Weekblad voor Baarle-Nassau-Hertog en Omstreken
De wsnsch dar stervende
Veertiende jaargang No.22
Zaterdag 31 Mei 1919
I
Dit blad verschijnt Zaterdags
V
Te kort aan Priesters.
t
DRUKKEK-LITGE VEB
Abonnementsprijs
125 cent per halfjaar.
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
toegezonden.
Nu, zal ik de kleine Elfriede
halen, zei Hedwig, dan kunt ge
haar de maat nemen en zullen we
het overige bespreken. Een paar
minuten later kwam zij met Elfriede
aan de hand terug.Zij tilde het kind
op de tafel, opdat Leontine haar te
gemakkelijker de maat kon nemen.
’t Was een treffend schouwspel,
toen het schoone jonge meisje met
het ernstige maar'goedhartige ge
laat zich tot de kleine Elfriede ne-
derboog. Leontine zag met een op
wellend van jaloerschheid aan, daar
zij, de eigen moeder, het niet wagen
durfde, zoo vertrouwelijk met het
kind te spreken en het te liefkozen.
Onze kleine prinses krijgt een
nieuw kleedje als ze mij drie kussen
geeft zei Hedwig tot het lieve kind.
Leontine moest het aanzien hoe
Elfriede haar ronde, rooskleurige
armpjes om Hedwigs hals sloeg en
de lippen op Hedwigs wangen drukte
In tal van landen, om niet te
zeggen in de meeste landen is een
groot tekort aan priesters zegt Rec
tor Gouling.Dat is een heel bedenke
lijk verschijnsel, te meer, daar de
zielzorg steeds hoogere eischen stelt
en de bevolking voortdurend toe
neemt. Ook in ons land begint zich
dat verschijnsel ernstig te vertoonen
o.a. in de bisdommen Haarlem en
’s Bosch, vooral in het bisdom Haar
lem met zijne vele groote steden.
Nu rijst als van zelf de vraag: hoe
dat te kort aan priesters te verhel
pen en, zoo het niet te verhelpen is,
hoe de gevolgen er van, zooveel mo-
gehjk, te ondervangen?
Hoe het tekort aan priesters te
verhelpen
Wanneer wij deze vraag gaan be
antwoorden, komt men er van zelf
toe, te onderzoeken, waaraan het
tekort kan te wijten zijn? Welnu, de
oorzaken daarvan zoek ik voor mij
in de meerdere roepingen voor het
klooster- en missionaris-leven. Men
vergete niet, dat tengevolge van de
toeneming van het aantal kloosters
én missiehuizen in ons land, een
zeer verblijdend verschijnsel, ook
toenamen de scholen tot opleiding
van priesters, voor ovengenoemde
instellingen bestemd. En zonder nu
te willen beweren, dat alle studen
ten, daar in opleiding, ook onze se
minaries zouden bezocht hebben en
seculier priester geworden zijn, kan
men toch gerust zeggen, dat er ze-
O, ja, dat moet zeker zoo zijn,
antwoordde Leonti n«; ik kan u al
thans verzekeren, dat het mijn hart
goed doet, wanneer ik dit kind mag
aanschouwen.
Hedwig, die begreep dat zij haar
daarmee genoegen zou doen, her
nam: Ik zal Elfriede eenige minuten
bij u laten en kom dadelijk terug.
Zij verwijderde zich en Leontine
gevoelde zich oneindig gelukkig.
Toen het geliefde kind haar bruine
wangen streelde, zou zij niets liever
gewenscht hebben dan haar gelaat
in zijn ware kleur aan het kind te
mogen laten zien; zij meende, dat,
Elfriede haar eerst recht hartelijk
lief zou krijgen als zij haar blanke
gelaatskleur en haar blond haar
zag.
Na verloop van eenigen tijd hoorde
zij Hedwig terugkomen en stond
snel op, want zij was voor het kind
op de knieën gaan liggen en had
het feeder geliefkoosd.
Za heeft weer geweend, toen zo
me kuste, zei het kind tot Hedwig,
zoedra deze in de kamer was.
Prijs der Advertentiën
Van 1 tot 5 regels 75 cent, elke regel meer
15 cent.
Kleine advertentiënéénmaal 40 cent twee
maal 70 cent, voor elke plaatsing meer
30 cent.
zin, waardoor de roepinn van zelf
wel zullen toenemen ?ok behou
den blijven. De tweed oorzaak van
het te kort der y .esters, ik aarzel
niet te zeggen, de voornaamste, is
dan van de baan.
Ten derde zal het noodig zijn, om,
nu uit de voornamere standen we
gens de wereldsche wijze van leven
minder priesters voortkomen, aan
de lagere standen te gaan denken,
waartoe evenwel het stichten van
beurzen niet kan gemist worden.
Vierdens mag men in navolging
van Amerika een middel noemen,
het vermeerderen der diocesen,
waardoor de seminaries dichter bij
de menschen kunnen gebracht wor
ien, wat niet zonder gevolg blijven
«al.
Maar verondersteld het te kort
'>udt aan of wordt inec noemens-
w
volgende middelen, om er de gevol
gen, zooveel mogelijk, van te ver
kleinen, het toepassen waard, mid
delen, waarvan sommige altijd hun
nut hebben, ook alzijn er veel pries
ters. Eerstens het opheffen van pa
rochies en van kapelaansplaatsen,
welke niet voor de zielzorg noodig
zijn. DeRegeering kan de toepassing
van dit middel zeer bevorderen, door
den bisschoppen het hun toekomend
bedrag aan traktementsgelden te
overhandigen en aan die kerkvorsten
de verdeeling over te laten. Daar
door wordt ook bevorderd, dat de
bisschoppen aan hen, die reeds een
voldoende traktement hebben, niets
Ach, ge hebt reeds veel geleden
en zijt nog zoo jong, riep Hedwig.
