Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
Zaterda 27 Mei 1922
Dit blad verschijnt Zaterdags
125 cent per halfjaar.
Leugenen waarheid «t^d genieten?
i
Zeventiend» jaarg. No 21
I
I
En opnieuw overschouwt zij haar
maar
l« kind, niet gewend aan orde en
l er wei-
DRUKKEK-UlTüEVER
(By vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
ook niet «fijn”. Hij zelf was
Katholiek, doch alleen als hij
’t zijnde mooiste, die ik vinden kon
zegt haar Jan, en reikt pion i
en als 'n vroom oud heertje ’n
beeld worden voor anderen.
’t Was jammer dat Greet niet Ka-
tholiek wilde worden: ze was im
mers toch «niets”. ’tZou heel wat
verloofde, als bruid, als moeder.En;
dit is alles [mislukking en
ner, 'n i
dochter van een van Pa’s kennissen, i
’n Prettig avondje had hij nu in j
’t vooruitzicht. Eerst ’n gezellig
uurtje bij z’n aanstaande schoon
ouders thuis; ’n joviale familie- al
tijd gastzrij, altijd royaal; nooit ge
pieker over ’n paar nestige uitgaven
liefhebbers van ’n aardig tooneel-
stuk, operette, bioscoop; in een
woord: echt van zijn slag: «Geen
het er gekomen was: ’n Jantje zon-
i vrien
den vond hij ’n plaatsje op ’t kan
toor en door z’n aardig praatje en
opgewekt humoer stond hij al spoe
dig bij de overige leden van het per
soneel goed aangeschreven. Maar
z’n werk had niet veel te beteekeuen
eu op of aanmerkingen gingen ’t
eene oor in, het andere uit. Ruim
’n jaar had de chef zich alle moeite
gegeven hem vooruit te helpen,
maar zonder resultaat, waarom hij
den patroon mededeelde, dat aan
Bernard geen eer te behalen was.
Op gevaar af, dut darrdoor de
vriendschap zou verkoelen, kregen
Bernards ouders den ontslagbrief
thuis. Nu gingen Vader de oogen
open en hij nam z’n zoon eeus flink
onderhanden! hij moest eens aan
z'n toekomst gaan denken au
niet meenen, dat hem ’n luilekker
land wachte, er moest gewerkt wor
den worden om vooruit te komen;
en dat sportgedoe moest maar wat
minder, en hij kon ook wel een
keertje meer te communie gaan en
in de week had tijd genoeg om eens
even ’n kerk in te wippen. Maar
Bernard had z’n antwoord al klaar:
«Vader moest zich niet onnoodig
zooveel zorg geven; alles kwam wel
terecht dat zou Vader wel zien”.
En om dit te bewijzen had hij spoe
dig ’n nieuwe betrekking gezocht,
waar hij aanvankelijk zeer voldeed;
volbracht wat nauwgezetter zijn
godsdienstplichten, stelde dus zijn
ouders weergerust- Maar het was
geen blijvend beter worden, door
dat de waakzaamheid der ouders
verslapte. Van lieverlede verviel hij
in oude gebreken, verkeerde veel in
neutrale vereenigingen, werd huis
vriend bij de familie Verner en kwam
eindelijk toestemming vragen voor
een engagement met Greta. Moe
verschrok: «Maar Ben, Greta is toch
niet Katholik, hoe kun je dat doen?
«O dat komt wel terecht, dan wordt
ze het” had hij weer klaar Maar
toestemming kreeg hij met, toch
hield hij de verkeering aan.
Het huiselijk geluk was verstoord
Geen blijde lach meer op Moeders
gelaat, zorg voor z’n zoon groefde
diepe rimpels in Vaders voorhoofd'
Alle pogingen om hem tot betere
gedachten te brengen mislukten
door zijn optimisme. Eu nu had hij
hun medegedeeld dat hij in ’t na
jaar met Greta in ’t huwelijk zou
treden. «Is zij Katholiek?” vroeg
Vader. «Nog niet, maar later zal ze
het wel worden”. «Dan behoef je op
hulp heeft zij steeds gevraagd en
verkregen. Te veel heeft zij niet van
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertenties, dikwijls herhaald
prys bij overeenkomst.
digd klinkt zijn antwoord:
Dat is ’n groote leugen.”
