/Weekblad voor Baarle-Nat sau-Hertog en Omstreken
Wim en Grim.
I
I
Twaalfde jaargang No. 48
Zaterdag 1 Dec. 1917
Dit blad verscl ijht Zaterdags
Iets over onze voeding.
DRUKKER-! ITGEVER
Toen de duisternis inviel, was de
hemel gestemd; doch allengs werd
hij bewolkt. De wind steeg sterker
op, en als Sam voor de tweede maal
beneden kwam, zei hij: ’t Kan noch
wel stormen, Wim; doch wees niet
ongerust. Kom, gaf ik lachend
ten antwoord, wij zeilen onder móe
ders zegen. Dat doen wij ook! zei
Sam, terwijl hij weer naar boven
ging-
Het stormde inderdaad. De iee
bulderde weldra alsof zij razend was.
De wind gierde en schuifelde, Grim,
erger dan of honderduizend bakels
en kindermeiden een armen clown
zouden schuifelen.
Hartelijk dank, Wim! zegt Grim,
komt overeind, zet de linkerhand op
de borst, de rechter achter zijn hoofd,
en doet dit door een snelle beweging
der hand herhaalde malen knikken.
verzwakking.
Door de welvaart nu, waarover
we spraken, werd niet alleen in over- i
vloed voor den toevoer der voeden
de stoffen gezorgd, maar ook voor
een i
deelen, die minder om de
dan wel om het i
smaak, het lekkere werden aange
bracht de welvaart bevorderde die
laatste toevoeging, het in den volks
mond genoemde „snoepen”
Wie ’n beetje rondom zich heeft
gekeken in het leven zal met ons
menigmaal hebben opgemerkt, dat i
denkbeeld dat ik misschien nog het
eenige levende wezen aan boord was. i
J Goddank! ik hoorde aan den ingang
j der kajuit de stem van Sam, die mij
toeriep: Hoe hebt ge het, Wim?
Ik wenschte dat ik bij nicht Daalen
aan wal zat!” kermde ik.
Onder het gieren en bulderen
hoorde ik Sam lachen, „’t Zal bete
ren!” riep hij opgeruimd. Mij scheen
het integendeel dat de danspartij
nog heviger werddoch Sam had
gelijk.
Toen hetgrauwe morgenlicht door
brak, vertraagde de verschrikkelij
ke wals en durtde ik, heen en weer
gebonst als een kaatsbal, naar boven
kruipen om het hoofd eens buiten te
steken.
Een uur later kwamSam beneden.
licliamelijken arbeid tot hun dage
lijk sche taak hebben, vragen meer
stevig voedsel dan de velen, die hun
lichteren arbeid binnenshuis hebben
en wien meer van den geest dan van
het gebruik der spieren gevraagd
wordt. De Regeering heeft dan ook
wijselijk beschikt dat voor eerstge
noemde klasse ’n aanvulling op het
gewone rantsoen kan toegeschikt
worden en de toewijzing daarvan
opgedragen aan personen die door
hun meerdere bekendheid met de
plaatselijke toestanden en de aan
vragende personen daardoor het best
totoordcelen bevoegd kunnen wezen.
We yernemen reeds dat het beken
de rantsoen van 2 1/2 ons brood
vele werklieden, landarbeiders e.a.
er toe noodzaakt soms met ’n maal
vanL x
pelen hun arbeid, s morgens te be- ■- loeten de aan het lichaam ontvoer- j
verlies plaats,
pekelvloed; maar ’t was een wals,
I
Abonnementsprijs:
90 cent per halfjaar.
(Bij vooruitbetaling.)
Proefnummers worden op aanvraag gratis
töegezonden.
Als er ééne kwestie is, die tegen
woordig inderdaad „dringend” ge
noemd kan worden, dan is het die
van onze voeding of de kwestie van
de maag.
Deze kwestie staat voor ’t oogen-
blik in het nauwste verband met den
economischen toestand van ons va
derland.
