BAAKLo
n
Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
Dronken Kees.
fiflpBinzenmstilla dagen. ^k-komh.th.ug.w«-•»
I
Zeventiende jaarg. No
Dit blad verschijnt Zaterdags
1
•<4a^u£U^n^i& q J
----Sr—vanbet^
ver
weer
zui- j prezen
ver- I 7
stellen voor hun terugkeer.
Les mones sont immortels.
Grieken en Romeinen zijn onder
gegaan, volken zijn vergeten, ridder
schappen en adellijke geslachten
1 'r ver-
DRUKKERUITGEVER
JOIVG-S
en door inspannende zelfoefening
vulde hij aan wat nog ontbrak.
Van zijn kunst moest hij leven
en heel bescheiden vestigde hij zich
i, dat i die zich voor hem opende; slechts
hij op jeugdigen leeftijd had gehad.
„Dronke Kees” men tend? u'"v
slechts bij dezen naam. Zijn levens-
de stad1 waar hij verarmd
van
w>wwde prachtige stem
van een meiste en na afloop had hij
om met leerlingen haar in geestdriftige woorden
onwillekéurig stortte hulde gebracht. Haar beeld kon hij
zijn liefde voor de kunst I niet meer vergeten^ >;t^w®rd voor
werd hij een bekend, geluk ten toppunt
XZnmooi geluid to-begleideul
ttlB ccu uogo j i „4 j,;; W,.nnw ln V/n drO
en kracht en i gezien, jong, bekoorlijk en frisoh
met het zuivere geluid van haar
reine ziel, die ópenbloeide in haar
En de werkelijkheid? Zij was van
jongs afin betrekking geweest in
een der groóte mode magazijnen der
stad en daardit had ze een hevig
verlangen meegenomen naar chia
als een dag voor den Heer. En de
witte Bruno van de Chartreuse
wacht nog pas twintig jaren en reeds
i van zijn zonen‘zich richten
naar den stillen drempel van de oude
kloosterstichting.
De staat zelf, die hen uiteenjoeg heeft
Abonnementsprijs
125 cent per halfjaar
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
diensten aan, verheugd dat hij iets
j kon bijdragen om de levensvreugde
te vermeerderen.
Zijn kunst gaf hem tenslotte een
bestaan en nu begon hij toekomst
plannen te maken want hij wilde
men zuu uwu.cu eenzaom door ’t leren gaan.
’geringe inkomen j PloWmg wa. >>jn kra. bepaald
moe», »-w~ -.den aan Heeding Bij «nudvoermg wae h.J verrukt
daar zijn uiterlijk verzorging eisch- ^-rdendoor de pr.oht.ge .tem
te.
Hij had takt
om te gaan én
alledaagsche levensge- hij iets van i
in hen o vér. Zij hielden van hem en
musicus langzaam aan 1
reeds heid in de stad, gewaardeerd en ge-
Zijn kunst werd hem dierbaarder:
j wijl zij hem steun gaf c_ l r
levensmoed in den strijd. Meer, veel
meer had hij willen arbeiden om
haar meer te ----
anderen: doch nu zonder fortuin,
moest zij hem helpen door het harde
leven. Toch waar hij kon, bood hij
bij weidadigheids-ooncerten zijne
Van Lacordaire is het mooie
woord »les chênes et les moines
sont iumortels”
Toch winnen de monniken het
no«* van de eiken.
Ik heb bij de Grande Chartreuze
in het heilige woud van Sint Bruno
eiken gezien die wel eeuwen oud
moeten zijn, en toch worden ze op
een dag meedoogenloos omgehakt
en als een kostbare buit weggesleurd
voor industrieele doeleinden.
Er zullen kostbare schijnen
gemaakt worden of doodkisten voor
meuschen, maar nooit zullen die
eiken meer bloeien in nieuwe lente
en hun kartelend loof juichend op
heffen in de atralende zon.
Da Chartreuse zelf, eeuwen lang
hebban de monniken er gewoond,
altijd weer nieuwe geslachten, die
daar de traditie van zelfheiliging
onverbroken hebben voortgezet.
Zinds 1902 staat het geweldige
kflooster verlaten, maar de monmk-
ke,n zijn niet dood, de haat heeft
hen niteengejaagd en over de we-
r0MaEvr in de verlaten groote kapit
telzaal staat als een eenzame wach
ter het groote marmeren standbeeld
van den stichter Sint Bruno, het
eenige stuk van waarde nog, dat de
da gewetenlooze liquidateurs me
hebben weggesleept.
Het is alsof als een onzichtbaie
Schijnbaar onverschillig, als doof
voor het schelden liep hij voort en
sloeg geen acht op den spottenden
groet van andere slungels, maar
zijn sloffende gang kreeg iets haas
tigs als om het geschimp te ontKO-
men zoo snel hij kon. Dan duisterde
iets droevigs in de oogen en kwam
.een harde trek over ’t gelaat als
voelde hij ’t vernederende, t mik-
- puntte zijn der spottende jeugd.
Laat kwam hij weer terug, min of
?»eer beneveld door ’t drinken in
de stinkende kroegjes, waar hij
spelen moest tegen ’n geringe
goeding, die hij dadelijk dan
verdronk. Onvast zeulde hij voort
-door de lange straten en nauwe ste
gen om thuiskomend verwelkomd
te worden -- -
woorden en grommende vloeken
van medebewoners, die hij wekte
door zijn stommelig gebons. Soms
•als hij „gewerkt” had meteen Col-
lega, en minder gedronken, nam
hij een trammetje, waarde meuschen
8 at do fa-.
