voor Baarle-Nas iau-Hertog en Omstreken Weekblad De gruwel van den oorlog Wim en Grim. Dit blad verschijnt Zaterdags 90 cent per halfjaar. Zaterdag 24 Nov. 1917 Twaalfde jaargang No. 47 vooral medelijdende lezeres, 22000 ook 8.250.000 zegge 8 millioen 250 Wiji weten dat de oorlog met rebht soms een groen land- eene DRUKKER-l 1TGEVER namen droegen. Al mogep we ons Wij lezen van de groote slagen Alle menschelijke voorstellen schiet aan de Marne, de Aisne en de Isonzo of ’t romanlectuur is en de actie der onderzeeërs hoe ijselijk op zich zelve vermag ons niet meer te ontroeren, al zou onze verbeelding bij eenig nadenken van den toestand der ge- torpedeerden haast overstuur gera- i naast staan de mannen van al de ocea nen van lijden en gruwelen, geleden i on uitsprekelijke angsten, ontberingen, steld zijn neemt niet weg dat we hier voor een opsomming van ver- liesnamen staan, eenig inde geschie denis. Om uw voorstelling eenigzins ter hulp te komen bij schatting van dat weergaloos getal nemen we eens aan dat de langste lijn op Neerlands grondgebied te trekken van Sluis in Zeeuwsch-Vlaanderen naar Delfziil aan de N.-O.-grens in Groningen, 80 uur gaans is. 80 uur gaans is onge veer 444000 M. Denken we nu dien heelen afstand gevufd met soldaten in marschkolommen van 5 man, dan zou als die afstand van de twee ver ste eindpunten van Nederland bezet zijn met2.220.000 mannen marchee- rende op 1 M. achterelkaarof «één vierde” deel der als verloren geboek- een rijken beurtschipper, en die had kend Tonia’s hartje reeds in de kajuit van zijn hart opgesloten en ze had vrede met die gevangenschap. Ik heb nooitgelukkiger menscheu gezien dan de Van Daalen’s, toen ze mij ontvingen, ’t Was of ik een oud bekende wasmaar moeder had ook zóó dikwijls van nicht Havelok ge sproken, en uitgelegd hoe de fami- lieknoop ineen zatNicht had haren bril opgezet en vond dat ik net eenen neus had als nicht Havelok, en hetzelfde putje in de kin als hare grootmoeders tante of zoo iets. zeeen en in alle gewesten van nooit gekend groote oorlogsveld heeft de ziel en het hart van ’t leven- i de geslacht als een pantser omgesla gen, waarop de gewone oorlogsbe richten afstuiten zonder indruk te maken. Bij den ondergang van «deTitanic” voor den oorlog voer ’n schok door de heele beschaafde wereldVrees lijk was ’t den onverwachten dood te vernemen van ’n dertien honderd passagiers die zoo gezellig en opge Vijot/U, moouó Worton teria'A en naar de liepte der zee gezonden Wat echter beteekent één Titanic, één Lusitania bij de hecatomben van jonge krachtige mannen, die bij iederen slag naar de eeuwigheid wor den gestuurd, onder omstandigheden en lijdensweeen, die de schipbreuke lingen der genoemde schepen niet hebben gekend. Van al de berichten over en uit den oorlog heeft er echter wellicht geen zoo’n somberen indruk gemaakt als wat voor eenige weken de Keul- sche correspondent van «de Tijd” schreef van zijn bezoek aan de stu diezaal van het archief te zijner stede. Sam was een sterk gebouwde jon gen, met frisch, licht blozend wezen, kort blond haar en opkomende vlas baard- Zijn gang had iets zwaaiende en toch vast, gewis ontleend aan de gewoonte op het zwaaiend dek te gaan Zijn woord was kort, krachtig, ge kleurd, rond, innemend, Hij wisselde hier en daar een woord met een schipper of visschers, en ik hoorde hem zeggen dat hij dienzelf den avond in zee zou gaan. Een half uur later waren wij bui ten de stad en volgden den zeedijk. Aan de eene zij lag schap, door ’t welk de tjalken kuiëring schenen te maken; aan de andere zij de zee met hare rusteloo- ze, groengrauwegolven, die aan den oever in een wit dons kwamen weg sterven, Wij bereikten een groep huisjes, rond een imham gebouwd, die tot vielige schuilplnats der schepen dien de. Wij traden op het gezegde van Sam: hier zijn we er! een huisje bin- Abonnementsprijs: (Bij vooruitbetaling.) Proefnummers worden op aanvraag gratis toegezonden. Aan alles wordt de mensch ge woon Toen in ’t begin van den opmarsch der Duitsche legers in België onze ramen dreunden van de hevige luchttrillingen, ontstelden we en kromp ons hart samen bij de gedach ten aan de ijselijkheden en het lijden die ieder schot tot gevolgen hebben kon. Toch was ’t slechts ’n begin en de loop der tijden onthulde ons zooveel gruwelijks, dat we de indrukken uit ’t verleden vergaten. Multatuli had wel gelijk, toen hij zei dat de in drukken in ons hart vaak al te ge makkelijk worden gladgestreken. Ons volk rilde bij den eersten op- roep ter mobilisatie en toonde den diepen indruk door drukker kerkbe zoek en vuriger gebeden. De gewoon te iu Aieiié’i Yevöubumsiaii&g’uéubu tijdens dezen nieuwen toestand wischte het levendige van den eer- stenindruk weg en men leeft weer voort of het lijden daarginds ons heelemaal niet aangaat. Wel moet ’t het Nederlandsche volk tot eere gezegd worden, dat z’n goed hart helpt, waar het kan