Onze Schat.
I
Weekblad voor Baarie-Nassitu-Hertog en Omstreken
Het Geschenk.
fl
Zeventiende jaarg, Ng 1 6
Zaterdag22 April 1 OSS
Dit blad verschijnt Zaterdags
ver-
geen
Wordt vervolgd.
Tsaantjesmet tuitjes,
Abonnementsprijs
125cent per halfjaar.
(By vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
DRUKKER-Uil GE VER
.DEC JOrtfG-SATJMEGJft©
haar herinnerd aan haar »l
plicht”: eigen geluk offeren voor ’t
geluk van haar schat.
Ja, meheer, dat is wel zoo,
maar hard is ’t toch voor me, om te
zien, dat ze zoo plotseling een ander
boven mij verkiest.”
«Dat zou hard zijn als ’t waar
was ja. Maar wacht u eens even.’
Ik liet de kleine meid halen. «Zoo
zus, zei ik, vin je ’t prettig op
school?1’ O, ja meheer, lachten de
bruine kijkers.
«Hou je veel van dejuffrouw
0 meheer zooveel.
«Nu meid, dan is het goed. Moe
der is juist hier om je aan de fuf-
frouw te verkoopen. Je mag om vier
uur met de juffrouw mee naar huis
en dan zal mammie je niet meer ko
men halen.”
Maar daar had je ’t lieve leven.
Jerofejewitsch te noemen.
- Dus ge komt gauw weerom
vroeg voor de vierde maal Senista, vertreü, maar i_u U11
en dit verzoek verjoeg op eenmaal I gleed de eerste zonnestraal als
het geheimzinnig-verhevene dat f f.1L V¥ttaL111 ullK)luare
stofjes warrelden, naar binnen. Na
een half uur brandde de zon op de
achteloos neergeworpen stukken
kleerstof en de grootescharen op de j
vensterbank, werd ’t warmer en i
warmer, tot het raam
als midden in den zomer. Dan drong
lucht, de weeë lucht - -
Prijs der Advertentie»
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertenties, dikwijls herhaald
prijs bij overeenkomst.
dat
hem met geruischlooze vleugelen
een oogenblik te voren gezegend
had. Nu was hij weer de zieke, zieke
knaap, met wien Sasonka medelij
den had.
Toen deze eindelijk het gasthuis
ver iet, vervolgde hem nog langen
tijd Senista’s smeekende stem:
Kom je gauw weerom?
En de vingers tot een vuist,
zekerde Sasonka:
«Beste jongen Zijn we dan
menschen onder elkaar?”
Paschen was in aantocht en er
was zooveel bestelwerk aan den win
kel dat af moest dat Sasonka zich
maar eenmaal in de week,’s zon
dags bedrinken kon.
Den heelen langen lentedag, van
dat de zon opkwam, tot ze onder
bet ging, zat hij hij, de beenen kruise-
—V “'j“ n oi n-ucucl VOOÜ höt
woorden, dat ik een klein oogen-
blikje meelij met haar had. Toch
Er zijn veel ouders, vooral moe- moest die dwaling de wereld uit en
ders, diejaloersch zijn op den in- ik vroeg dus-
»U houdt zeker veel van
kleintje nietwaar?”
I Hoe kunt u dat vragen?”
j «Nu als u echt van
wil u dan liever, dat u
f of zij?”
Mevrouwtje begreep m'n vraag
niet recht.
«Ja, als iets goed voor uw kindje
is, wat vindt u dan beter, als zij blij
is ’t te krijgen, of dat u
wijl ze het niet krijgt?”
In eenvoudige woorden had.ik jEu zoo gaat het immer. Ah de re-
l.aarher.nnerd «»n heer -Moeder- !g la van de school soms al eens in-
uischen tegen de gewoonten in het
e :"n, ala op tijd komen streng
wordt geeischt van kindertjes, wier
moeder het niet zoo nauw met de
klok neemt, wekt dat ontstemming, l
doch is dat eerlijk?
Als een straf in de school opge-
legd, vader of moeder onredelijk
zwaar voorkomt, omdat ze de fei
ten, niet of half kennen, hebben zij
dan het recht den onderwijzer har- o
teloosheid of dwingelandij te ver wij- ouders te gaan spreken, is hij dan
ten, zonder zich van de zaak op de j bedelziek en bemoeit hij zich met
hoogte te stellen.” dingen, die hem niet aangaan.
a a^a de ouders gelooven, dat
in zijn hun kinderen het bvskruit hebben
i en voor alles geschikt
een ander, moet zoo’n I zijn, doch dit is heelaas niet zoo, en
-1 raad dan aan: Ouders,
f stelt uw eischen niet te hoog, uw
I kind kan dit nu eenmaal niet, zoek
op aan zomer en weelden van de
j velden.
j Wanneer Sasonka, stijf van lang-
liurig zitten niet langer in staat was
i de naald te hanteeren, sprong hij
het venster uit en rende naar de
j plek waar de kinderen speelden,
om zich te mengen in hun spel.