Werd er vroeger wel eens gespro
ken of geschreven over eten en drin
ken, dan was het meer óm de men
schee voor te véél dan te weinig te
waarschuwen. Dat is nu veranderd.
Ook wij doorleven een crisis, niet
ongelijk aan die der oorlogvoerende
landener ontstaat een toestand,
waarin in de verte een tekort dreigt
en hoogelijk te prijzen is het daarom
dat de Hooge Regeering ons allen op
het land aanwezige voorraden van
alles wat tot menschelijke voeding
kan dienen, want en dat moet
ieder Nederlander wel in ’t geheugen
prenten slechts bij ’n „zeer zuini
ge” verdeeling der levensmiddelen
zal het Nederlandsche volk tot den
volgenden oogst kunnen geraken
zonder dat bepaald „gebrek” aan
eten zich onder ons volk voordoet.
Boeren en burgers, armen en rijken
moeten hiervan ten volle bewust
zijn.
’t Spreekt van zelf, dat het ver
bruik van voedsel niet in alle standen
der maatschappij hetzelfde kan zijn.
De klassen des volks, die zwaren
29 Beeldeu uit het Zwerversleven.
-mspreken.
Ze wilden hun kinderen goed doen
en voerden vaak gewoonten in hun
jonge leven, die niet alleenlaterhun
sociaal geluk niet bevorderen, maar
ook hun gezondheid niet tot voor
deel waren Ze vergaten of wisten
niet dat voor ’n gezonde krachtige
voeding de matigheid in „eten” een
factor is,die zich niet ongestraft laat
verwaarloozen
Kinderen, die gewoon! ijk metgra-
ge maag aan tafel komen, zullen
dien eetlust niet vertoonen na dagen
waarop zij hun hartje aan snoepe
rijen konden ophalen. Al moge nu
in ’n enkel geval de gezondheid er
niet zoo sterk door lijden, zeker is
t dat bij ’n gewoonte van dergelijke
i onregelmatigen toevoer van eenzelf-
de soort van voedingsartikelen de
normale voedincr Jiidt wid de irwg
niet alles naar behooren kan ve’r-
ofwel vermindering van krachten of wérken. Zooals men zegt, geraakt
de maag van streek en de stofwiss?-
ling in het lichaam lijdt er onder.
Even goed als door het snoepen
kan de gezondheid lijden zoowel
o -o-, -- - - door het al te dikwijls als door het
teveel van verschillende bestand- i te veel eten. Voor wie nu aan toe-
voeding standen als deze gewoon waren, kan
aangename in de,n de rantsoeneering een bevordering
i van gezondhaid wezen.
Het ergste zijn de menschen er
aan toe, die door de rantsoeneering
j van hun hoofdspijs, het brood, te
weinig voeding krijgen en door hun
financiëele positie niet in staat zijn
het tekort op andere wijze aan te
altijd een akelig grauwe dag, met
i eene vuilgrauwe en schuimende zee
i beneden en eene grauwe luchtboven
ons, stond ik weer op het dek en
aan den mast.
In den nevel zag ik eene zwarte
stip, die bijwijlen door de hooge
golven verborgen werd, doch weldra
weer op den beschuimden golftop
verscheen. Dat was er éen, zegde
Sam, die het er zoo goed niet had
afgebracht als wij
De zwervende stippel werdgrooter.
Eindelijk zag ik Sam had haar
lang voor m'ij gezien eene boot
met gebroken mast, met gereten
fladderende zeilen, met verbrijzeld
roerhet vaartuig slingerde over de
golven, erger dan een dronken ka
meraad op het strand.
Nu week het vaartuig van ons «f,
dan scheen het te naderen. Een
oogenblik verdween het, en ik dacht
dat het in de diepte gezonken was
dan stond het weer eensklaps op
den top der golf en scheen met een
gebroken arm om hulp te wenken.
Sam had' oogen ais een arend, want
hij bemerkte, toen ik nog niets ont-
waarde,dat aan den gebroken mast
Van 1 tot 6 regels 60 cent, elk-; regel meer
10 cent.
