/Weekblad voor Baarle-Nat sau-Hertog en Omstreken Wim en Grim. I I Twaalfde jaargang No. 48 Zaterdag 1 Dec. 1917 Dit blad verscl ijht Zaterdags Iets over onze voeding. DRUKKER-! ITGEVER Toen de duisternis inviel, was de hemel gestemd; doch allengs werd hij bewolkt. De wind steeg sterker op, en als Sam voor de tweede maal beneden kwam, zei hij: ’t Kan noch wel stormen, Wim; doch wees niet ongerust. Kom, gaf ik lachend ten antwoord, wij zeilen onder móe ders zegen. Dat doen wij ook! zei Sam, terwijl hij weer naar boven ging- Het stormde inderdaad. De iee bulderde weldra alsof zij razend was. De wind gierde en schuifelde, Grim, erger dan of honderduizend bakels en kindermeiden een armen clown zouden schuifelen. Hartelijk dank, Wim! zegt Grim, komt overeind, zet de linkerhand op de borst, de rechter achter zijn hoofd, en doet dit door een snelle beweging der hand herhaalde malen knikken. verzwakking. Door de welvaart nu, waarover we spraken, werd niet alleen in over- i vloed voor den toevoer der voeden de stoffen gezorgd, maar ook voor een i deelen, die minder om de dan wel om het i smaak, het lekkere werden aange bracht de welvaart bevorderde die laatste toevoeging, het in den volks mond genoemde „snoepen” Wie ’n beetje rondom zich heeft gekeken in het leven zal met ons menigmaal hebben opgemerkt, dat i denkbeeld dat ik misschien nog het eenige levende wezen aan boord was. i J Goddank! ik hoorde aan den ingang j der kajuit de stem van Sam, die mij toeriep: Hoe hebt ge het, Wim? Ik wenschte dat ik bij nicht Daalen aan wal zat!” kermde ik. Onder het gieren en bulderen hoorde ik Sam lachen, „’t Zal bete ren!” riep hij opgeruimd. Mij scheen het integendeel dat de danspartij nog heviger werddoch Sam had gelijk. Toen hetgrauwe morgenlicht door brak, vertraagde de verschrikkelij ke wals en durtde ik, heen en weer gebonst als een kaatsbal, naar boven kruipen om het hoofd eens buiten te steken. Een uur later kwamSam beneden. licliamelijken arbeid tot hun dage lijk sche taak hebben, vragen meer stevig voedsel dan de velen, die hun lichteren arbeid binnenshuis hebben en wien meer van den geest dan van het gebruik der spieren gevraagd wordt. De Regeering heeft dan ook wijselijk beschikt dat voor eerstge noemde klasse ’n aanvulling op het gewone rantsoen kan toegeschikt worden en de toewijzing daarvan opgedragen aan personen die door hun meerdere bekendheid met de plaatselijke toestanden en de aan vragende personen daardoor het best totoordcelen bevoegd kunnen wezen. We yernemen reeds dat het beken de rantsoen van 2 1/2 ons brood vele werklieden, landarbeiders e.a. er toe noodzaakt soms met ’n maal vanL x pelen hun arbeid, s morgens te be- ■- loeten de aan het lichaam ontvoer- j verlies plaats, pekelvloed; maar ’t was een wals, I Abonnementsprijs: 90 cent per halfjaar. (Bij vooruitbetaling.) Proefnummers worden op aanvraag gratis töegezonden. Als er ééne kwestie is, die tegen woordig inderdaad „dringend” ge noemd kan worden, dan is het die van onze voeding of de kwestie van de maag. Deze kwestie staat voor ’t oogen- blik in het nauwste verband met den economischen toestand van ons va derland. Werd er vroeger wel eens gespro ken of geschreven over eten en drin ken, dan was het meer óm de men schee voor te véél dan te weinig te waarschuwen. Dat is nu veranderd. Ook wij doorleven een crisis, niet ongelijk aan die der oorlogvoerende landener ontstaat een toestand, waarin in de verte een tekort dreigt en hoogelijk te prijzen is het daarom dat de Hooge Regeering ons allen op het land aanwezige voorraden van alles wat tot menschelijke voeding kan dienen, want en dat moet ieder Nederlander wel in ’t geheugen prenten slechts bij ’n „zeer zuini ge” verdeeling der levensmiddelen zal het Nederlandsche volk tot den volgenden oogst kunnen geraken zonder dat bepaald „gebrek” aan eten zich onder ons volk voordoet. Boeren en burgers, armen en rijken moeten hiervan ten volle bewust zijn. ’t Spreekt van zelf, dat het ver bruik van voedsel niet in alle standen der maatschappij hetzelfde kan zijn. De klassen des volks, die zwaren 29 Beeldeu uit het Zwerversleven. -mspreken. Ze wilden hun kinderen goed doen en voerden vaak gewoonten in hun jonge leven, die niet alleenlaterhun sociaal geluk niet bevorderen, maar ook hun gezondheid niet tot voor deel waren Ze vergaten of wisten niet dat voor ’n gezonde krachtige voeding de matigheid in „eten” een factor is,die zich niet ongestraft laat verwaarloozen Kinderen, die gewoon! ijk metgra- ge maag aan tafel komen, zullen dien eetlust niet vertoonen na dagen waarop zij hun hartje aan snoepe rijen konden ophalen. Al moge nu in ’n enkel geval de gezondheid er niet zoo sterk door lijden, zeker is t dat bij ’n gewoonte van dergelijke i onregelmatigen toevoer van eenzelf- de soort van voedingsartikelen de normale voedincr Jiidt wid de irwg niet alles naar behooren kan ve’r- ofwel vermindering van krachten of wérken. Zooals men zegt, geraakt de maag van streek en de stofwiss?