II.
Met lichten tred verliet Bernard
prettiger wezen, als ze in de kerk
konden trouwen; J
leven afs in vogelvlucht: zij ziet zich trouwdag dan meer af; en vader
'n
had er op het oogenblik nog geen
was zoo
Zomerzondagnamidd ag
De grootste hitte is voorbij en
zacht koeltje stroomt binnen door
het wijd-open raam, zoete geuren
meebrengen uit den tuin.
Oud moedertje zit bij ’t venster
te staren, en schudt nu en dan,
bijna onmerkbaar, het grijze hoofd.
Van morgen was zij ter kerke ge
gaan met haar «Jan”, haar ouden,
tróuwen, beproefden steun, nu ook
in letterlijken zin. De beenen wilden
niet meer zoo als vroeger- ze hadden
haar reeds zoo lang gedragen; als
kind, huppelend en springend; als
öpgroeiend meisje, met kittige pas
jes; als vrouw en moeder, behoedza
mer, tenzij onrust om man of
kind haar tot grooteren spoed aan
zette; en nu.... langzaam aan vra
gend om stut of steun. Maar opge
wekt was zij gebleven, frisch van
geest; eu daarom had het haar zoo
pijnlijk getroffen, dat woord van
moedeloosheid en Godsmistrouwen,
opgevangen uit den mond van ’n
nog jeugdig paartje: «Het leven is
’n inislukking, ’n leugen”. Ze had
ze even nagekeken; ’t verwonderde
haar niet- slap en futloos was hun
gang.
In de kerk onder de H. Mis dacht
ze er aan, hoe heerlijke rust het ge
loof haar gaf. Had Christus-zelfmiet
gezegd; «Ik ben de weg, de waar
heid en het leven.”
Had zij met Zijn hulp niet steeds
overwonnen de moeilijkheden, die
het leven haar hadden gebracht
Maar ook alleen door zijn weg te
volgen, blijmoedig de kruisjes dra
gend: Zijn leven van opoffering en
weldoen voor oogén. Eu ’n vurig
gebed was opgestégen uit haar hart
tot Helper en Kracht, dat Hij zich
mocht ontfermen over die ontmoe
digden en ook zij Zijn waarheid,
Zijn weg, Zijn leven zouden kennen
En nu oud moedertje zit bij t
venster te staren en schudt soms
even 't hoofd, «’t Leven ’n misluk
king, ’n leugen,” is weer het onder1
werp harer overpeinzing. En voor
haar geest komen weer al die heer
lijke oogenblikken van voldoening,
van de geboorte van haar oudste
tot den trouwdag van haar jong
ste kind. Is dat ’n leugen, als straks
haar kleinkinderen komen binnen
stoeien, op opoe's schoot klauteren
en zich daar thuis gevoelen? Is dat
’n mislukking, nu al haar kinderen
getrouwd zijn; allen ’a zekeren wel-
hij vond zoo’n der zorg. Bij een van vaders
en
zelf als kind, als jonge dochter moeder zouden dan ook hun toe-
veilig onder moeders leiding, als stemming niet onthouden. Maar zij
had er op het oogenblik nog geen
to leugen? zin in: »’t Katholiek geloof was zoo
Neen, neen, Maar enkel op eigen lastig, met zijn verplichte Mishoo-
kracht heeft zij nooit vertrouwd; ren en vastendagen. Later als ze wat
ouder waren, en ’n meer rustig le-
i. J- zou Z6
het leven verwacht, maar oneindig g^eu bezwaar meer maken”. Ber-
dieGré toch ’n goeden kijk op het
I rm I I ..11.... 1 1
Hoe kwam die van Hiken toch
«Hier moeder, voor in ’n vaasje; aan zoo’n roekelooze levensopvat-
r/i in rl w* Aniciln zl i 1 lx »r11a rl a liOIl H
tje heerlijke rozen over, terwijl hij regel, bekommerde hij zich
op de vensterbank komt zitten. En nigom, of zijn speelgoed hier en
nog eenmaal brengt zij ’t gesprek daar slingerde, vertrapt werd of
op het jonge, levensmoede paartje zoek raakte. Zonder vermaning;
en vraagt hem, of hij »’t leven is ’n i zonder berisping kwam vader of
mislukking ’n leugen” waarheid moeder met nieuwen voorraad
vindt. Onmiddelijk, halfverontwaar- gedragen:
wel Vader stemde volmondig toe;
er«’
tijd voor had en dat was maar zei- j
doX, want Zondagsmorgens moest
hij met.Greet tennissen of roeien, wuuulöu.
