i
Weekblad voor Baarie-Nasaau-Hertog en Omstreken
Dronken Kees.
Zeventiende jaarg. No 9
Zaterdag 4 Maart 1922
Dit blad verschijnt Zaterdags
Die n et hooren wil, moet voelen, pom den bok zijn bokkigheid af te heid of flauwhartigheid inuversmo-
eeren, of ten minste hem in zijn ren.
eigen huiselijke I t0 bereiken. Bovendien hij kon haar
tj.. x -I uiet missen... Haar liefde en zorg
Hij leefde op, toen hij de moed 1 voor hem, hoe onbezonnen zij dan
Lx .J I 1 1 1 W S - «I 'XX.<_X,X
Zijn vrouw scheen in ’t begin hi
pi«L A. -...’H. 1
ingegaan o'p zijne opmerkingen en
i .^z*^**. 3 o-«TïAjgvxi üju vciuur
gesproken en laten weten dat hij I schuldigde hij haar gedrag, dan
I over zijne plannen. Hij
zou zijn tijd zoo productief moge-
Prijs der Advertentiën
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertenties, dikwijls herhaald
prijs bij overeenkomst.
Abonnementsprijs
125 cent per halfjaar.
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
Voor eenige maanden las ik in i bokkige bui toch tot volgen te
'wingen: hoe eveneens kinderen
bokkig of koppig kunnen zijn en...
de ouders dikwijls een verkeerden j
weg inslaan in de_ opvoeding van
zoo’n koppig kind.
Ik vertelde deze geschiedenis een j
paar dagen later aan een zieke, die l
mij toen zeide: »Ik zou wel raad ge-
weten hebben. Als kinderen hadden j
wij ook een bokkewagen, met twee I
prachtige bokken, die zoo hard kon-
den loopen, dat wij den postwagen k
bijhielden. Het gebeurde nu en dan t
"dat de beesten koppig werden en 3
niet verder wilden, maar dan trok
ken wij ze flink bij den staard en
dan liepen ze weer. Het leek, dat
hun dit pijn deed in den kop of rug-
gegraat, in alle geval, ze voelde pijn I
en schenen op hun manier het
spreekwoord te verstaan, die niet
hoorenwil, moet voelen- Men zegt,
dat lastige koeien of stieren bedwon
gen worden door ze sterk aan den
staart te trekken en dien rond te
vragend of je I draaien, dat geeft hun zeker kop-
dat graag hebt. Nochtans de ge- I pijn.
toch niet vaak voorkomt, verzoende
me weer met de courant, ja ik
vond, dat die gebeurtenis weer wat
kon leeren, n.l. hoe bokkig een
bok kan zijn, en hoe de eigenaar
dan geen raad meer weet en g:
woonlijk een verkeerden weg inslaat
Hij zag zich daar reeds staan ten
schande van velen, die ongevoelig
met zijn ellende, hem onverdiend
verwijten toeriepeu en alle schuld op
hem wierpen. t
Nog stiller en afgetrokken kwam brengen
hij in ’t middaguur thuis, poogde
nochtans zijn vrouw gerust te stel
len, dat hij beter was. ’s Avonds
zou hij later thuis komen, vertelde
hij kalm, hij moest eenige ouders
van leerlingen noodzakelijk spre
ken. Hij poogde met rustig gelaat
dien leugen te, en het gelukte hem
Na afloop der lessen ging hij on-
middel ijk op zijn doel af. Waar hij
vernomen had dat zijn vrouw in-
koopen deed, trad hij binnen en
vroeg ’t bedrag der rekening en om
gen argewaan te wekken verzon hij
een goedkoop leugentje om zijn ge
drag te verklaren. Zonder onaange
name opmerkingen verstrekte men
hem de inlichtingen, blij als men
was dat de posten weldra zouden
worden gedekt. Zoo spoedde hij
er fen in j
er van overtuigd dat zij
vindingrijk hem nu on-
ve: rassen zou met een
mooi spaarbankboekje op den naam
van hun kind.