- ling in het lichaam lijdt er onder. Even goed als door het snoepen kan de gezondheid lijden zoowel o -o-, -- - - door het al te dikwijls als door het teveel van verschillende bestand- i te veel eten. Voor wie nu aan toe- voeding standen als deze gewoon waren, kan aangename in de,n de rantsoeneering een bevordering i van gezondhaid wezen. Het ergste zijn de menschen er aan toe, die door de rantsoeneering j van hun hoofdspijs, het brood, te weinig voeding krijgen en door hun financiëele positie niet in staat zijn het tekort op andere wijze aan te altijd een akelig grauwe dag, met i eene vuilgrauwe en schuimende zee i beneden en eene grauwe luchtboven ons, stond ik weer op het dek en aan den mast. In den nevel zag ik eene zwarte stip, die bijwijlen door de hooge golven verborgen werd, doch weldra weer op den beschuimden golftop verscheen. Dat was er éen, zegde Sam, die het er zoo goed niet had afgebracht als wij De zwervende stippel werdgrooter. Eindelijk zag ik Sam had haar lang voor m'ij gezien eene boot met gebroken mast, met gereten fladderende zeilen, met verbrijzeld roerhet vaartuig slingerde over de golven, erger dan een dronken ka meraad op het strand. Nu week het vaartuig van ons «f, dan scheen het te naderen. Een oogenblik verdween het, en ik dacht dat het in de diepte gezonken was dan stond het weer eensklaps op den top der golf en scheen met een gebroken arm om hulp te wenken. Sam had' oogen ais een arend, want hij bemerkte, toen ik nog niets ont- waarde,dat aan den gebroken mast Van 1 tot 6 regels 60 cent, elk-; regel meer 10 cent. Kleine advertentiënéénmaal 35 cent, twee maal 60 cent, voor elke plaatsing meer 25 cent. dacht dat mijn laatste uur ge- elkaar, o ik dacht de oogen be- dat wij in den kabiljauwskelder gin- Het vaartuig vloog zuchtend, kra- blik later bemerkte ik dat ik j met de „Koningin Sophia” op den Leeft men op het dek nog? Ik weet Fig. en en komen Met de handen voor val ik mijne ziel aan God. Een°oogen- -'—1 iL nog kend, golf op, golf af. Ja, ik walste altijd walste met Hare Majesteit.... maf1 rla T K ^4. n j het niet, doch ik huiverde bij het Toen het volkomen dag was, maar V t; ontstaan, die in schier alle standen x ‘ot’n zekere weelde had gevoerd, boven hun hart hebben doe an vroegere geslachten niet bekend. Door die weelde ontstonden behoef ten, wier bevrediging niet altijd het vensgeluk en zeker niet de gezond heid ten goede kwam. ’t Is ’n bekende meening van zeer eel gereesheeren dat meer men- -••chen hun gezondheid benadeelen door te veel dan door te weinig ge bruik. En toch worden de meeste klachten gehoord door die gewoon ijn eer te veel dan te weinig te ge bruiken. Ons lichaam verliest gedurig stof- ‘exi, die door de verschillende wer kingen van ons lichaam daaraan ont rokken worden. Om nu het lichaam den gewenschten, gezonden, >n toestand te behouden, den, anders heeft er gebakken, of gestoofde aardap- machtige; "inr/U).. Dit ie te betrenen pt. «11^ dient gedaan te worden om die men schen te voorzien van wat hun li chaam eischt om gun in de maat schappij opgelegde zware taak naar behooren uit te voeren, zonder hun lichaam te verzwakken. Naast deze toestanden mag intusschen even ge rust gewaarschuwd worden tegen een al te groote vrees voor tekort aan voeding waarvan de klacht in de aan meer weelde gewone kringen nog meer gehoord wordt, dan in de rijen der eenvoudigen. Door de groo- tere algemeene welvaart, die ons land zoo goed als de overige be schaafde landen in de laatste tiental len jaren genoot, was er ’n overvloed waarbij de vreeselijkste sabathdans maar een menuëtje moetgeweest zijn En wat helschmuziek, Grim! Ik sid- der nog als ik denk aan dat bonzend en klapperend geloei, met sissend gehuil en geschuifel doorsneden, dat mij aan ’t vergaan van hemelen aar de deed denken. ’t Was een verschrikkelijken nacht. Sam verscheen niet meer in de kajuit- Nat als een waterhond, maar onbeweeglijk als een rots, stond hij, in zijn oliepak en de muts diep over de ooren getrokken, aan het roer zoo zei de knecht, die een oogenblik naar benedenkwam, een slok dronk en weer naar boven ging. Eensklaps sloeg een. golf over dek heen en plaste met schuimend geweld in de kajuit. Het wasofalles rondom UOUOUOJ1. mij scheurde en kraakte, Het licht Hij was welgemoed, zocht lachend weid uitgedoofd; ik zakte op de knie- den dooreen gekégelden voorraad bij s en en - 1 -h-.- wij dronken een goeden was- I teug. „Wim”, zegde hij „ik dacht gen 'vernachten.”„Oudermoeders zegen...” mompelde ik. „Gij hebt gelijk, onder dien zegen is men vei- BAARL’S NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD v.v.ra*s-4».r.ivsr 81—TiMwmm I Sa/rrr veel ouders niet altijd hun versland Prijs der Advertentiën f ek/iff.-m ‘-rn .wravAn n llUIl ’s moromna fn rl/-»

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1917 | | pagina 1