én niet door de gewoonte voor het lijden gesloten werd, maar ’n blik op ’t vele licht zinnige en meer soms in kleeding, in vermaken, in schouwburgen geeft het bewijs, dat de massa het Damo- cleszwaard niet meer ziet dat ook Nederland wel eens zou kunnen tref fen! 28 Beelden uit het Zwerversleven. Prijs der Advertentiën Van 1 tot 6 regels 60 cent, elke regel meer 10 cent. Kleine advertentiënéénmaal 35 cent, twee maal 60 cent, voor elke plaatsing meer 25 cent. nen, zoo kraaknet dat het eiken be zoeker moest toelachen. ’t Was een echt zeemanshuis. Dat zag men aan het kleine, opgetakel de schip, aan de zoldering gehangen, aan de roosroode en gekronkelde zeeschelpen op de schouwlijst, aan het met kleine schelpen versierde houtsnijwerk, aan de netten kor tom, aan de bewoners zei ven. De moeder was eene oude vrouw, meteen net geplooid mutsje' op; de vader een echte zeebonk, met grau wen kransbaard, gebruind en diep gegroefd wezen; maar Tonia, de dochter, was het bloemigste meisje, dat ik ooit ontmoette. Haar aangezicht was niet door zon en zee gebruind’t was integendeel frisch, blankrozig als dat van een stadskind; haar mutsje, met opge slagen vleugels, was wit als het zee schuim; haar oog tintelend als ’t zonlicht op het waterhaar lach klonk vroolijk als het wapperende wimpel. «Hola, Wimonderbreekt Grim, »’tis of gij dat schip op staanden- voet wildet enteren «Neen, Grim, geen nood! Tonia Toen ik van Morris sprak, en die- naam hem werd overgebracht, her haalde hij met nadruk: «Morris? Morris dien ken ik weldaar is niet veel goeds aan!” Hij kende hem inderdaad als zwalker op zee, als zwalker aan wal. »’t Is er een,” zeg de de oude mandie meer dan eens de galg ontsprongen is; doch die zeer zeker zijn schouderblad niet zou durven bloot maken!” En nu, zegde ik ten laatste, nu wil ik den plas o ver en naar Amerika. Dat woord verwekte in dén kring 1 zee tellen. Vader Daalen zat gedurig tot was aan die goede menschen immers mij gebogen, en hield de opene hand als een klankbord aan het oor. «Va der is een weinig doof,” zegde Tonia «Een weinig?” antwoordde Sam, «als men een kanonschot naast hem w lost, zal hij misschien vragen wie dezen avond met mij het gat uit en daar hoest!” met do «Koningin Sophia” zoo Moeder bracht den mond dicht bij beet ik mijne boot een eerste hier té kort en hoe men ook z’n ver beelding laat werken geen duidelijk beeld kan hier als resultaat der gro velijke waarheid gevonden worden. De correspondent ziet daar in een. Ier groote boekenkasten als soldaten saast elkaar geordend staan 30 z wa ken. De opeenvolging van de lange oa foliodeelen, dus geen kerk- of reeks van gruwelen in alle landen en lotitieboeken maar van die met het groote bladen tweemaal zoo groot j ’Is bladen van een gewoon schrijf- i boek! Die langer i j van dertig zulke groo- i A deelen in zwarten rug, dragen elk j >.m étiket waarop in ’t Duitsch aat: 1 «Verlieslijsten van Augustus <914 tot September 1917 van, rie jaren oorlogs dus De man slaat ’t eerste deel open. V an Augustus 1914 dateert de eer- .s e lijst, de laatste van 29 September i ten! Iedere naam heeft voor zich z’n i lijdensgeschiedenis die we zouden .a dit jaai en daartusschen staan moeten hooien om ons e<m begrip hrvnn f® m-kon Dertig deelen met 22000 groote Zou er ooit zulk een drama van bladzijden; op iedere bladzijde 3 volkslijdenindegeschiedenisgeboekt kolommen, welke op haar beurt zijn? ieder weer 125 namen bevatten. En nu spreken we van’tlijden van Kunt geU voorstellen goede lezer, de mannen van één land, maar daaf- vooral U medelijdende lezeres, 22000 i -- - X 125 X 3 namen niet alleen, maar verbondenen! En dan nog de WJX '.....'JV.VW 1161) j-, a duizend «jnannen”, die eenmaal die door de thuisblijvende met hun troosten met de wanhoop en ander zielehjden gedachte dat lang niet al die als verlies geboekte mannen werkelijk tot de groote tradi-tioneele straffen dood zijn, dat er veel tienduizenden behoort, waarmee de wereld soms krijgsgevangen in de Ententelanden j geteisterd .wordt doch dat hij zoo’n nog leven of als gewonden weer her- j ondenkbaar leed over de wereld kon was reeds verloofd. In de schaduw, het oor van den ouden man, en her- achter in de kamer, zag ik een lan- i haalde in ’t kort wat ik vertelde. En gen lummel staan met eene zilveren i dan knikte de grijze zeeman, en de gesp op den broeksbanden zilveren indruk die hare woorden maakten, ringetjes in de ooren, den zoon van werd op zijn eerlijk gelaat afgetee- Ik moest mijne geschiedenis ver- niet de minste verwondering. De zoo eigen als een duinwegen het verre land? Och, daar zijn geen yerre landeneen weinig langer op zee gedanst, en hiermeê is het uit! «Nu,” zegde Sam, «dan moet je BAARL’S NIEUWS- ES advertentiebla: ■All f&mt! ,-«w. ywaoaas.w-.'

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Baarle-Nassau - Baarl’s Nieuws en Advertentieblad | 1917 | | pagina 1