ANONCIADE
Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
Het yroegtijdig verwelken der
framtantalta
Sé
Zeventiende jaarg. Ng 32
Zaterdag 12 Aug. 1922
Dit blad verschijnt Zaterdags
Ernstige tijden.
■i
k
lands schatten na verloop
tijd
lx'7
DRUKKER -UITGEVER
liepen. Men denke slechts aan
troleum-ondernemingen, bosch- v,«
landaankoop en handelsstichtiugen.
heugen
gen of liever latende krachten en
heele inzakkende handels- en be
drijfswereld vól verwachting het
oog gevestigd op de samenkomst
der afgevaardigden in den Haag.
Deze conferentie of bespreking
der internationale zaken tusschen
de deskundigen uit de verschillende
landen van Europa bad 'n groote
opluchting kunnen brengén en had
het zoo ernstig geschokte vertrou
wen weer kunnen opwekken. Dat
alleen zou een stap tot den ecöno-
mischen vrede zijn geweest. Het da-
gelijksche. leven geeft ons het bewijs
dat geen onderlinge sarhenwerking
denkbaar is als het vertrouwen, on-
derelkander wegofernstig geschaad
is. Rusland met z’n groote verbor-
Prijs der Advertentiën
V au 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel (nes?
15 cent.
Kleine advertenties, dikwijls herhaald
prijs bij overeenkomst.
OORSPRONKELIJKE NOVELLE
MATHILDE (Malati van Java).
5
«Hoe beetje?” vroeg Ernestine,
om eens te weten hoe de lange
naam verbasterd werd.
Het meisje mompelde iets.
«Wat belief je?” en zij boog het
hcotd eenigzins.
nAnnie”, fluisterde zij.
«Hoe lang heb je in de diligence
gezeten?”
Geen antwoord.
»Vond je ’t niet vervelend?”
Ze schudde ’t hoofd.
«Bonje niet verdrietig tante te
moeten verlaten?”
Voor ’t eerst keek de kleine haar
aan. Zij antwoordde niet, maar
zulk een welsprekenden blik als zij
thans op Ernestine wierp, had deze
nog nooifegezienLater zeide ze al-
tij d dat ze eerst nu had begrepen
wat oogentaaTw»as, Er lag een we
reld van lijden in den blik van ’t
kind, een smeeking, een dank zelfs.
«Wil je gaarne bij mij wonen,
en dit was de aanleiding tot een
kleine vermaning over de wellevend
heid.
«We zullen het haar wel leeren,
de kleine; een meisje uit Utrecht en
dan zoo onbeleefd en verdeden foei'
’t is schande”.
Gedurende het vrij lange gesprek
over opvoeding en onderwijs tus-
schen Ernestine en den onderwijzer
bleef Annie even roerloos zitten.
Om acht uren kreeg zij een boter
ham, dien ze half opat en toon bracht
Naatje haar naar bed.
Den volgenden morgen zeer vroeg
was Annie reeds in den tuin; Erne
stine volgde haar, de kleine liep
haar te gemoet en bood haar zonder
iets te zeggen den schouder totsteun
aan. Het gelukte echter niet een ge
sprek aan te knoopen. Naatje ging
naar de kerk en nam haar mede.
Onderwijl begaf zich Ernestine naar
het prieeltje, haar lievelingsplekje,
waar zij zoo prettig lezen en denken
kon.
«Wat een gesloten karakter”,
dacht zij, «maar ik zou me erg ver-
gissen, als van dat kind niet veel te
monciade gaf geen hand terug I maken was. Wat zei tante ook? On-
Abonnementsprijs
125 cent per halfjaar.
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
schatten had vroeger het algemeene kan wordt noode~“ öp^dT wereï ^F^Vn H^^
Rusland hoe groot Zundert. In veel gevallen ging zoo-
het afsterven gepaard
de aanwezigheid van knobbels,
zoowel boven als onder de grond-
oppervlakte en daarop en daarnaast
waren grijze of oranjekleurigegroei-
sels van een zwam zichtbaar. Enke
le malen was nochknobbelvorming,
noch zwamgroei te zien, waarmee
echter niet is gezegd, dat deze zwam
of een andere niet aanwezig zou zijn
Vooral schijnt de zoogenaamde
Schaffers Colossal of Boskooopsche
Hornet te worden aangetast, doch
ook wel Superlative en Hornet De
Haagsche Bruine misschien in min
dere mate.
Het vermoeden bestaat, dat de
«an wcz-ige Fucadum cl da
onderstelde verwekking de knob-
bels-Bacterium tumefaciens den op-
waartschen sapstroom door het hout
hebben gestuit. Deze beide parasie
ten, die op velerlei gewassen kun
nen woekeren en herhaalde malen
m de Baronie op Frambozen zijn
aan getroffen, zijn zeer algemeen
verbreid in akkers en tuinen en aan
invasie van een nieuwen vijand be
hoeven wij derhalve niet allereerst
willig, niet openhartig, ja! dat kan
ik me voor stellen; een driftkop, ’t
ligt wel in haar oogen; mogelijkwel
koppig en dan vol streken en listen,
o foei dat zou me toch spijten.
Hé! wat is dat, een notitieboekje!”
