I
Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
De wensch der stervende
Veertiende jaargang No.24
Zaterdag 14 Juni 1919
Dit blad verschijnt Zaterdags
De macht der duisternis.
i
DRUKKERUITGEVER
Abonnementsprijs
125 cent per halfjaar.
S'"(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
Een kalme glimlach speelde om
Leontines lippen, toen Bertram de
kinderkamer binnenkwam.
Zonder er het minste vermoeden
van te hebben, bevond deze zich in
•en allervreemste positie. Van de
drie aanwezige vrouwen de kin
dermeid had j uist de kamer verlaten
was de eene zijn echtgenoote,
die hem innig en hartelijk beminde;
de tweede werd door hem bemind
met het vuur der eerste liefde en
de derde had zich in het hoofd gezet
met hem te huwen. Het was merk
waardig te zien hoe ieder van de
drie vrouwen zich bij zijn komstge-
droeg. Leontine wendde ontsteld het
hoofd af; Hedwig had lang geleerd
de gevoelens harer ziel voor de blik,
ken van anderen te verbergen, ter1
wijl Veronika zooals altijd wanneer
Bertram er bij was, Elfriede ging
liefkozen.
’t Schijnt dat wij beide de zelfde
De gebeurtenissen, dh» ia de laat
ste yiarjaac hebben plaats gehad,
^egt »Het Centrum” overtreffen in
beteekenis alles wat in zuiver na
tuurlijke orde op deze wereld heeft
plaats gegrepen. De tijd der Fran-
sche revolutie en van Napoleon
heeft geweldige gevolgen gehad,
maar ’t is kinderwerk vergeleken
bij de omwenteling der stoffelijke en
geestelijke verhoudingen, die door
den laatsten wereldoorlog zijn ver
oorzaakt.
Deze wereldoorlog heeftalle men-
schelijke krachten op geestelijk ea
stoffelijk gebied gedurende vier lan
ge jaren opgevoerd tot de hoogst
mogelijke inspanning. Millioenen
soldaten, de bloem der menschelijke
lichaamskracht, hebben met de uiter
ste» kraehit’.’xtpaiiaiüg gt v echten in
de loopgraven; millioenen arbeiders j
en arbeidsters hebben gézwoegd in I
de fabrieken; veldheel en, werktuig- I
kundigen, geleerden en dagblad- j geallieerden
schrij vers hebben van I
onmogelijke gevergd.
De hartstochten, die i'_11
hefboomen van ’tmenschehjk kun
nen, zijn opgezweept, edele harts
tochten van geldzucht en haat. De
gemaakt, zag Bertram met welge
vallen naar de bevallige groep die
Hedwig en het kind vormden.
Mijn kleine parel zou boos op mij
worden omdat ik u van haar terug
houd zeide hij schertsend tot Vero
nika. Ge zijt hier gekomen, om met
haar te babbelen, en ik zou het u
geheel beletten.
Vergeefs beproefde Veronika hem
nog een poosje aan haar zijde te
doen blijven. Bertram ging naar zijn
kind en Hedwig, en de freule, die
reeds in haar triomf gejuicht had,
zag zich bitter teleurgesteld.
WEL HARD WAS HAAR LOT.
Mevrouw Siegel had Elfriede naai
de groote gezelschapszaal laten bren
gen, opdat haar dochter zich met
het kind zou bezighouden en Elfrie
de meer en meer aan haar zou ge
wennen.
Terwijl zij aan het venster zaten,
trok de kleine de kostbare franje
van een der gordijnen uit elkander.
O, dat is niets, zei mevrouw
Siegel de schade kan spoedig her-
Prijs der Advertentiën
Vau 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertentiënéénmaal 40 cent twee
maal 70 cent, voor elke plaatsing meer
30 cent.
Het heele vredesverdrag toont,
dat men zich in Parijs niet weet te
verheffen boven den geest der oud-
assyrische heerschers, maar dit ar
tikel zou in zijn doorvoering het
ergste zijn.
W ij moeten de hartroerende be
richten lezen der missionarissen
wanneer zij het afscheid van de
hun zoo dierbare missie verhalen.
Men voelt en begrijpt dan, wat het
den missionaris kosten moet het
arbeidsveld te verlaten, dat hij zoo
lang met zijn arbeid en offers heeft
moeten bevruchten, voordat het de
eerste spaarzame opbrengst gaf. Ook
de Christenen voelen het afscheid
diep.
In Togo b.v. stonden voor het
vertrek, de christenen bijna dag en
nacht te klagen bij de huizen der
Paters en Zusters: Wie zal ons nu
helpen en troosten, wie vnze wonden
heelen, wie onze kinderen opvoeden
als de zusters ons verlaten? Wie zal
aan ons geweten den vrede weerge
ven, als wij niet meer biechten kun
nen Nu zullen wij geen preek meer
hooren, niet meer de H. Mis bij wo
nen, wanneer men ons de priesters
ontneemt (Brief v. Zr. Bertholdine,
StadtGottes Jrg. 41).
Ik geloof, dat hier een klinkend
en eensgezind protest der heele
katholieke wereld dringend noodig
is. Twee protesten zijn er al, dat
van den Duitschen afgevaardigde
in Parijs en dat van den nieuwen
Priester Missiebónd in Nederland.
Beide, hoewel uit verschillende mo-
Wij oordeelen alleen het uiterlijke
en b"4 -'-1-' i
verschrikkelijk.
Is het waar dat de vorst der duis-
terms altijd werkzaam is, geduren- i veertig aan hunne zorgen toever-
de hoofdrol gespeeld.