Na afloop voelde Kees zich geluk
kig en tevree. Elk huwelijk bracht
immers zijn moeilijkheden. Ande
ren werden neg veel zwaarder be
proefd, dus moedig voorwaaats.
Ouders, deze geschiedenis kan u
wat leeren, zoo ge ’t nog niet ge
leerd hebt. Als het kind reeds in de
eerste jeugd, al voor het 6de jaar I
- .een koppigen aard vertoond, moet
hoe de eigenaar g0 dit kwaad krachtig, soms met
jg0- geweld tegengaan, nochtans altijd
1 met verstand en takt, en alle week-
zich van het eene adres naar het an
dere tot hij ’t ten slotte moest opge
ven: hij kon niet meer! Snel bere
kend bedroeg de schuld nu reeds de
verdiensten van drie maanden: een
verder onderzoek zou hem mis
schien nog grooter teleurstellingen
i, en hij voelde het, tegen
meer ontgoochelingen was hij niet
bestand;
Hij maakte een omweg om thuis
te komen: Nu wachte hem de on
aangename taak de treurige be
vindingen aan zijn vrouw mede te
deelen. ’t Was zwaar maar ’t moest
nu was wellicht alles nog te redden
j en kon men door uiterste zuinigheid
1 de fouten herstellen.. Zoo bedaard
mogelijk wilde hij thuis komen om
alles kalm met haar te bespreken:
hij wilde zich niet boos maken of
opwinden. Marie zou alles wel be
grijpen, ze zou zien dat hij zoo ge
handeld had uit nood en tot welzijn
van haar en haar kind. Hij nam zich
voor de scène te verhalen die hij
smorgenshadaanschouwd: die treu
rige levens-ellende moest haar wak
ker schrikken. Het zou een gereede
j voor goed gebroken was, en het
meisje voortaan buigzaam werd en
een voortreffelijke vrouw uit haar
groeide. Nochtans ze heeft geheel
haar leven met haar koppigen aard
te strijden gehad.
Misschien dat een lezer of lezeres
deze straf afkeurt. Doch weten ze
een betere als zachtheid niet meer
DRUKKERUITGEVER
Voor eenige maanden las ik in j bokkige bui toch tot volgen te M;;n o.P|!,nrpv i i
een courant de volgende gebeurte- dwingen: hoe eveneens kinderen jOen va dien bokkigmi bok^op^e
j toornigheid en koppigheid bij kinde-
l 19?.’ en toen vertelde hij me verder,
j 'Vij waren thuis met veel kinderen,
I waarvan slechts een, het oudste
meisje, koppig was ’n hooge mate, mot ±ueer
5 vader en moeder, hadden al veel ge- helpt? Dat ze die betere dan toepas-
s piobeerd om haar dit af te leeren, sen! Doch dit mogen we gerust zeg-
pjocn te verheefs Op een keer was gen: er zouden geen of weinige
t weer erg mis, ’t kind wilde liever driftkoppen op aarde zijn, die hun
j harsten dan buigen, het was toen eigen leven en dat van anderen ver-
j zes jaar oud. Vader zei tot moeder: I bitteren, indien hun ouders m de
«e kop za! en moet buigen: het kind eerste jeugd, nog lang voor het 7de
wordt voor haar heele leven onge- jaar hadden toegepast: die niethoo-
iukkig, als ze die koppigheid niet ren wil, moet voelen, indien hun
i o fleert. En voor straf, doch nog ouders naar Gods woord hadden ge-
j meer als ^geneesmiddel, werd ze in I daan: Die de roede spaart, geeft
I en donkeren kelder opgesloten, blijk dat hij zijn kind niet liefheeft,
ge wilde buigen. Na eenige maar die bemint straft (opgevoelige
uren werd dedeur geopend en aan wijze) zijn kind vroegtydig. (Spreu-
het kind gevraagd, of het van plan I ken XIII 24.)
was te gehoorzamen Ze weigerde! De zieke, een priester, sloot het
en de deur ging weer dicht. Zoo verhaal over zijn zuster met iets dat
werd bij lange tusschenpoozen dien j velen vreemd zal klinken, doch
dag de onderwerping meermalen af- waar is en zeer leerzaam voor de
gevraagd, doch het kind bleef hard- moeders.
