ten prooi”
aan de algemeene belangstelling. In
plaats van de moederweelde in stilte
in eigen „home” te genieten, in-
Proficiat, wakkere bestuursleden
v/d Jongen Boerenstand, flink werk
geleverd, ruim 30.000 Kgr. Aard-
appelen gaan naar de hongerende^ d toch v ■Urwaw.)oozen dat
kinderen.
IV - XT doen vele moedertjes van-
Dinsdag t November moeten de J
aardappelen aan ’t station geleverd?
worden. Allen zorgen dus s.v p. op-l
‘tijd met hun „petatten” aanwezig
te zijn. Buren kunnen onderling in Amerika door de poppeI,ïergo.
misschien wel regelen dat met ieder
met 100 Kilo expres naar het station;
moet.
Alle leden v/d Jongen boeren
stand,
dringend uitgenoodigd I”
avond halt zeven in'Holl. Patronaat
te zijn.
Geen enkel mag ontbreken.
P. v. Steen, Kapelaan.
OORSPRONKELIJKE NOVELLE
MATHILDE (Malati van Java.)
16
Op de Prinsessengracht was’t nog
erger; een rilling beving het meisje
toen zij het Haagsche Bosch in al
zijne kaalheid aan haar linkerhand
zag liggen; ze wist niet of zij zich
gerustgesteld of beangstigd moest
voelen, wanneer de een of andere
eenzame wandelaar haar tegen
kwam.
1 „Ach”, dacht zij, „dat is nu het
beeld van mijn toekomstig leven;
wanneer mama niet meer leeft en
Carlo blind is, dan blijf ik zijn eeni-
ge steun en hoe koud, hoe eenzaam,
hoe zonder geluk zal mijn leven zijn!
Maar ik zal hem toch niet verlaten,
mijn goeden broer, ik zal hem lei- i
den, hem gezelschap houden en
wen ze echter als ’n schande en een
last. Dit is weer onnatuurlijk voor
’n recht geaarde vrouw.
Geen kinderen dus, maar ze wil-
toch iets vertroetelen. Je zou
En waarom? Wel het kind komt gaan zeggen iets vrouwelijks. Maar
misschien in de krant, met of zonder
moeder. Moeders naam wordt open-
li, k gepubliceerd als bezitser van ’t
meest voordeelige kind. Uiterlijk
heid voor stil geluk, ijdelheid voar
levensernst, klatergoud voor echte
oudertrots.
Moeders, wees gij dan liever trosch
als de wereld u bekrompen noemt,
wijl ge u afslooft ongezien en onge
kend voor het waarachtig welzijn
van het dierbaarste wat ge bezit.
V ees gerust jaloersch op de Lefde
van uw kieine, beter dan er gemeen
g ed van te maken en wees trotsch
op z'n welvarendheid, doch bewaar
uw moederweelde en moedertrotsch
voor hen, die beiden op waarde
kunnen schatten, wijl ze met u doe
len, uwe liefde voor uw kind.
De etaleerende moeders zijn dus
wel te laken, doch in de moderne
vrouw is zulk een afwijking toch
nog eonigzins verklaarbaar, wijl ze
höewel vrouw zijnde, alle hoogere
aspiraties mist.
Hoe moeten we echter het gedrag
bestempelen van sommige „lady’s”
van over zee?
Zijn het vrouwen, met een vrou
welijk gemoed, met een vrouwelijk
gevoel?
Ik zou niet ja durven zeggen.
Ze trouwen wel; dus willen ze
vrouw zijn. Het moederschap schu-
van haar aanblik kreeg, was die van
een engel, de tweede, dat hare
schoonheid, hoe treffend ook, niet
uit de regelmatigheid der trekken
Voortkwam, maar men merkte dit
minder volmaakte nauwelijks op,
de uitdrukking der groote, zwarte
oogen en van den glimlach deed al-
Us vergeten.
„Met zulk een weer had ik mijn
japon niet verwacht”, zeide ïij min
zaam, ”ik zou mijn hondje niet in
den tuin willen laten loopen, dus
spijt het me wel, dat u voor mij zoo
ver’ hebt gewandeld.
Julie stamelde iets van verschoo-
ning voor haar juffrouw, en begon
toen met het passen van de japon die
keurig zat niet meer weerhield en in tranen
U hebt dat netjes gedaan”, sprak f uitbarstende haargeheele geschiede-
t de dame, „ik wilde, dat ik het ook -
zoo kon; maar om u de waarheid te J
zeggen ontbreekt mij het geduld,
Wil u nu al heengaan? ik zou het u
niet raden, het weer is zoo ruw! Ga 5
ze kiezen als object hondjes, kleine
opgesmukte hondjes, die ze zoenen
en knuffelen en verwennen kunnen.
Is dat fijngevoelig, gelijk men
van ’n vrouw verwacht?
Maar wacht even ze
verder.
Een hondje is wel eens lastig en
vies. En o-» nu den indruk te maken
van een gelukkige, vrouwelijke
vrouw, gaan die wezens rond met
in de armen sierlijk gekleede aanval-
lige poppen. Zij lijken haar hart uit
te storten in liefde voor’tkind, doch
ze dooden haar eigen vrucht en loo
pen met 'n pop ais surrogaat.
Zijn dat vrouwen? Neen, dat zijn
bewuste huichelaarsters.
Ze weten wat de roeping is van
de vrouw, ze vreten ook wat haar
sieraad genoemd moet worden En
om de lasten aan ’t werkelijk bezit
verbonden, ontrekken ze zich aan
’t moederschap. Maar toch op de
buitenwereld willen ze den indruk
maken van rechtgeaarde vrouwen,
die haar kroost verzorgen en trotsch
ronddragen. Doch wat ze dragen
is dood en koud evenals hun eigen
moederlijk gevoel.
Moeders, die dit leest, meen niet
dat ik u over deze zaken spreek uit
vrees, dat ge ze zult navolgen. Ik
vestig uw aandacht er op tot utv
eigen troost. Ik weet het, het moe-
BAARL’S
i~s—ii-liü
I
Abonnementsprijs
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBL
jjPrijs der Advertentiën .-
DOOR