Kleine advertentiënéénmaal 35 cent, twee
maal 60 cent, voor elke plaatsing meer
25 cent.
dacht dat mijn laatste uur ge- elkaar,
o ik dacht
de oogen be- dat wij in den kabiljauwskelder gin-
Het vaartuig vloog zuchtend, kra- blik later bemerkte ik dat ik
j
met de „Koningin Sophia” op den Leeft men op het dek nog? Ik weet Fig.
en en
komen
Met de handen voor
val ik mijne ziel aan God. Een°oogen-
-'—1 iL nog
kend, golf op, golf af. Ja, ik walste altijd walste met Hare Majesteit....
maf1 rla T K ^4. n j
het niet, doch ik huiverde bij het Toen het volkomen dag was, maar
V t;
ontstaan, die in schier alle standen x
‘ot’n zekere weelde had gevoerd, boven hun hart hebben doe
an vroegere geslachten niet bekend.
Door die weelde ontstonden behoef
ten, wier bevrediging niet altijd het
vensgeluk en zeker niet de gezond
heid ten goede kwam.
’t Is ’n bekende meening van zeer
eel gereesheeren dat meer men-
-••chen hun gezondheid benadeelen
door te veel dan door te weinig ge
bruik. En toch worden de meeste
klachten gehoord door die gewoon
ijn eer te veel dan te weinig te ge
bruiken.
Ons lichaam verliest gedurig stof-
‘exi, die door de verschillende wer
kingen van ons lichaam daaraan ont
rokken worden. Om nu het lichaam
den gewenschten, gezonden,
>n toestand te behouden,
den, anders heeft er
gebakken, of gestoofde aardap- machtige;
"inr/U).. Dit ie te betrenen pt. «11^
dient gedaan te worden om die men
schen te voorzien van wat hun li
chaam eischt om gun in de maat
schappij opgelegde zware taak naar
behooren uit te voeren, zonder hun
lichaam te verzwakken. Naast deze
toestanden mag intusschen even ge
rust gewaarschuwd worden tegen
een al te groote vrees voor tekort
aan voeding waarvan de klacht in
de aan meer weelde gewone kringen
nog meer gehoord wordt, dan in de
rijen der eenvoudigen. Door de groo-
tere algemeene welvaart, die ons
land zoo goed als de overige be
schaafde landen in de laatste tiental
len jaren genoot, was er ’n overvloed
waarbij de vreeselijkste sabathdans
maar een menuëtje moetgeweest zijn
En wat helschmuziek, Grim! Ik sid-
der nog als ik denk aan dat bonzend
en klapperend geloei, met sissend
gehuil en geschuifel doorsneden, dat
mij aan ’t vergaan van hemelen aar
de deed denken.
’t Was een verschrikkelijken
nacht. Sam verscheen niet meer in de
kajuit- Nat als een waterhond, maar
onbeweeglijk als een rots, stond hij,
in zijn oliepak en de muts diep over
de ooren getrokken, aan het roer
zoo zei de knecht, die een oogenblik
naar benedenkwam, een slok dronk
en weer naar boven ging.
Eensklaps sloeg een. golf over dek
heen en plaste met schuimend geweld
in de kajuit. Het wasofalles rondom UOUOUOJ1.
mij scheurde en kraakte, Het licht Hij was welgemoed, zocht lachend
weid uitgedoofd; ik zakte op de knie- den dooreen gekégelden voorraad bij s
en en - 1 -h-.- wij dronken een goeden
was- I teug. „Wim”, zegde hij „ik dacht
gen 'vernachten.”„Oudermoeders
zegen...” mompelde ik. „Gij hebt
gelijk, onder dien zegen is men vei-
BAARL’S
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
v.v.ra*s-4».r.ivsr
81—TiMwmm I Sa/rrr
veel ouders niet altijd hun versland
Prijs der Advertentiën
f
ek/iff.-m ‘-rn .wravAn
n llUIl ’s moromna fn rl/-»