Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
Di wensch der stervende
Wordt donateur of Donatrice van de R.K.V.V. Nassau.
Dit blad verschijnt Zaterdags
Na vijf jaren.
Zaterdag 30 Aug, 1916
Veertiend* jaargang No.35
,'te
Abonnementsprijs
125 cent per halfjaar.
(By vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertenties, dikwijls herhaald,
prijs bij overeenkomst.
DRUKKER-UITGEVEB
Aan het front en thuis. Huisgezin en
families waren uit elkander gerukt.
Duizenden en duizenden van werk
en beroep gescheiden, leefden voort
durend in de grootste ontberingen
vain levensgemakken en levensvreug
de; altijd omringd door den dood.
Voeg hierbij, dat het zedelijk leven
op ontstellende wijze door schande-
leetuur en zoogenaamde kunst, door
zedeloos tooneel en bioscoop tot in
de onderste lagen rotgeworden was,
en wij begrijpen, dat op het beslis
sende oogenblik de weerkracht ge
broken lag. Want niets hadden die
menschen teruggekregen voor het
verlies van het geloof, voor de ont
aarding dei’ zeden.
Wel was in woord en schrift en
beeld de hooge hoogte van cultuur
en techniek geprezen en steunde op
die ;ermeende zuilen de Duitsche
kn ht. Doch de oorlog wierp die
scouiaitfis omae süoïiéiijKé oescua-
ving zonk weg en de zoogenaamde
kunstnijverheid werd voor de men
schen ten vloek, daar alle uitvindin
gen en verbeteringen slechts den
dood brachten.
Dit begreep on voelde het volk.
Alle mooie woorden bleken ijdel. En
dat zelfde volk trok ten slotte het
eindbesluit, dat daarvoor noch ver
dediging, noch offers meer waarde
hadden.
De revolutie voltooide het werk
van de revolutie-van-den-geest en
wierp Duitschland in den afgrond.
Omdat ik door de vervulling van
uw wensch uw laatste levensuren
hoopte te verzachten.
En ge hebt mij daardoor het le
ven gered Hedwig. Maar dat leven
werd mij spoedig tot een drukkende
last. Ga had het niet moeten doen.
Ik kon niet anders. Ge waart voor
ons alles op de wereld. Maar zeg
me eens, Leontine, heb ik u goed
begrepen? Wildet ge met het schip
vergaan, opdat Bertram mij zou
kunnen huwen.
Ik hoopte het.
En toen ge tegen uw wil gered
werd, besloot ge voor de wereld als
dood te gelden en ons nimmer te la
ten weten dat ge nog in leven waart.
Leontine knikte toestemmend en
schetste in de bijzonderheden alles
wat zij had aangewend, om de rol
vol te houden, die zij zich had op
gelegd.
Hedwig was zoo verwonderd, dat
zij nauwelijks woorden kon vinden,
om te antwoorden.
Dat alles hebt ge gedaan, Leonti
ne, gij met uw zwak geetel en die in
weelde en overvloed zijt opgevoed, kind kluisterde mij aau hot huis
Gij hadt den moed, u zelve tot een
zoo hard en moeitevol leven te ver-
oordeelen, riep zij verwonderd.
Ik zou nog meer gedaan hebben,
als ik hem daardoor gelukkig had
kunnen maken.
Maar waarom kwaamt ge als een
vreemdelinge in het huis van uw
echtgenoot?
Kunt ge dat niet raden, lieve Hed
wig? Weet gij niet dat er een liefde
is sterker dan elke andere liefde,
een liefde, die eeuwig is en alles
doet trotseer en de ouderliefde?
Met een onstuimigheid die ik niet
kon weerstaan smachtte mijn hart
dag en nacht naar mijn kind. Dit
verlangen dreef mij tegen mijn wil
naar de plaats, waar de dierbare
kleine vertoefde. Ik meende dat mijn
zmachtend verlangen zoude vervuld
zijn, als ik mijnlieveElfriede slechts
eenmaal had mogen weerzien; doch
dat was geenszins het geval. Integen
deel, toen ik mijn kind had gezien
had ik de kracht niet meer, het we
der te verlaten. De liefde, tot mijn
waarvan de grond onder mijn voe
ten brandde.
Ik kan het nog altijd niet vatten
zei Hedw’g, mijn hoofd duizelt, als
ik er aan denk dat ik in uw nabij
heid was, u zag, met haar sprak
en u toch niet herkende, en wat nog
meer is, Leontine, dat'k u geld gat
en gij het aannaamt.
Van dat geld wilde ik nimmer
scheiden, viel Leontine haar haastig
in de rede. Ik heb het gekust, om
dat ik het uit uw dierbare hand ont
vangen had.
Maar ik begrijp niet, hernam Hed
wig, hoe ge, na eenmaal besloten
te hebben door ons als een doode te
worden beschouwd, eensklaps van
besluit kondet veranderen.
Ik verbeeldde me dat ik minder
zou lijden, als - k door aan mijn dood
te doen gelooven voor altijd van u
gescheiden was, dan wanneer' ik in
uw midden leefde met den last op
het hart dat ik als scheidsmuur
tusschen u en Bertram stond. Dat
ik in die beschouwing dwaalde, was
In het algemeen genomen vinden
wij dezen geestestoestand van het
Duitsche volk min of meer in andere
volken terug. De teekenen van de
revolutie-van-den-geest zijn overal.
Ook in ons land. En die revolutie
kan ook de andere volken in den af
grond werpen.
