Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
De wansch der stervende
I
Zaterdag 12 lull 1919
Veertiende jaargang No.28
Dit blad verschijnt Zaterdags
i
125cent per halfjaar.
Het Congres der Bedrijfsraden.
a
gedachte van vrede vertegen-
DRÜKKER-UITGEVEK
en het kind ge-
Abonnementsprijs
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
den ontmoeten, een practisch con
gres.
Met zijn hoofdgedachten stemmen
wij volkomen in.
Aan den arbeider moet verzekerd
worden een minimum loon, dat vol-
- - 1 4,
de positie van den arbeider worden
Daarnaast is de regeling van de
in aan-
rampzaligs’
op den geheelen aardbodei
AÏ wat zij tot nu toe geleden had
Prijs der Advertentiën
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertentiënéénmaal 40 cent twee
maal 70 cent, voor elke plaatsing meer
30 cent.
de middenstanders de arbeiders en
alle groepen elkander?
Laat ons wanneer dat de hoogste
wijsheid is, alle hoop op welvaart
en op beschaving maar opgeven. In
wilde warreling van losgebro-
wat hij tot Hedwig
sproken had.
Kon zij zich daarover verwonde
ren?
Bertram en Hedwig hadden el
kander reeds, zoo lang lief, en alleen
het toegeven van beide aan haar
dwaze gril had hen gescheiden.
Nu meenden zij, dat zij weder vrij
waren waarom zouden zij zich
dan niet door het huwelijk voor al
tijd aan elkander verbinden?
Een nieuwe mama.
Die woorden weergalmden voort
durend in haar ziel, zij deden haar
oor pijnlijk aan en verscheurden
haar het hart.
lijk belooft te slagen,
Woensdag en Donderdag van deze
week bijeen in de residentie.
De congres beduidt voor ons, dat
wij aan -
nog niet behoeven te wanhopen.
Menigmaal bekruipt u de angsti
ge gedachte, dat ook ons land een
gekkenhuis in het groot gaat wor- v
den, zooals bij deDuitschers thans is Tegenstrijdigheden, zullen immer
te aanschouwen. -
Armer dan ooit, zwaar beladen I de brandstof van een grooten maat
niet schulden heeft hetDuitsche volk schappelijken brand
toch nog niet arbeid als eersten
plicht erkend maar schijnt het de
wanorde binnen te halen. Staking nu
hier dan daar, ongeregeldheden en
oproer beletten, dat er ten zegen
van het volksgeheel gebruik gemaakt
wordt van de toch zoo hoog opge
voerde krachten van het Duifsche
agrarische en industrieele bedrijfs
leven.
Tegen dien achtergrond van duis- ter wereld is, dat daar werkgevers
r vernietiirinc en ontbinding zien en middenstanders, arbeiders en
boeren naar een congres, naar hun
aller congres, ter bespreking van
hun aller belang, en hun gemeen
schappelijke organisatie optrekken.
Ge rien de goede, natuurlijke be-
ONMOGELIJKE TOESTAND.
Leontine gevoelde zich diep on
gelukkig; het was voor haar buiten
allen twijfel, dat Bertrams voorne- I Bertram en Hedwig meenden, dat zij
men was met Hedwig te huwen; zij in de diepte der zee I
had immers duidelijk alles verstaan den had, en verheugden zich in het wettig
vooruitzicht op het geluk dat zij, ten
gevolge van haar dood konden sma
ken.
Dat denkbeeld was grievend voor
haar.
Zij wilde haar kind aan haar hart
drukken en tot haar zeggen: Ik ben
uw mama, die ge meent dat verre
van u in den hemel is.
Maar daardoor zou zij het geluk vroeg mevrouw Siegel,
van haar echtgenoot en Hedwig
weer in den weg treden. Zij zou
dus den last van haar geheim blijven
torschen en den troost ontberen, TOx««x,^ -
door haar kind als mooder bemind scherpsn toon waarop zij sprak, dat
te worden.
Watmoest zij beginnen? Zij meen-
Zij is opgegroeid uit het beste
deel der collectieve arbeidsovereen
komsten, welke de werkgevers en
de arbeiders in groepen naast elkaar
stelden op den bodem van hetzelfde
bedrijf.
Door een natuurlijken maar snel-
ginselan, is dit een doodgewoon ge- I len groei is de bedrijfsorganisatie uit
beuren de collectieve overeenkomsten voort-
Bij de sociale wanorde om ons I gekomen.
heen evenwel, met het oog op de Op het congres der bedrijfsraden
maatschappelijke „orde”, waarzoo- zal het gebouw, waarvan de funda-
veel uit zijn voegen is gelicht, is het I menten reeds zichtbaar zijn, verder
congtes een feit van verheugende I opgetrokken worden.
beteekenis, vol schoone uitzichten, I Andere congressen kunnen fraaie
Bij de sociale wanorde om ons
heen evenwel, met het oog op de
maatschappelijke „orde”, waar zoo-
1 1 1 1
congtes een feit van verheugende I opgetrokken worden.
beteekenis, vol schoone uitzichten, I Andere congressen kunnen fraaie
vol goede hoop. I conclusies nemen, doch wij zouden
Langzamerhand het begint ons lot niet gaarne willen verbinden
reeds Zal men ook buiten de Ka- I met den levensloop van de mooiste
tholi ke kringen gaan waardeeren, congresbesluiten.
wat der is opgezet en wat reeds Wanneer echter het congres der
zoov A is gèVoiderd, dat het niet bedrijfsraden deze week besluiten
vormt van verre sociale strekking,
dan wil dat zeggen, dat de Katho
lieke organisaties van arbeiders-
vx boéren, werkgevers en middelstan,
Katholiek. En evenzeer is het goed ders waarborgen, dat de praktijk
algemeen-menschelijk, zoodat het deze besluiten op den voet zal volgen
een gedachte van vrede vertegen- Daarom kan dit congres heeten
en wat reeds
zoóv-Ais gevorderd, dat het niet
meer
Oassolidarisme, waaruit de schep-
len
is voortgekomen, is op en de op
.Igemeen-menschelijk, zoodat het I deze besluiten op den voet zal volgen
.on gedachte van vrede vertegen- D-
woordigt voor ieder, die van goeden I met twee woorden, die elkander zel-
wille is. -
Er wordt dan ook op gerekend,
op, welke dat de solidaire organisatie niet al-
nemen leen bij Katholieke wergevers maar
ook bij tallooze andere zal wortel
schieten.