Dikwijls gedurende den wereld
oorlog hebben wij zijn duisteren in
vloed aan 't werk gezien, maar ik
wil slechts wijzen op één geval, een
werk zoo satanisch van opzet, dat,
als het wezenlijk tot uitvoering
komt de hel reden ^eeft zich te ver
heugen.
±ioü onderdeel v«n net vredesver
drag, dat handelt over de koloniën
en overzeesche bezittingen van
Duitschland, bevat het volgende:De
geleerden en dagblad- j geallieerden en geassocieerde regee-
.._i hun geest het I ringen kunnen elke voorziening, die
n I noodig achten, treffen voor de
e hartstochten, die machtige I repatrieering van Duitsche onderda-
hefboomen van t menschehjk kun- nen zoowel als wat betreft de voor-
nen, ztjn opgezweept, edele harts- I waarden, waarop Duitscheonderda-
tochten van geldzucht en haat. De nen van Europeesche afkomst daar
godsdienst, die, God zij dank, toch I zullen kunnen wonen,eigendommen
nog altijd een machtig factor blijft bezitten of zaken drijven”. Dit arti-
in de wereldgeschiedenis, werd in kei moge op de eerste plaats ge-
geding getrokken. richt tegen de handelslui, de geest,
En het resultaat van a die stoSe- die de vredesconferentie bezielt, en
lijke en geestelijke krachtsontwik- de manier waarop men reeds begon-
e IDg nen is dezen maatregel ten uitvoer
I gedachten gehad hebben, sprak zij
met een aanminnend lachje tot den
heer Seewald. Daar het weder zoo
I droevig stemt ben ik hierheen ge-
I gaan om te trachten Elfriede zoo
I aangenaam mogelijk bezig te hou-
I den Daarbij vergeet men zelve ook
het droevige weder, want waar het
kind zich bevindt, is het altijd zon-
I neschijn.
I Dat was zeer lief van u, antwoord-
I de Bertram.
I Leontine maakte zich gereed om
I de kamer te verlaten; zij kon veel
dulden eu verdragen, maar te moe-
I ten zien on hooren hoe de freule Sie
gel haar echtgenoot vleide en tracht-
I te te behagen, was toch te veel voor
I haar.
I Bertram raadde haar voornemen
wendde zich tot haar en zei op vrien-
I deljken toon Mejuffrouw Werner
I blijf gerust hier, ge behoeft om mij
u niet te verwijderen.
I Leontine nam haar plaats weer in
I bij het venster en ging met haar ar
beid voort.
I Elfriede ontvangt heden wel be-
Wij, msaschen, kunnen de balans te brengen, staan er ons borg voor,
iet opmaken van’tgoede en kwaad, dat hierdoor ook zullen getroffen
Hebben de katholieken zich wel
God, die uit goed rekenschap gegeven van dege-
volgen die uit de verbanning der
Duitsche missionarissen zou volgen?
Voor ongeveer een halve eeuw
u .^ff^blikkehjke en dat is was de werkkring der Duitsche mis
sionarissen tot twee missie gebieden
beperkt, heden zijn er ongeveer
de dezen oorlog heeft hij wellicht j trouwd. Zij hebben missies in Pales-
j tina, Indie, China, Japan, alleen 12
missiegebieden ia Oost-Afrika, ver-
dar in Zuid-Atrika op de eilanden
der Zuidzee, onder de Indianen, Ne-
i gors van Amerika. Alleen in Duitsche
j kolonies tellen zij 195000 Christe-
non, 1900 scholen met 125000 kin-
I doren.
I In Togo alleen waren 51 priesters,
io croeders en 2« zusters werkzaam
men zegt, dat er nu twee Fransche
i missionarissen zijn om hun werk
pvoort te zetten. Wij twijfelen geen
oogenblik aan den opoffuringsgeest
der Fransche missionarissen, maar
wie zal nu kunnen verwachten, dat
zij daar de Duitsche vervangen kun-
Zou nu dat heerlijke werk, dat in
de meeste missies zoo heerlij ke vruch
ten belooft voor de toekomst, weer
vernietigd worden? Zouden de ar
beiders die God zoo dringend noodig
naar zijn wijngaard geroepen heeft
en over wier gering getal hij klaagt,
naar huis gestuurd worden door de
heeren Vredemakers van Parij s?
zoek sprak Hedwig. Daardoor is een
regenachtige dag, die haar nood
zaakt in haar kamer te blij ven, min
der onaangenaam voor haar.
Mijnheer Seewald, ik zie een groote
gelijkenis tusschen u en Elfriede.
Meent ge dat werkelijk, zei Ber
tram. Dan hoop ik maar, dat ge haar
niet minder genegen zult zijn, freu
le-
Ze bloosde en trachtte zich het
voorkomen van verlegenheid en be
schroomdheid te geven, maar dit
mislukte haar geheel. Daarna wist
zij onder het voorwendsel te willen
hooren, wat hij van het weder dacht;
hem te bewegen, met haar aan een
der vensters te gaan staan met het
voornemen hem, om Hedwig te er
geren, daar een half uur aan de
praat te houden.
Leontine ging oogenblikkelijk
bedaard met haar werk voort, maar
was inderdaad zeer ontroerd.
Hedwig vertelde Elfriede kleine
geschiedenissen, die voor haar be
grijpelijk waren. Door het hartelijk
lachen van zijn kind opmerkzaam
muis- EB ADVERTENTIEBLAD
I
ÜEC JOIXTG-BATTTVTVrT^iK;
BAARL'S
vgvvuo oixa.w<»<*u, uan uiamuur ook. zuuen gerronen
dat er uit den oorlog is voorgevloeid, worden de Duitsche missionarissen,
omdat wij niet kennen do onna
speurlijke wegen van C 72. 22.
het kwade het goede weet te trek
ken.
88 (Overgeaomen nDistr. Zevenb.”)