Met de toppen der vinger raapte
Ernestine een smerig uit elkaar ge
vallen boekje van den grond op. Het
was gevuld met de hanepooten van
een kind, met feekeningen, die niets
meer waren dan carricaturen, vol
vlekken en vegen; toch doorliep
Ernestine het boekje vol nieuwsgie
righeid. Daar was een viooltje ge-
teekend, het'stond er onder; geluk-
kig, anders had men het voor
een spinnekop aangezien. In het
boekje stond ook een groet aan de
zon, die zoo lief was om voor haar te
schijnen en haar te verlichten. In
deze soort van hymne was er een
passage, die Ernestine trof, zij ver
geleek den opgang der zon met het
Lof wanneer de priester, voorafge
gaan door koorknapen uit de sacri
stie treedt en den zegen geeft. Toch
scheen zij gevoeld te hebben dat de
vergelijking mank ging, dat het
haar onmogelijk was uit te drukken
wat zij meende, een dikke kras en
paar strepen getuigden van ’t ge
voel harer onmacht.
Wordt vervolgd.
Wie in de dagen, die wij doorle
ven niets anders zien zou, dan een
voorbijgaande crisis, zou zich wel
eens in z’n lichtschattende opvat
ting bedrogen kunnen zien. Naar
onze bescheiden meening zijn de
tijden hoogernstig en al behoort
Nederland niet tot de landen, die
het meeste lijden onder den druk
der omstandigheden, niemand kan
of zal ontkennen, dat ook ons volk
in zijn geheel, zich wel degelijk re
kenschap behoort te geven, van
wat er op het. wereldtooneel te lee
ren en te behartigen valt. Niet zon
der redenen had ons volk met de zien dat door de toename, der, zij
’t langzame, volksontwikkeling Rus
lands schatten na verloop van t”J
heel Europa zouden ten goede ko
men.
Daar komt de oorlog op den voet
gevolgd in Rusland door de roode
revolutie een der geweldigste uit de
geschiedenis ’n Betrekkalijk klein
aantal Joodsche en andere revo
lutionairen doen een staatsgreep, die
slaagt. De staatschulden worden
nietig verklaard, de rijkdommen
verdwijnen in de zakken van weini
gen, het land verarmt, het volk ver
hongert en daar ligt het eertijds
machtige en rijke Keizerrijk ten
prooi aan de bitterste ellerfdeü, het
verkeert in doodsnood.
Annie, en altijd zoet zijn?” vroeg
Ernestine weer.
Maar noch blik, noch woord ver
ried meer haar gevoelens. Naatje
kwam binnen, zag eens knorrig naar
't kind en maakte op scherpen toon
de opmerking, dat men daar even
goed een pop zou kunnen plaatsen.
Haar meesteres legde haar met een
wenk het zwijgen op Zij schonk een
kopje thee in, legde een koekje op
’t schoteltje, en zette zich toen aan
’t lezen zonder verder naar L et stug
ge meisje om te zien. Anonciade
raakte noch thee, noch koekje aan,
en verroerde zich niet meer, den
vinger op de lippen, den blik voor
zich uit Het werd donker; Ernestine
legde haar boek neer en beproefde,
doch weer tevergeefs, een gesprek
aan te knoopen. Men klopte aan de
deur, het was de onderwijzer van ’t
dorp, die Ernestine »De Tijd” kw'am
brengen en dan een oogenblikje
bleef praten.
«Is dat nu uw pleegkind?” vroeg
hij en stak Annie de hand toe. «Jon
gens, men kan ’t Italiaansche bloed
door hare aderen zien vloeien”.
Maai Rusland en wat het leveren
-j op de wereld
markt gemist en
vertrouwen. Uit verschillende lan-
den hadden vereenigingen en parti- op ziclTzelf kan zonderde "overige l als mTbleek
ouheren ondernemingen van allerlei ook niet weg - het nieuwe bestuur aan de aanwè
aard op touw gezet, die gunstig ver- is daarvan bewust. rnnwol
Pe- We kennen de resultaten der Con-
en ferenties te Cannes en teGenua! Die
- i ^en Haag wakkerde weer de
De Russische staat kon zich ver-I hoop aan dat er redding èn opleving
heugen in het schier onbeperkte zc i komen. 8
vertrouwen, omdat hij steeds vol- j De Russische afgevaardigden
daan had aan de verplichtingen die j eischten echter* geld, veel p-eld de
het tegenover zijn schuldeischers op de overige landen zeiden'terecht:
zich had genomen. De Russische eerst erkenning onzer rechten voor
fondschen golden steeds alsde meest i de reeds aan Rusland geleende gel-
vertrouwbare en het liet zich aan- den en verder waarborgen voor ’t
geen ge nog leenen wilt. Want, ze
zeiden ’t niet, maar bedoelden toch:
U unnen we niet meer vertrou-
>eide pari ijen stonden op hun
stuk en de misère kwam geen
staj) nader tot heur oplossing.
Ons land deelt in de wereldcrisis.
De zaken zijn slap, gebrek aan tex
tiel arbeid vertoont zich vooral. Ge
volg hiervan; Zullen de loonen voor
den arbeid kunnen blijven ^ooals ze
in de laatste jaren geworden zijn?
M.
Dit ziekteverschijnsel trad dezen
BAARL’S
X
NIEUWS- ED ADVERTENTIEBL
4-ï.
DOOR V