- -
Prijs der Advertentiën
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel mfeer
15 cent;
Kleine advertenties, dikwyls hèrlfaald
prijs bij overeenkomst.
n rllfl rkrtan macht nen weemvuu«u --verJienng vanX in de groote kapittelzaal van la
heiligdom. en s Het feest van een sterfdag.
hij is reeds nabij, dat de over de
wereld verspreide monnikken weer
in de Chartreuse zullen terugkeeren
Dan zal de kloosterklok, die nu l
reeds twintig jaren ongeroerd neer- j
hangt, weer haar blijde echo s kaat- t
sen tegen de grauwe Alpenmuren
en de kloosterbewoners weer samen-
roepen tot gebed en loflied. 1
Dan zullen velen van de vroegere i
bewoners in verre ballingschap ge
storven zijn, maar nieuwe zonen van
Sint Bruno zullen de gedunde rijen
en open plaatsen weer aanvullen, „root man in het dagelijkschè
en .ij zullen de oudeOb.rtren.e bin- w>re|a
uentrekken als een geliefd vader
hUVele hooge eiken, die hun breede t g^Md rtaan^in
schaduwen uitwierpen tegen de ver
weerde kloostermuren, zullen dan
zijn omgehakt, weggesleept uit hun
heilige en stille gemeenschap de ru-
moerige industrie wereld in.
Maar de monniken zullen onster
felijk blijven voortleven ia het dui
zendjarige klooster van St. Bruno.
Alleen de monnikken zijn onsterf
lijk.
Les moines sont inmortels.
In de afzondering der retraite
schuif ik peinzend door de stille
kloostergangen van Zwolle
wat weet men zijn uitgestorven, dynastieën
r dwenen.
geslacht aanvaardt zijn Maar Bruno en Benedictus, Domi
cus en Franciscus, Alphonsus en
IguwiiuS, z; 2eyen voort, de eeuwen
door, niet in een enkelen vaak m-g
zeer betwijfelbaren en onwaardigmi
voort nazaat, maar in altijd niéuwe ge-
wer-I slachten van duizenden over een
ken worden met eerbied en liefde wereld, onder alle volken en na
ties. j,
Nationaliteit en taal maken voor
hen geen verschil, zij roemen en
eeren een en denzelfden vader, dra-
1
hem dan half-verwonderd en nieuws-
gierig aankeken, daar zijn versleten
zwarte jas, voor de gelegenheid aan
betere 1^6^ hem aSTiets ^terug- I als leeraar. ’t was een moeielijke tijd
eraf van het Aette voorkomen, dat die zich voor hem opende; slechts
hii op jeugdigen leeftijd had gehad, i hier en daar vroeg men zijn diensten
„Dponke Kees” men kende hem en veel van het l
slechts bij dezen naam. Zijn levens- j moest besteed worden aan
loop was langzaam verspreid door
de stad1 waar hij verarmd en ver
vallen was binnen gekomen, nu
jaren geleden
’t Was een
schiedenis-
Hij had talent gehad, was
Wonderlijk hoe hij als knaap
een fijn gehoor had gehad voor
vere klanken: dan kon hij, als
getend lang staan luisteren naar een
mooi concert buiten ’t menschenge-
die de muziek in hem wekte.
hom zekerheid dat hij met haar zijn
geluk ten toppunt zou vosren: t
moest heerlijk zijn in eigen huis haar
Zoo
j had hy zijn vrouw ïn z’n droomen
met het zuivere geluid
uiskomend verweiKomu a] indrükken meer had hij willen arbeiden om - -
door woedende echeld- «oei, medoTond £or meer te'doen beoefenen door jubelende etem.
- Hli ko“n Tin' aangeboren talent anderendoch nu zonder fortuin
„ut wik kelen, daar eenige notabelen met liet karig inkomen dat hij had
uit medelijden met den begaafden
dóch behoeftigen jongen hem m
staat stelden eenige lessen te volgen:
macht hen weerhouden heeft dat zij
- 1 ‘i zouden
imposanten
Staat Sint Bruno niet te wachten
in de groote kapittelzaal van la
ken weer komen neersitten aan zijn
hmdor.t.n sterfdag. vo»^ >ren Z]jn
j Voor de wereld klinkt dat als een als een dag voor den Heer. En de
I contradictio in terminis. witte Bruno van de Chartreuse
Maar alleen voor wie de dood de hoort hijin de verte alweer de voet
geboorte beteekent tot het eeuwig stappen
•even, diens sterven wordt gevierd /,a’
en herdacht als een feest.
Ik zie in gekleurde vensters en -- - -
op vlakke muurschilderingen van twintig jaar lang, het verlaten
den bekwamen Zwolschen klooster- klooster zorgzaam moeten oonser-
schilder pater Raymundus van Ber- veeren als een van s lands vooi-
geo het leven verbeeld van Gods naamste historische monumenten,
lieve heiligen. straks zelf weer de poorten open te
Wat beteekent het standbeeld van
groot man in het dagelijkschè
Zijn naam moge onvergankelijk
per gegrift, maar
nog eigenlijk van zijn werk.
Het nag
als een erflating, spoedig
reeds een verwaarloosde én vergetvu
antiquiteit.
Maar Gods groote heiligen, de or
destichters, leven onder ons
hun leer, hun voorbeeld, hun
voortgezet, de eeuwen door.
Uit het aardscheleven verscheiden
maar niet dood, onsterfelijk is hun
geest onder ons nog levenden.
HOTS- ER ADVERTENTIEBU
w— .1 kO 1-xx x r.
i-si
L-U -
ontwikkelen, daar eenige