Geef me er wat! riep hij
hun toe en een tiental vuile handjes
openkwam wierpen hem de baki’s toe en een
-g j tiental stemmetjes smeekten:
gelijk met een stroom frissche lente- j Van mij Sasonka, van mij
lucht, de weeë lucht van op vuur j Sasonke nam de zwaarste, sloeg
staand eten naar binnen en de stank de mouwen op, zette zich in postuur
van gedroogd straatvuil; een paar als ging hij de moeilijkste athleti-
kleine, nog zwakke vliegen gonsden sche toeren verrichten en kneep een
tegen de ruiten, de kippen kakelden oog dicht om den afstand te meten-
j beneden in het tuintje, waar zij I Daarop slingerde hij ze met lichte
kuiltjes woelden in het zand en aan l armbeweging, een voor een naar
de overzij speelden luidruchtig de de rij opgezette beentjes, die ais een
kinderen. Rijtuigen kwamen niet bonte regen uit elkaar spatten. Dan
voorbij, slechts af en toe hobbelde j wierp Sasonka zich neer op den
een boerekar met een moesjijk er grond om te rusten en zei tot de
op voorbij in de richting van de kinderen:
stad. De kar hotste in al haar hou- Senista is nog altijd in het gast-
ten deelen krakend door de diepe huis!
moddersporen, riep herinneringen
de kleine meid zich tegen moeder helaas vaak worden aangekweekt
aa n en wou niet meer naar de klas,
d< ch met moeder mee. Een paar
uw grapjes en de belofte, dat moeder
i hi ar vast zou komen halen deden
j er hter spoedig het verdriet vergeten
vloed, die door de school op het
kind wordt uitgeoefend. i
Er zijn er zelfs die meenen, dat I
de school de liefde voor zich op- j
eischt, die vader en moeder toe-
komt.
Zelf heb ik het vaak meegemaakt
als kort na het begin van het school
jaar, de moedertjes haarkleine naar
school brachten. Huppelend sprong
het kindje naar binnen, de trappen
op naar de klas waar zooveel nieu
wigheden, zooveel kameraadjes
wachtten. En als het dan spontaan
op de juffrouw toesprong en daar
door zelfs vergat moedertje goe
dendag te zeggen, dan ving ik ter
zijde staande vaak een blik op van
stil verwijt, als wou ze zeggen Zie
zooveel houdt de kleine nu van mij,
niet eens gedag zeggen kan ze. Die
juffrouw is haar alles.
Eens zelfs zag ik een traantje in
den hoek van ’t moederoog. Ik wil
de toch eens met die moeder spre
ken en daarom vroeg ik haar: «Me
vrouw, zegt u het nu eens eerlijk,
u denkt dat do liefde van uw kind
voor ’t grootste deel op ons is over
gegaan?
«Ja zeker, mijnheer; vroeger
was ik alles voor de kleine, ’t Was
mammie voor en mammie na en nu
is de school alles.
Er sprak zoo’n verdriet uit haar
Onhandig stond hij op en neer te
trappen, dwaas om te zien in zijn
kinderlijke onbeholpenheid. Tot
Senista hem te hulp kwam;
Vaarwel! zij hij met zijn
kinderachtig zacht stemmetje, waar
mee de kameraden hem plaagden,
Vaarwel en de hand van
onder het dek te voorschijn halend,
stak hij die Sasonka eenvoudig,
schijnbarr onverschillig- ten afscheid
toe. Sasonka voelend, hoe dit juist
zijne groote ontroering verbergen
moest, drukte eerbiedig de smalle
zachte vingertjes in zijn gezonde
vuist, hield ze er een oogenblik in
geklemd en liet ze toen met een
zucht los. Het deed hem wonderlijk
aan, dat beroeren van die zachte,
gloeiende vingertjes, aleof niet meer
gelijk aan hem en alle menschen op
de aarde was, maar hooger en vrij
er zich bewoog dan zij allen, als
behoorde hij al reede den onzichba-
ren, geweldigen heerschar van 1o—o,M
graf P^e ’tSasonkahemSemen Hngs’ op zijn werktafel
hou ,t, wat i en met natte oogjes nog, doch met zuim, als zeg ik den kin
gelukkig is la oliënd mondje, ging de kleine naar leerd wordt den onderwij
d( kooplustige juffrouw.
«Ziet u mevrouw, dat wat u
dacht, niet waar was. De kleine
ix oid ziet met belangstelling al ’t
- I n oois en nieuws van de school,
y blij is y adt juf een snoes, doch haar hart-
i j( is van u”.
builend drong njs slordigheid e.d., die in’t gezin
- «f V* ivuujg Uil V» VVJ1A V j
bestreden worden, moeten dan de
ouders kwaad zijn op de onderwij
zers of eigenlijk omgekeerd.
En als, wat helaas ook veel, zeer
veel voorkomt, vooral bij schoolver
zuim, als zeg ik den kinderen ge-
jzer te mis
leiden, en dit wordt ontdekt, moe
ten vader en moeder dan den onder
wijzer als onredelijk streng brand
merken?
En als de kinderen, ziende of
voelende, dat pa en moe weinig om
mijnheer of de juffrouw op school
geven, soms brutaal en ongezeglijk
durven zijn, en daarrvoor in de
plaats onderwerping en eerbied van
hen wordt geeischt, is dan de onder
wijzer onredelijk?
En als de onderwijzer soms zelfs
zoo brutaal is, op te merken, dat in
het gezin toestanden heerschen, die
absoluut schadelijk zijn voor de ont
wikkeling van ’t kind, naar lichaam
en ziel, en hij waagt ’t dan in ’t be
lang van den kleine, in zijn idealis
me een gemoedelijk woord met de
van de zaak op de j bedelziek
En als een verwend kindje in de
school gedwongen wordt, i„
eigen belang zijn willetje te voegen uitgevonden
naar dien van een ander, moet zoo’n zijn, doch dit is heelaas niet"zoo,
onderwijzer dan bedankt worden of j de school raad dan aan: C
miskend? f stelt uw eischen niet te hoog,
Kir als in de school ondeugden, 1 1 1
raam, ’s Morgens bleef het raam in
i schaduw, was ’t bijna kil in het
I vertrek, maar met den middag
I band, waarin ontelbare
BAARL’S
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
I
111 j I a 2 j vvzAx V UUJ 1-L1U. V Uv 1 cLl Uil