d!kkl£ EU zo°. he.eft Z‘J e,en heelen Jaren en jaren na die bestraffing
dag, en eenen heelen nacht (’t was ontmoete de vader een man die
dprdnn?16? ’“l f ^™st9hen kel' vroeger bij hem knecht was geweest,
ein biaCht’ t0tdat de maag Dle Persoon treurde over het verlies
wflde e65’ T* de k°P niet Van Z,ju vrouw- ’t best
wilde toegeven: de honger brak de I menschzeidehij, mijn vrouw, ze had
di?Pflg ;eid’/a de herinnering aan zooveel goede hoedanigheden en
die straf en dat gevoelig geneesmid- j was braaf voor tien, doch een ge-
del werkte zoo heilzaam, dat de kop I brek kostte haar heel ’t leven mfei-
aanleiding zijn over 'o
moeilijkheden te praten. I niet missen... Haar liefdé
leefde op, toen hij de moed voor hem, hoe onbezonnen zij dan
nad gehad eindelijk alles te zeggen I ook gehandeld mocht hebben, kon
Zijn vrouw scheen in ’t begin hem bij niet ontberen zijn leven zou leeg
met te willen begrijpen en was niet zijn en troosteloos en koud
ingegaan o'p zijne opmerkingen en I Met hartelijke stem bracht hij al
I toespelingen: toen had hij duidelijk I hare grieven tot zwijgen en verom-
I p'ÖQny’/'kLrör» zxr» X_„ i i i j* i U
buiten zijn toedoen op de hoogte 1 sprak hij
was gebracht van hun toestand. I z°u zijn ty x
Namen had hij niet willen noemen; lijk maken, en nog meer leerlingen
doch op haar aandringen had zij ze z?en te krijgen. Zuinig zou hij zijn
uitgelokt den eenen na den anderen, zoolang het moest en alle onnoodige
Ben opgewonden, zenuwachtige uitgaven vermijden: misschien kwam
(Scene was r 1 - - -
had zijn vrouw i
daan. eerst dat hij haar niet ver
trouwde, toen dat zij arm en onge
lukkig was geworden door hem. O
ja! men had ’t haar voorspeld, hij
zou geen gezin kunnen onderhou
den.., Nerveus snikken belette haar
ten slotte te spreken.
Kalm verdroeg Kees de wilde,
onverdiende uitvallen; hij bedwong
zich ter wille van den vrede, ’t Was
de eenige manier een goed resultaat
hem verwijten ge- hen helpen uit alle narigheid,
trouwde, toen dat zij
gevolgd: heftig, driftig dan nog onverwacht
te hij
Hij was
handig en
verwachte
nis.
In een straat der hofstad stond
een groep nieuwsgierigen rondom
een bokkewagen. De bok wilde niet
verder: hij stond en bleef staan als
paal; of men ’t dier sloeg of stompte
er was geen verwikken of verwegen
aan.
Teu einde raad, wisten de kinde
ren in den wagen, niet beter te doen
dan uit te stappen, den bok in het
wagentje te zetten en met zijn allen
het karretje naar huis te trekken,
onder luidgelach der voorbijgan
gers.
Toen ik dit stukje las, met den ti
tel; »de bokkige bok”, dacht ik
eerst: daar heb je nu weer de krant
er kan geen bok bokkig zijns of heel
’t land moet ’t weten; alles" wordt
door de krantenschrij vers op de pu
blieke markt gebracht; zorg dus
vriend, dat die heeren niets van je i
te weten komen, want ze zetten het j
in de courant, niet
dachte dat zoo’n bokkegeschiedenis
toch niet vaak voorkomt, verzoende
me weer met de courant, ja ik
kon leeren,
o._i
zien te krijgen. Zuinig zou hij zijn
18- EN ADVERTENTIEBLAD
1 1 11 1 -. 8
- o k-, - J 66D L. 4