of w^s hij niet uit de veoren bereikt g.
te krijgen, omdat het den vorigen ouders zijn werk niet staunen. Ber-
nacht zoo bar laat was geworden. nard kwam meermalen in conflict
Maar aan zijn Paaschplight yoldeed met de schoolorde en werd dan ge-
hij toch altijd; dus kon niemand ’n straft. Maar thuis? Daar vond de
aanmerking op hem maken”, meen- lieve ben troost en... een extra ver-
de hij. Later als hij ’n dagje ouder f snapering om het leed te doen ver
werd, zou hij z’n schade wel inhalen geten. Zoo verstandig waren de
en als'n vroom oud heertje ’n voor- 3 otl(lerH gelukkig nog, dat zij den
onderwijzer niet openlijk hekelden,
maar tegenwerken deden zij hem
toch, al was het dan onbewust. En
hun kind verliet de school, zooals
van Hiken het huis zijner ouders.
Hij had hun zooeven zijn besluit me
degedeeld, dat hij in ’t, najaar* in ’t
huwelijk zou treden metGrethaVer- gekregen-
van Vader of moeder over gehoord,
dat z’n dorst naar «schoolsche wijs-
zekeren tegenzin had in alles, wat
VViXK/CUlAMk U1Ü1U. O 2X V UUUrf
lagen z’n cadeautjes nog netjes
bijeen en Moeder kon de opmerking
niet weerhouden: «Kijk z’n boeltje
daar al eens netjes liggen! ja, ze
zullen hem op school wel aan orde
zorgen voor morgen”. Ën vooral wennen;’t wordt ook meer dan tijd.”
maar
zij begrepen niet, dat zij zelf hun
wijze van opvoeding veroordeelden
en van de school alleen alle heil ver
wachten. Doch de beste onderwijzer
;een resultaten, indien de
aan-
«Het kind weet immers
«Dat? nog niet beter.” werd er vergoelij
kend bijgevoegd. Maar in dat kin
derkopje zette zich toch reeds de
gedachte: Laat fiolen maar zorgen.
Bernard werd zeejaar en had, met
oog op z’n aanstaande intrede in de
schoolwereld, passende geschenken
Die school stond hem
aardige brunnette, jongste maar half aan;; hij had er al zooveel
gehoord,
heid” maar zeer gering was en hij in
daarmee verband hield, ’s Avonds
i nog netjes
bijeen en Moeder kon de opmerking
niet weerhouden: «Kijk z’n boeltje
ventje moesten leiden, dan
veel meer dan zij ooit hoopte, heeft nard lachte bij zichzelf: «Wat heeft
zij ontvangen, En nu rust zij, na
haar welbesteed leven. Een zachte -leven. Ja hoor, alles komt op zijn
glans van innerlijke voldoening over- voetjes terecht,
trekt haar gelaat.
BAARL’S
DEC jr<Z>TSTGk-Et>VXJ]M:3aDI=€^
Abonnementsprijs
NIEUWS- Eli ADVERTENTIEBLAD
[Pr(Js der Advertentiën
i
- M v.j
- r,-- -j-’----- ruiker- t„v»ouu uul