Nu begrijp ik, waarom ge u zoo tot
de kleine Elfriede voelt aangetrok
ken.
Er ontstond een oogenblik stilte;
toen vervolgde Hedwig:
Ik gevoel innig medelijden voor
degenen die hun dierbaren door den
dood verloren. Ik weet hoe smarte
lijk zulk een verlies is, want ik zelf
gevoel nog altijd droefheid over het
verlies van mijn nicht, de moeder I
van Elfriede. -
Mijn mama is in den hemel, zei de
kleine en Leontine werd door wroe
ging aangegrepen omdat zij het
kind in dien waan liet.
Ge kunt de kleine Elfriede nu en
dan zien, zei Hedwig. Ik heb wel
gehoord, dat moeders die over het
verlies barer kinderen treuren, die
van anderen om den wil van haar
eigene hartelijk lief krijgen. Is dat
zoo: Gij moet het uit ervaring we
ten.
of minder kunnen geven en aan hen,
die te weinig inkomen ontvangen,
meer kunnen toe wijzen. Tweedens
zullen wij er aan moeten gaan den
ken, om de parochies steeds kleiner
te maken, wat voor het huisbezoek
voor den band tusschen herder en
kudde steeds meer noodzakelijk
wordt, daar vooral in de groote ste
den en het getal van deze neemt
steeds toe het parochieel werk
veel op missiewerk gaat gelijken.
Men kan dan het aantal kapelaans
plaatsen verminderen en dat der
pastoors uitbreiden. Immers ik acht
het in zulke bevolkingscentra beter
om de geestelijken over eene paro
chie meer te verdeeleu, dan hen bij
een te zetten. Onnoodig te zeggen,
dat men da met zeer bescheiden en
doelmatig rorkjes moet tevreden
zijn: heï tchten vam een parochie
wordt dan niet zulk een onoverko
melijk werk. En wij arbeiden toch
op de eerste plaats voor de zielen en
niet op de eerste plaats voor kolos
sale, rijke kerken. Die kleine paro
chies hebben ook het voordeel, dat
de scholen, patronaten, enz. dicht
komen bij degenen, voor wie deze
stichtingen zijn.
Hiermede meen ik het te kort aan
priesters met name in ons land vol
doende bezien te hebban en eindig
ik met de bede: „Heer zend werk
lieden in Uwen wijngaard!”
ker onder zouden geweest zijn;
Verder zoek ik die oorzaken in de
wereldsche, ongedisciplineerde, on
godsdienstige opvoeding, welke vele
ouders aan hunne kinderen geven.
Eene opvoeding voor de wereld en
hare vermaken, eehe opvoeding
zonder maat of regel, eene op
voeding zonder God zal toch niet de
weg kunnen wezen, waarlangs een
jongen priester wordt. En veronder
steld de jongen is geroepen en gaat
naar het seminarie, zal dan de va-
cantie, waarin de ouders dien jongen
leviet van het heiligdom overal me
de naar toe nemennaar bioscope,
schouwburg, opera, variété, enz.,
niet die roeping doen verloren gaan?
Wellicht komen er tijden, dat voor
toekomstige priesters het houden
van vacantie in hun ouderlijk huis
niet wel mogelijk is en de oude» vil-
la suberbana” weer moet opgezocht /aard ondervangen, dan acht ik de
worden.
Ik geloof, dat ik hier de twee
voornaamste oorzaken heb, en ik
kom nu tot de beantwoording van
mijne vraaghoe verhelpen wij het
te kort aan priesters
Eerstens door van de reguliere
geestelijkheid bij de zielzorg een
ruim gebruik te maken, gelijk b.v.
reeds in Roermond, Haarlem, enz.
geschiedt. Voorbeelden daarvan te
noemen moge overbodig heeten.
Doen wij dit, dan is de eerste oor
zaak van het te kort ten deele al
thans ondervangen.
Tweedens werkemen aan het her
stel van het echt christelijk huisge-
terwijl zij, de moeder, hevig ge
kweld door haar beter lot, er bij
stond, zonder een woord van liefde
tot het kind te durven zeggen.
Nu echter bemerkte Elfriede
haar, en op haar gelaat kon men
duidelijk ean uitdrukking van be
langstelling lezen.
Ha, zijt gij daar, sprak zij met
haar zoet stemmetje tot Leontine.
Waarom weendet gij toen ge me on
langs een kus gaaft?
Leontine wist niet wat zij zou ant
woorden, maar daar Hedwig haar
verwonderd aanzag, begreep ze dat
ze toch iets moest zeggen.
Ik moest weenen, ’t was mij ón
mogelijk mijn tranen te weerhouden,
zeide zij, zich tot Hedwig wendend.
Zijt ge weduwe? vroeg Hedwig
deelnemend.
Ik heb mijn man dien ik innig be
minde verloren, antwoordde Leon
tine en die woorden schenen uit het
diepste van haar hart te komen.
En zooals ik hoorde is ook uw
kind gestorven, zei Hedwig weder.
Ook mijn kind heb ik verloren,
MUS- ES ADVERTENTIEBLAD
i
y i; i.
v.
S-.
86 jOvergenomen „Distr. Zevenb.”)
-"nurnw—iaT"-rniiïMiin mm i>r m j_
gaf de ongelukkige moeder ten ant
woord.
BAARL’S