Op breede schaal gaat hetgeorga- I doendmag heeten. Economisch moet
niseerde bedrijfsleven, de lang be- I de positie r 1 4'”*
theoretiseerde bedrijfsorganisatie, I gestevigd.
een aan vang nemen. I f
Zij is er voor een respectabel deel I rechtspositie der arbeiders, i
reeds. I 111 r—
I Daar Leontine met haar antwoord
de de ongelukkigste, rampzaligste I draalde, werd zij in dat vermoeden
vrouw op den geheelen aardbodem nog versterkt.
Ik vraag u dit, ging de dame
voort, omdat de freule hier eigenlijk
1 otn
ons gezeldschap te houden, en wij
haar op een geheelen dag nauwelijks
Veronika zag Leontine met een
van
ter vernietiging en ontbinding zien
wij het Nederlandsche bedrijvencon-
gres.
Daar wordt gestreefd naar de sa-
Maasbode”. I men voeging van krachten, naar op-
Onderwijl, dat de frazen op el-I bouw, naar voortzetting van den
kander gestapeld werden, de ééne I arbeid als eerste wel vaartsvoorwaar-
vooze beweging na de andere in I de, maar arbeid in nieuwe vormen,
elkaar getimmerd werd, heeft de welke beter beantwoorden aan een
Katholieke organisatie gestadig hard I billijke verdeeling der arbeidsresul-
gearbeid. I taten over het geheele volk.
Maar ziehier dan ook het resul- I Moeten de arbeiders de boeren
taat: Vele bedrijfsraden zijn gesticht bevechten, de boeren de werkgevers
een centrale raad van bedrijven om
spant ze; in een congres, dat heer-
2 komen de op
bouwers van het bedrijfsleven op
Woensdag en J
week bijeen in de residentie. leen1 „T
^„22; A-ken natuurdriften gaat aan ae vves-
l de toekomst van ons land I tersche beschaving onder.
ynietboboeveu te wanhopen. jiete-oo ^reode,
van den strijder is de weg van
samenwerking.
Tegenstrijdigheden zullen immer
bestaan; egoisme en domheid zal er
maken.
Verstand en sociale zin echter los
sen de tegenstrijdigheden
het uitzicht dreigen weg te
op de zoo veel grootere gemeenschap
pelijke belangen.
Denk eens aan, hoe diep het gif
van verkeerd sodiaal denken tegen niseerde bedrij (sieve
onze ziel, dat wij het als een bijzon
der feit gevoelen ofschoon het de
meest gewone en natuurlijke zaak
’t Was voorzeker dwaas van haar
dat zij zich door haar droefheid zoo
liet overmeesteren, daar zij toóh
zelve den tegenwoordigen toestand I te zijn,
in het leven had geroepen.
Zij moest zich dit zelve erkennen
maar zij weende bitter omdat men
haar zoo spoedig vergeten kon.
haar graf ge von- gedurende haar leven, en zonder
"j van haar gescheiden te zijn,
een andere vrouw zou huwen en
haar dochtertje een tweede moeder
zou geven.
Mevrouw en de freule Siegel kwa
men haar op het grasperk voor de
veranda tegen, ’t Was de twee da
mes aan te zien dat zij nijdig en uit
haar humeur waren.
Hebt ge freule Krohn ook gezien?
Ik zag haar zooeven in den tuin
antwoordde Leontine.
Was zij alleen, vroeg de dame
verder, en Leontine begreep uit den
mislukken kan.
ge gedachte, dat ook
zij vermoedde, dat dit niet het ge
val was.
Ik vraag u dit, gi
"reule
was niets in vergelijking met de fol- tot een bezoek is uitgenoodigd
terende smart, die haar hartals met
dolksteken doorboorde bij de ge-
dachte, dat haar geliefde echtgenoot tien minuten te zien krijgen.
uitvorschende blik aan en voegde
er bij:
Waarom antwoordt ge niet op de
vragen mijner moeder, jufirouw
Werner?
Beide dames zagen de lippen der
naaister beven, toen zij wilde ant
woorden, en verwonderen zich ten
hoogste daarover.
Waarom zou ik ze niet willen be
antwoorden? zei Leontine met in-
spanning. Toen ik de freule zag was
I zij met den heer See wald in gesprek.
Het gelaat van mevrouw Siegel
nam een boosaardige uitdrukking
aan.
Ziet ge, sprak zij, zich tot haar
dochter wendend, ik heb het wel
Wie arbeidt, terwijl anderen ma-
nifesteeren, kan tegenwoordig een
grooten voorsprong krijgen zeot de
„Maasbode”.
Onderwijl, dat de frazen op
■de andere in
BAARL’S
MIS- ES ADVERTENTIEBLAD
42 (Overgenomen „Distr. Zevenb.”)
\>X.X «A w XI *-— J V
- - - 1j