Moeten wij nu de hoop op betere
toestanden laten zinken? Neen.
In het Boek der Wijsheid lezen
wijGod heeft geneeslijk gemaakt
al de geslachten der aarde.
Welnu, de revolutie heeft geleerd,
dat én geloof én zeden noodzakelijk
zijn voor het geluk van een volk.
Ook heeft zij geleerd, dat een krach
tige regeering noodig is om dat ge
luk te bevorderen en te bewaren-
Zulk eene regeering moet kunnen
steunen op militaire macht. Beter,
dat zij zoo krachtig is, dat ingrijpen
met geweld niet behoeft.
den zoogeuaamden vrede. De volken
dus om te genezen moeten tot gods
dienst en reine zeden worden opge
voed. Niet voldoende derhalve, dat
een kleine minderheid geloof en ze
den hooghoudt. Die minderheid moet
meerderheid worden. Iedereen per
soonlijk moet door godsdienst en
goede zeden medewerken om den
ondergang tegen te houden. Gehoor
zaamheid en trouw, gemeenschaps
zin en werklust, offervaardigheid en
onderlinge liefde, nu uit zoo vele
hoofden en harten gebannen, koereu
dan terug. En de volken zullen de
--
Maar uw echtgenoot beminde u en
was u getrouw, zei Hedwig öp ver
wijtende toon*
’t Is waar, hij was zeer goed voor
mij maar u beminde hij, hernam
Leontine; ik stond dus uw beider
geluk in den weg. 0 ge kunt niet
begrijpen wat ik geleden heb, hoe
veel droefheid mijn dwaling me
heeft gebaard en hoe ik door ijver-
xucht werd gefolterd. Indien ge dat
kondt beseffen zoudt ge u voor waar
niet verwonderen, over hetgeen ik
gedaan heb.
Misschien hebt ge gelijk, zij Hed
wig-
Ge handeldet zeer verkeerd, dat
ge in dien ongeluksnacht Bertram
tot mij voerdet, ging Leontine voort
ge had mij vrijmoedig moeten zeg
gen; Bertram bemint u niet, hij be
mint mij. Stervend zou ik mij nog
in uw geluk verheugd hebben.
Waarom deed ge dat niet, Hedwig
Uitgewoed is de groote wereld
brand, welke oorlog heette.
Op den wapenstilstand van den
11 en November is het Vredesver
drag van Versailles gevolgd. En den
28en Juni werd de opgelegde vrede
aan Duitschland door den vertegen
woordiger van dat Rijk en door de
geallieerde en geassocieerde Mogend
heden in de historische Spiegelzaal
te Versailles geteekend.
Deze opeenvolgende gebeurtenis
sen maakten de harten vrij en wij
begrijpen dan ook, al voelen wij het
minder mee, dat den 14n Juli, teen
de overwinnende legers door den
Triomfboog te Parijs trokken, een
alles overstemmend gej ubel losbarste
en het volk niet moede werd zijn
helden en zijn redders te eeren.
Londen zag een zelfde schitterend
sohodtfspel.
Ook Brussel vierde de overwin
ning mede door een zegetocht der
troepen.
Nog leven de namen van Wilson,
LloydGeorge, Clemenceau, van Foch
•n Joffre, van Haig en Pershing op
aller lippen.
Maar straks? Als het feestge-
druisoh is weggestorven, het kleu
renrijke vergezicht verflauwt en in
het grauw der werkelijkheid over
gaat, als de rust tot onrust wordt,
dan zullen de volken vragenwaar
voor al dat bloed, al die rouw, al die
puinen, al dat verlies?
Dan kan het verleden het antwoord
gevende volken zijn van God af
geweken en God heeft de volken aan
hun eigen dwaasheid overgelaten,
aan de dwaasheid van hoogmoed,
hebzucht en wellust.
Leerzaam in dit opzicht is het lot
van Duitschland.
Van de hoogste macht naergestort
in de diepste onmacht en smaad.
Hoe was dit mogelijk? Een huis
toch stort zoo maar op eens door een
slag of stoot niet in een. Eerst dan,
wanneer de grondslagen ondergra
ven zijn. Welnu, de grondslagen
van het Duitsche millioenen-volk,
dat een hoogindruk wekkend gebouw
van beschaving, geestkracht en
kunstnijverheid scheen, waren on
dergraven.
Dit heeft onafwijsbaar de Duitsche
revolutie aangetoond. Aan die Duit
sche revolutie was voorafgegaan de
revolutie-van-den-geest. Het onge
loof, geleerd op de Universiteiten en
scholen was in alle lagen van het
volk doordrongen. Op fabrieken,
kantoren en in de mijnen gold niet
meer het Evangelie van Christus;
maar volgtushetevangelievan Haec
kel: de mensch is slechts een hooger
ontwikkeld dier, werd geleefd en na
gestreefd.
En van deze menschen uit hoog,
midden en laag werd door het mili-
tairisme in dezen oorlog dag in dag
uit de zwaarste offers gevorderd.
X.
ft
NIEÜWS- ES ADVERTEHT1EBL
Prijs der Advertentiën
BAARL’S
'dÉt asaïi; ie
•t4'
XXEC JOIXTG-ISAUME»®
\b iii»iiü7r; H ïi i ~;TiTi iiii «~iiiriii7iïr~?rini m
4- '1 1.0 A-V» y?."» v» f*» O
l>'lb IJ Li xböbvU Lxtfc
49 (Overgenemen „Distr. Zevenb.”)
